در گفت‌وگو با برنا مطرح شد؛
«خدای جنگ»؛ افتخاری برای جوانان ایرانی است/ تجربه‌ای فراتر از امکانات معمول
برنا - گروه فرهنگ و هنر؛ فیلمبردار «خدای جنگ» گفت: جوانان در دوران جنگ ایده‌هایی را عملی کردند که حتی روی کاغذ هم غیرممکن به نظر می‌رسید. «خدای جنگ» یک افتخار برای جوانان ایرانی است.
سعید براتی؛ فیلمبردار فیلم سینمایی «خدای جنگ» در گقتگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا در مورد چگونگی ساخت این فیلم گفت: این فیلم از آن دست آثاری است که نتیجه نهایی‌اش فراتر از فیلمنامه اولیه شد. معمولاً فیلم‌ها در فرآیند تولید از فیلمنامه فاصله می‌گیرند و ضعیف‌تر از آن چیزی که روی کاغذ بوده‌اند، ظاهر می‌شوند، اما در مورد «خدای جنگ» عکس این اتفاق افتاد. همراهی صمیمانه تیم تولید، توانمندی کارگردان و بازی درخشان ساعد سهیلی، باعث شد فیلم جلوتر از فیلمنامه حرکت کند و اثری فراتر از انتظار خلق شود.
وی ادامه داد: با توجه به حساسیت موضوع، خطر شعاری شدن فیلم وجود داشت، اما خوشبختانه فیلم از این دام فاصله گرفت و در نهایت، شمایل یک بیگ پروداکشن واقعی را به خود گرفت. در هفته‌های ابتدایی، گمان نمی‌کردم نتیجه کار رضایت‌بخش باشد، اما حالا می‌بینم که فیلمی بسیار خوب و تأثیرگذار شده است. این موفقیت، حاصل تلاش بی‌وقفه همه عوامل بود. خودم تمام توانم را گذاشتم و ساعد سهیلی نیز انرژی بی‌نظیری صرف کرد. معتقدم این فیلم جایگاه حسین دارابی، کارگردان اثر، را چند پله ارتقا داد و از جمله آثاری است که سازمان اوج به تولید آن افتخار می‌کند.
از فیلمنامه‌ای ضعیف تا فیلمی قدرتمند
براتی در پاسخ به این پرسش که چرا در ابتدا تصور نمی‌کرد «خدای جنگ» به نتیجه مطلوب برسد، توضیح داد: فیلمنامه اولیه ضعف‌هایی داشت و هرچه تلاش می‌کردم با آن ارتباط برقرار کنم، موفق نمی‌شدم تا اینکه به پیشنهاد حسین دارابی، تصمیم گرفتم خودم را به جریان فیلم بسپارم و از تجربه‌ام در پروژه‌های جنگی استفاده کنم. این رویکرد باعث شد فیلم به شدت آبرومند و قابل قبول از کار دربیاید.
وی با اشاره به سختی‌های فیلمبرداری این پروژه گفت: فیلمبرداری «خدای جنگ» یکی از سنگین‌ترین تجربه‌های کاری من بود. هر آنچه که می‌توانست یک گروه فیلمبرداری را به چالش بکشد، در این فیلم وجود داشت: از نورپردازی‌های پیچیده گرفته تا شرایط سخت جوی و فضا‌های فیزیکی طاقت‌فرسا. مثلاً در صحنه‌هایی که با موشک‌ها سروکار داشتیم، به دلیل ارتفاع زیاد، ابزار‌های ما حتی به بالای موشک نمی‌رسید. نورپردازی در آن حجم از فضا، به نوری نیاز داشت که دست‌کم شش کیلومتر را پوشش دهد.
تجربه‌ای فراتر از امکانات معمول
براتی افزود: برای دو یا سه صحنه اصلی فیلم، بیش از ۵ هزار متر کابل سه فاز کشیدیم. یک روز کامل را صرف کابل‌کشی کردیم تا نورپردازی دقیق و مناسبی داشته باشیم. با تکیه بر سال‌ها تجربه در نورپردازی پروژه‌های بزرگ، موفق شدیم کاری را در یک روز به انجام برسانیم که در شرایط عادی، زمان بیشتری نیاز داشت.
وی ادامه داد: شرایط جغرافیایی نیز کار ما را سخت‌تر می‌کرد. تمامی لوکیشن‌ها واقعی بودند. مثلاً سکانسی که موشک‌ها تست و پرتاب می‌شوند را در منطقه‌ای در اشتهارد فیلمبرداری کردیم. آنجا تغییرات آب‌وهوایی عجیبی داشت؛ در حالی که چند صد متر پایین‌تر برف می‌بارید، ما در هوایی صاف مشغول کار بودیم.
تجربه‌ای بدون چالش یا چالشی جذاب؟
در پاسخ به این پرسش که چالش اصلی او در این پروژه چه بوده است، براتی گفت: اگرچه «خدای جنگ» فیلمی بسیار دشوار بود، اما به‌طور عجیبی چالش خاصی احساس نکردم. در پروژه‌های قبلی، با شرایط سخت‌تری مثل فیلمبرداری در آب یا باتلاق مواجه شده بودم. این بار، حتی با وجود صحنه‌های پیچیده مرتبط با موشک‌ها، همه چیز برایم جذاب و هیجان‌انگیز بود.
«خدای جنگ»؛ افتخاری برای جوانان ایرانی
سعید براتی با تأکید بر اهمیت ساخت این نوع آثار گفت: من روحیه ملی‌گرایانه دارم و دیدن اینکه چند جوان ایرانی با دست خالی چنین پروژه‌ای را به سرانجام رسانده‌اند، مرا به وجد می‌آورد. وقتی می‌بینم که بدون امکانات، چنین فیلمی ساخته شده، احساس غرور می‌کنم. ساخت این نوع فیلم‌ها ضروری است، چرا که آگاهی‌بخش هستند و حقایق تاریخی مهمی را بازگو می‌کنند.
وی در پایان خاطرنشان کرد: مثلاً خود من، پیش از این فیلم، از بسیاری از این مسائل بی‌خبر بودم. دانستن اینکه در دوران جنگ، جوانانی با حداقل امکانات، مقابل سومین ارتش قدرتمند جهان در آن زمان ایستادند و پیروز شدند، حیرت‌آور است. این جوانان، ایده‌هایی را عملی کردند که حتی روی کاغذ هم غیرممکن به نظر می‌رسید. روایت این داستان‌ها برای نسل‌های آینده بسیار مهم است.
انتهای پیام/
نظر شما
پیشنهاد سردبیر
پرونده ویژه
