یک نیمه عالی، یک نیمه متوسط

استقلال در نیمه اول بسیار خوب و باکیفیت بازی کرد و نشان داد که از آمادگی خوبی برخوردار است. در نیمه نخست استقلال مزد برتری خود را با 2 گلی که زد، گرفت و با خیالی آسوده پا به نیمه دوم گذاشت اما در نیمه دوم همانند دیدار قبل خود دچار مشکل شد و خیلی زود فروکش کرد که به نظرمن می تواند نشان از بدنسازی ضعیف آبی پوشان باشد. البته این نوع بازی کردن چندان هم غیر معمول نبود و طبیعی بود که با اختلافی که مقابل حریف ایجاد کرده بود خیلی ریسک نکند.

در کل این دیدار بیشتر در نیمه اول کیفیت لازم را داشت و ملوان هم چندان حرفی برای گفتن نداشت. خیلی این اتفاق برایم عجیب بود که تیمی با این مربی نامی و مهره های باتجربه که سابقه حضورهای چندباره در ورزشگاه آزادی را دارند و با جو آن کاملا آشنا هستند اینگونه باشد و تنها یک موقعیت جدی روی ضربه نوری ایجاد کند.

البته سبک بازی ملوانی ها بدلیل اینکه سربازهای جدید جذب کرده و اغلب آنها غیر بومی هستند تغییر کرده و و مثل قبل زیبا و روان بازی نمی کنند که این می تواند نگرانی طرفداران این تیم را برای ادامه فصل بیش از پیش کند.

درباره استقلال هم باید بگویم که فوتبال ما در چند سال گذشته از نداشتن مهاجم شش دانگ در محوطه جریمه ضربه خورده و استقلال هم از این قاعده مستثنی نیست. آنها تا پشت منطقه جریمه توپ را بخوبی جلو می برند اما در پاس های آخر که باید روی زمین و به صورت " کات بَک " باشد ضعیف عمل می کنند. این مسئله در فوتبال روز دنیا جا افتاده و در ایران هم باید این اتفاق رخ دهد تا شاهد دیدارهای جذاب و با کیفیت تری باشیم.

*فریدون معینی