
فدراسیون ورزشهای آبی در سالهای گذشته با نتایج واترپلو در ردههای مختلف سنی، سر زبانها افتاد و سری میان سرها درآورده بود اما حالا این موفقیتها به ضربات مرگبار پنالتی گره خورده و مدالها یکی پس از دیگری از دست میرود.
طالع نحس پنالتیها از بازیهای آسیایی هانگژو شروع شد و تیم کشورمان در بازی ردهبندی مقابل قزاقستان شکست خورد و نتوانست به مدال برنز دست پیدا کند.
اما این پایان ضربات مرگبار پنالتی برای واترپلو ایران نبود این تیم که برنامهریزی ویژهای برای رقابتهای قهرمانی آسیا انجام داده بود تا بتواند جواز حضور در قهرمانی جهان را کسب کند، اینبار هم مقابل رقیبان در قاره کهن در باتلاق پنالتیها گرفتار شد.
شاگردان مهدی پنام تاش که مقتدرانه از مرحله گروهی صعود کرده بودند در بازی نیمه نهایی در تقابل با چین کارشان به ضربات پنالتی کشید و با قبول شکست در این دیدار، سهمیه حضور در قهرمانی جهان را هم از دست دادند.
در حالی که همه امیدوار بودند واترپلو ایران حداقل مدال برنز را کسب کند در رده بندی مقابل زاقستان هم با پنالتی باخت!
در روزهایی که مسئولان فدراسیون و کادرفنی تیم ملی واترپلو امید زیادی به کسب سهمیه جهانی داشتند شکستهای سریالی و تکراری در ضربات پنالتی تمام آمال و آرزوهای یک مجموعه را در روزهای پایانی سال بر باد داد.
برای عدم کسب سهمیه جهانی و نرسیدن به مدال در قاره کهن میتوان هزار و یک دلیل آورد، اما شکستهای متوالی در پنالتیها چه دلیلی میتواند داشته باشد؟ آیا تجربه دایان میلاکوویچ و مهدی پنام تاش برای بازیکنان کافی نبود؟ آیا بازیکنان تیم ملی واترپلو ایران پنالتی زدن بلد نیستند؟ آیا در تمرنیات تیم ملی، پنالتی جزو اولویتها نبود؟
با تمام این اوصاف سال ۱۴۰۳ برای واترپلو ایران بسیار تلخ تمام شد و باید منتظر ماند و دید رییس فدراسیون ورزشهای آبی برای آینده این رشته چه برنامههایی در سر دارد؟
انتهای پیام/