«قول مردونه» ترکیبی از طنز و واقعیت‌های زندگی است

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ سریال «قول مردونه» به کارگردانی قربانعلی طاهرفر و نویسندگی مصطفی زندی از روز ابتدایی نوروز روی آنتن شبکه سه سیما رفته است. این سریال به ماجرا‌هایی می‌پردازد که از اوایل دهه ۶۰ تا سال ۶۸ اتفاق افتاده است. سیروس میمنت یکی از بازیگران اصلی این سریال است که به بهانه این حضور با او گفت‌و‌گو کرده‌ایم.

برنا: در مورد سریال «قول مردونه» صحبت کنیم، یک مقدار در مورد این سریال صحبت کنید.

میمنت: سریال «قول مردونه» از ابتدای نوروز پخش شده و من در این مجموعه نقش شخصیتی به نام اقبال را بازی می‌کنم. اقبال یک شخصیت دوگانه دارد، یعنی از یک طرف آدمی مثبت، خانواده‌دوست و پایبند به اصول اخلاقی است، اما از طرف دیگر درگیر مسائل مالی و دنیایی شده است.

رقابت دو شخصیت با ابعاد اخلاقی و اجتماعی

برنا: این شخصیت در داستان با محمدرضا هدایتی هم رقابتی دارد.

میمنت: بله، دقیقاً. شخصیت من در سریال با نقش آقای محمدرضا هدایتی رقابت دارد. هر دو در کار بنگاه معاملات املاک هستند و همین مساله باعث شده در برخی جا‌ها با هم اصطکاک و کشمکش داشته باشند. اما در کل، سریال فضایی خانوادگی و شیرین دارد که به موضوعات اخلاقی و اجتماعی می‌پردازد.

داستانی از ارزش‌ها و انتخاب‌های اخلاقی

برنا: در مورد نوع طنز سریال و چگونگی رسیدن به آن توضیح دهید.

میمنت: فضای سریال ترکیبی از طنز و واقعیت‌های زندگی است. موقعیت‌های شیرینی دارد، اما در دل همین لحظات طنز، پیام‌های مهمی درباره تعهد، قول، وفاداری و ارزش‌های اخلاقی بیان می‌شود. شخصیت اقبال درگیر دنیا و مسائل مالی است و همین باعث می‌شود که در موقعیت‌های حساسی قرار بگیرد. اما در نهایت، داستان نشان می‌دهد که چطور این آدم با ارزش‌های خودش کنار می‌آید و مسیر درست را پیدا می‌کند. فکر می‌کنم «قول مردونه» یک سریال جذاب برای ایام نوروز است. هم فضایی گرم و خانوادگی دارد و هم داستان‌های درگیرکننده‌ای که مخاطب را همراه می‌کند.

تجربه‌ای مثبت و کنترل‌شده در دنیای طنز

برنا: با توجه به اینکه «قول مردونه» اولین تجربه سریالی علی طاهر‌فر است و پیش از این فیلم «آپاراتچی» را ساخته بودند، درباره همکاری با این کارگردان توضیح دهید.

میمنت: همکاری با آقای طاهر‌فر بسیار مثبت بود، چون ایشان شناخت خوبی از طنز دارند. در این سریال، بازیگرانی حضور دارند که سابقه کار طنز دارند و آقای طاهر‌فر به توانایی آنها اعتماد دارد. البته ضمن اینکه به بازیگران آزادی عمل داده، کنترل دقیقی هم روی اجرا‌ها دارد تا به ساختار کلی کار لطمه‌ای وارد نشود. اگر دیالوگ یا حرکتی شیرین و مناسب باشد، بعد از تأیید ایشان در اجرا قرار می‌گیرد. این روش کار بسیار مفید و موثر بوده و باعث شده فضای طنز سریال به شکل طبیعی و روان شکل بگیرد.

فرصت دیده شدن و ارتباط نزدیک با مخاطب

برنا: شما در فصل‌های مختلف «نون. خ» حضور داشتید و در ایام نوروز و حالا ماه رمضان، مخاطبان با چهره شما کاملاً آشنا هستند. این موضوع باعث شده حضور دوباره شما در سریال طنز برای مخاطبان جذاب باشد. شخصاً چه حسی نسبت به بازی در سریال‌های طنز ویژه نوروز و ماه رمضان دارید؟ بازخورد مخاطبان نسبت به شما چگونه بوده است؟

میمنت: طبیعتاً هر بازیگری دوست دارد کارش دیده شود و مورد توجه مخاطبان قرار بگیرد. مناسبت‌هایی مثل نوروز و ماه رمضان فرصت خیلی خوبی برای دیده شدن یک سریال هستند، چون خانواده‌ها در این ایام بیشتر کنار هم جمع می‌شوند و تماشای تلویزیون برایشان یک تجربه مشترک می‌شود. همین باعث می‌شود که ارتباط مخاطب با کار قوی‌تر باشد.

فضای متفاوت و جذابیت‌های دوران اوایل انقلاب

برنا: «قول مردونه» چه تفاوتی با «نون. خ» دارد که مردم آن را بسیار دوست داشتند؟

میمنت: «قول مردونه» فضای متفاوتی با «نون. خ» دارد. این سریال در دوران اوایل انقلاب می‌گذرد و به اتفاقات آن دوره می‌پردازد؛ از تغییر ماهیت و چهره برخی آدم‌ها گرفته تا مواجهه آنها با جنگ. این موضوعات باعث شده فضای قصه جذابیت خاصی پیدا کند و از لحاظ لحن و ساختار با «نون. خ» متفاوت باشد.

برنا: با توجه به زمان پخش سریال، فکر می‌کنید «قول مردونه» چقدر می‌تواند در رقابت با سریال «پایتخت»، موفق باشد و توجه مخاطبان را جلب کند؟

میمنت: اول از همه، خیلی خوشحال‌کننده است که گروه‌های مختلف در شبکه‌های دیگر هم مشغول کارند و تلویزیون پربارتر شده است. این خیلی خوب است که هر شبکه‌ای بتواند یک اثر جذاب برای مخاطبانش ارائه دهد. سال‌ها پیش هم چنین فضایی را داشتیم، و سریال‌های مختلفی هم روی آنتن می‌رفتند. خود من هم آنها را تماشا می‌کردم. اما در نهایت، این مخاطبان هستند که بعد از پخش سریال‌ها قضاوت می‌کنند و می‌گویند که کدام اثر موفق‌تر بوده است. البته هدف ما اصلاً رقابت برای اینکه بگوییم کار ما از دیگری بهتر است، نیست. در هر حوزه‌ای رقابت طبیعی است، ولی ما کار خودمان را با اطمینان انجام داده‌ایم و امیدواریم که مردم هم آن را بپذیرند و دوست داشته باشند.

بازگشت به دوران سریال‌های جذاب و خاطره‌انگیز

برنا: در واقع امسال نوروز برای مخاطبان تلویزیون جذاب‌تر خواهد بود، چون هم «قول مردونه» را دارند و هم «پایتخت»، نظر شما چیست؟

میمنت: من امیدوارم که در تمام مناسبت‌ها، مثل گذشته، تلویزیون پربار باشد. سال‌هایی را به یاد داریم که همه شبکه‌ها در ماه رمضان سریال‌های خوبی داشتند، مثل «یادداشت‌های کودکی» از آقای اصغر فرهادی. آن دوران، مردم عادت کرده بودند که پای تلویزیون بنشینند و یک سریال خوب ببینند. خوشبختانه کم‌کم داریم به همان دوران برمی‌گردیم و این خیلی امیدوارکننده است.

تأثیر حضور متخصصان بر رونق کار‌های نمایشی

برنا: به نظر شما این‌که دوباره مخاطب با تلویزیون آشتی می‌کند و آدم‌های حرفه‌ای به این رسانه برمی‌گردند، چقدر می‌تواند به رونق کار‌های نمایشی کمک کند؟

میمنت: دقیقاً همین‌طور است، خدا را شکر که این اتفاق در حال رخ دادن است. ما یک تهیه‌کننده بسیار حرفه‌ای مثل آقای ایرج محمدی را در این کار داریم. اولین همکاری من با ایشان در سریال «خانه‌به‌دوش» بود، اگر یادتان باشد، آن هم در ماه رمضان پخش شد و واقعاً سر و صدا کرد. هنوز هم که بعد از سال‌ها برای چندمین بار پخش می‌شود، مردم با علاقه آن را تماشا می‌کنند. راستش را بخواهید، خود من هنوز هم بعضی از این سریال‌های قدیمی را در یوتیوب می‌بینم، چون یک حس و حال خاصی دارند. قصه‌های خوب، شخصیت‌پردازی‌های قوی، طنز دلنشین و در کل، عشق و زندگی در آنها جریان داشت. اما متأسفانه بعضی از سریال‌های امروزی انگار این ویژگی‌ها را ندارند. نه قصه‌هایشان جذاب است، نه فضا و لوکیشن‌هایشان دلنشین. مدام پر از صحنه‌های غمگین و خشن‌اند مانند بیمارستان، قبرستان، زندان، سردخانه… یا صحنه‌هایی که در آن یک نفر گیر افتاده و راه فراری ندارد.

لزوم بازگشت به داستان‌های امیدبخش و لطیف در تلویزیون

برنا: پس با تولید چنین سریال‌هایی موافق نیستید.

میمنت: خیر. مثلاً من خودم یک‌بار در یکی از همین سریال‌های جدید، صحنه‌ای دیدم که فردی داخل مغازه‌ای گرفتار شده بود و آتش همه جا را گرفته بود. داشتم این را با خانواده‌ای تماشا می‌کردم که یک بچه ۹-۱۰ ساله هم آنجا بود. آن‌قدر مضطرب شد که از جا پرید، من هم سریع تلویزیون را خاموش کردم. این بچه خودش را جای آن شخصیت گذاشته بود و احساس کرده بود که او در آن آتش گرفتار شده! خب این تأثیر خوبی ندارد، این‌که مدام خشونت، ترس و ناامیدی را به نمایش بگذاریم، چیزی جز جنایت نیست.

در گذشته، سریال‌ها پر از صحنه‌های لطیف، طنز‌های شیرین و امیدبخش بودند. امید، چیزی است که مردم در زندگی‌شان نیاز دارند و ما هم در تلویزیون باید به آن توجه کنیم. یک خانواده، بعد از یک روز سخت، می‌خواهد کنار هم بنشیند، شام بخورد و یک ساعت تلویزیون ببیند، پس باید چیزی را به آنها ارائه دهیم که امید و شادی در دلشان بیاورد، نه این‌که آنها را مضطرب کنیم و خوابشان را بگیریم.

خوشبختانه، آقای محمدی کاملاً به این مسائل آگاه است و همه چیز را خیلی خوب مدیریت می‌کند. امیدوارم که تلویزیون ما دوباره به هویت اصلی خودش برگردد و کار‌های باکیفیت و امیدبخش بیشتری ببینیم.

انتهای پیام/