کشف «دکمه خاموش» ترس در مغز/ امیدی تازه برای درمان اضطراب و PTSD

محققان موفق به شناسایی سازوکار مغزی شده‌اند که به حیوانات کمک می‌کند تا ترس‌های غریزی خود را مهار کنند. مطالعه ای که در مجله Science منتشر شده است، بررسی می‌کند که چگونه موش‌ها یاد می‌گیرند واکنش‌های ترس خود را نسبت به تهدید‌های ظاهری که در واقع بی‌خطر هستند، سرکوب کنند.

به گزارش ساینس دیلی، یافته‌های این پژوهش می‌تواند در توسعه درمان‌هایی برای اختلالات مرتبط با ترس، از جمله فوبیا، اضطراب و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) مؤثر باشد.

چگونه تجربه، ترس غریزی را از بین می‌برد؟

مِدِروس، پژوهشگر مرکز Sainsbury Wellcome در دانشگاه کالج لندن (UCL)، در این‌باره می‌گوید: "انسان‌ها با واکنش‌های غریزی به ترس، مانند ترس از صدا‌های بلند یا اشیای در حال نزدیک شدن سریع، متولد می‌شوند. اما از طریق تجربه، می‌توانیم این واکنش‌های غریزی را مهار کنیم؛ مانند کودکی که یاد می‌گیرد از تماشای آتش‌بازی لذت ببرد و دیگر از صدای بلند آن نترسد. ما می‌خواستیم مکانیزم‌های مغزی این نوع یادگیری را شناسایی کنیم. "

در این مطالعه، پژوهشگران از یک روش آزمایشی نوین استفاده کردند. آنها موش‌ها را در معرض سایه‌ای رو به گسترش قرار دادند که شبیه به یک شکارچی هوایی در حال نزدیک شدن بود. در ابتدا، موش‌ها با مشاهده این تهدید بصری به پناهگاه می‌گریختند، اما پس از چندین بار مواجهه و درک بی‌خطر بودن آن، واکنش ترس‌آمیز خود را متوقف کردند. این آزمایش به محققان امکان داد تا فرایند سرکوب پاسخ‌های ترس را بررسی کنند.

مرکز کنترل ترس در مغز

بر اساس مطالعات پیشین، پژوهشگران می‌دانستند که هسته ژنیکولیت جانبی شکمی (vLGN) در مغز، در صورت فعال بودن، می‌تواند واکنش‌های ترس را مهار کند. این بخش همچنین ورودی‌های قوی از نواحی بینایی قشر مغز دریافت می‌کند. بنابراین، محققان بررسی کردند که آیا این مسیر عصبی در فرایند یادگیری عدم ترس از یک تهدید بصری نقش دارد یا خیر.

نتایج نشان داد که این یادگیری به دو عامل کلیدی وابسته است:

۱. برخی نواحی خاص از قشر بینایی مغز برای فرایند یادگیری ضروری هستند.

۲. هسته ژنیکولیت جانبی شکمی (vLGN) حافظه‌های مرتبط با این یادگیری را ذخیره می‌کند.

مِدِروس توضیح می‌دهد: "زمانی که نواحی خاصی از قشر بینایی غیرفعال شدند، حیوانات نتوانستند یاد بگیرند که واکنش ترس خود را سرکوب کنند. اما هنگامی که این یادگیری شکل گرفت و موش‌ها دیگر فرار نمی‌کردند، قشر بینایی دیگر ضروری نبود. "

بازنگری در نظریه‌های مربوط به حافظه ترس

یافته‌های این تحقیق دیدگاه سنتی درباره یادگیری و حافظه را به چالش می‌کشد. هوفر، نویسنده ارشد این مطالعه، می‌گوید: "مدت‌ها تصور می‌شد که قشر مغز مرکز اصلی یادگیری، حافظه و انعطاف‌پذیری رفتاری است. اما ما دریافتیم که این حافظه‌های مهم در هسته ژنیکولیت جانبی شکمی (vLGN) ذخیره می‌شوند، نه در قشر بینایی. این مسیر عصبی می‌تواند بین فرایند‌های شناختی قشر جدید مغز و رفتار‌های غریزی کنترل‌شده توسط ساقه مغز ارتباط برقرار کند و به حیوانات اجازه دهد رفتار‌های غریزی خود را تطبیق دهند. "

پژوهشگران همچنین سازوکار‌های سلولی و مولکولی این فرایند را شناسایی کردند. آنها دریافتند که یادگیری از طریق افزایش فعالیت عصبی در نورون‌های خاص vLGN انجام می‌شود. این افزایش فعالیت با آزاد شدن اندوکانابینوئیدها، مولکول‌های پیام‌رسان درونی مغز که تنظیم‌کننده خلق‌وخو و حافظه هستند، تحریک می‌شود. این فرایند، ورودی‌های مهاری به نورون‌های vLGN را کاهش داده و منجر به فعالیت بیشتر این ناحیه هنگام مواجهه با تهدید بصری می‌شود که در نهایت واکنش‌های ترس را سرکوب می‌کند.

امیدی برای درمان اضطراب و PTSD

هوفر درباره اهمیت این یافته‌ها می‌گوید: "یافته‌های ما می‌توانند به درک بهتر اختلالات مرتبط با تنظیم واکنش‌های ترس، از جمله فوبیا، اضطراب و PTSD، کمک کنند. اگرچه واکنش‌های غریزی به شکارچیان برای انسان مدرن کم‌اهمیت‌تر شده، اما مسیر عصبی که ما کشف کردیم در مغز انسان نیز وجود دارد. این امر می‌تواند راه‌های جدیدی برای درمان اختلالات ترس از طریق هدف‌گیری مدار‌های vLGN یا سیستم‌های اندوکانابینوئیدی موضعی باز کند. "

اکنون، تیم پژوهشی قصد دارد با همکاری محققان بالینی، این مسیر‌های مغزی را در انسان مطالعه کند و در آینده به توسعه درمان‌های هدفمند برای اختلالات ترس و اضطراب امیدوار است.

انتهای پیام/