روایت کابوس گونه دغدغه های زن در گذر زمان

"سال ثانیه" روایت کابوس گونه دغدغه های زن در گذر ِ زمان است ، زمانی که در انجام یک عمل، گاه متوقف و منجر به تکرار ِ بیمارگونه آن می شود و گاه به سرعت، سالهای عمر او را در می نوردد و در این کابوس، تمام زنان به مثابه یک تن واحد هستند دربند ِ حصاری که به دور ذهنشان کشیده شده. تنی که به فراموشی سپرده شده ، نمی دانم چه میزان به جبرِ زمانه بوده و چه میزان، حاصل ِ بیخبری زن ولی اینک، هویت مستقلی ندارد چون گوشت و پوست و استخوانش، رنده و در خون خیس خورده و به مثابه یک غذای واحد است.

همنوع ِ او نقش "انسان" را از خاک می شوید، او نیز خود، نقش ِ خویش را نفی می کند.

"سال ثانیه" اثری دغدغه مند برای گفتن ِ از زنان است که در اجرا، گاه سمت و سوی سیاسی می گیرد.ایده آغاز و پایان نمایش، بکر و دیدنی است و برخی مونولوگ ها، زیبا نوشته شده ولی اجرا ، به اندازه متن و تعدادی از ایده ها، جذاب نیست .

یکی از بارزترین امتیازهای نمایش ، طراحی لباس و استفاده از پارچه جین بمثابه لباس کارگران می باشد.