محسن شادی. کسی که بلد است چگونه مردم را شاد کند. کسی که بازهم با کمترین امکانات ممکن کارستان کرد و دومین طلای خود را در بازی های آسیایی به ارمغان آورد. شادی از آن دسته ورزشکاران ایرانی بوده که در هر رقابت آسیایی که رفته توانسته مدال طلا بگیرد. اشک های او روی سکوی قهرمانی خیلی حرف ها را در خود داشت. حرف از این می زد که محسن قصه ما آن قدرها هم مثل فامیلی اش شاد نیست. نشان داد این طلا را با جان دادن به چنگ آورده بود و از دستان حریفان قدرش از کشور میزبان و هند ربود.
به قول خودش انگیزه خاصی برای بدست آوردن طلای اینچئون داشت. او می خواست در عمل ثابت کند همچنان بهترین پارو زن سبک وزن ایران و آسیاست و حرفهایی که پشت سرش زده می شود هیچ کدام صحت ندارد: «سال گذشته مشکلات زیادی داشتم و برخی از دوستان دوست نداشتند، محسن شادی در این مسابقات شرکت کند. آنها ناراحت بودند که چرا من به این مسابقات رفتم و مدعی بودند که شادی نمیتواند مدال کسب کند. خدا را شکر به لطف کسانی که برای من زحمت کشیدند، خودم را پیدا کردم.»
وی در ادامه گفت: «2 چیز در دلم مانده بود که میخواهم آنها را بگویم. یک اینکه افرادی در تلویزیون و رسانهها مصاحبه میکردند که شادی از تیم ملی خط خورده است. با این مدال جواب مجری برنامه خبری 20:30 را دادم که میگفت شادی برای تیم ملی تاقچه بالا میگذارد. خدا را شکر میکنم که جواب کسانی که مخالف من بودند را با کسب این طلا دادم.»
قایقرانی ایران در سال 93 پر از اتفاقات حاشیه ای بود. اتفاقاتی که باعث شد کمتر کسی به نتیجه گرفتن این رشته در بازیهای آسیایی اینچئون خوشبین باشد اما محسن شادی به تنهایی توانست مدال طلای قایقرانی ایران را در کره به دست بیاورد. اما جالب است بدانید که شادی استعدادی خارق العاده در قایقرانی داشت. نحوه دعوت او به تیم ملی و کشف استعدادش داستانی جالب دارد. یک بار که تیم ملی قایقرانی در شهر نقده اردو داشت، مربی وقت تیم ملی که خارجی بود از استیل بدنی شادی متوجه استعداد خارق العاده او شد. وقتی مربی تیم ملی خواست از او تست بگیرد، خیلی ها با او مخالفت کردند اما بعد از چند ماه که محسن تمرینات تخصصی اش را پیگیری کرد توانست به تیم ملی راه پیدا کند و تبدیل به ستاره قایقرانی شود. شادی تنها قایقران ایرانی است که توانست در مسابقات جهانی یک برنز و دو نقره بگیرد. او در دو مسابقه آسیایی هم که شرکت کرد دو طلای با ارزش به دست آورد و در سنگین وزن هم توانست نقره بگیرد.
شادی از آن دسته ورزشکاران ایرانی است که برای ذره ذره مدال خود زحمت کشیده است. او در تمام طول سال چه در گرما و چه در سرما در شرایط سخت دریاچه آزادی تمرین می کند و الحق که تا کنون جواب زحماتش را گرفته است. جالب است بدانید که او هر وقت در تهران و در اردوی تیم ملی حضور ندارد، در باغ پدری اش مشغول سیب چیدن است.
همیشه در آب هایی که محسن در آن ها پارو می زند، به شکل آب طلا نگاه می کنیم. چون شادی بهترین استخراج کننده طلا از آب است.