قربانیان تجاوز نباید سکوت کنند

        گروه اجتماعی خبرگزاری برنا:  در ماهی که گذشت، در صفحات حوادث خبرگزاری ها و روزنامه ها خبرهای تلخی از تجاوز  در برخی نقاط کشور منتشر شد.در این میان نکته ای که سال هاست، بسیاری از حقوق دانان و فعالان حقوق زنان درباره آن صحبت می کنند، این است که یسیاری از قربانیان تجاوز جنسی با در نظر گرفتن پیامدهای خانوادگی، اجتماعی و حتی قضایی موضوع، ترجیح می دهند که این موضوع را پیگیری نکنند. اغلب زنانی که مورد تجاوز قرار می گیرند، دچار اختلالات هیجانی و روحی شده و حتی اگر بکوشند به زندگی خود ادامه دهند و احساسات خود را انکار کنند، این اختلالات روحی در آنان مشاهده می شود، زنان بزه دیده دچار احساس شرم، تحقیر ،گیجی و سردرگمی، ترس، خشم،غضب و عدم امنیت شده و احساس بی حرمتی و فقدان کنترل بر بدن می شوند .

     در واقع شخص قربانی در جریان تجاوز  در وضعیت وحشتناک و مرگباری قرار می گیرد و  احساس می کند که خودش به نوعی در تجاوز جنسی مسئول بوده و در نتیجه ممکن است احساس گناه و بی ارزشی کند، اما موضوعی که در اینجا اهمیت پیدا می کند این است که این زنان قربانی هستند و همانگونه که بعد از وقوع هر جرمی شاکی می تواند شکایت کند و از حمایت قانون بهره مند شود، قربانیان تجاوز نیز باید بدانند که سکوت راه حل مناسبی نیست و قانون از انها حمایت می کند . آنها باید بدانند که در صورت دستگیری متجاوز از قربانی شدن زنان دیگر جلوگیری می شود .

راه های پیش بینی شده در قانون برای زنان قربانی که می خواهند سکوت خود را بشکنند شامل 4 بار اقرار متهم، شهادت 4 مرد عادل و در نهایت علم قاضی است. در مورد اول؛ متهمان معمولا اقرار نمی کنند، چرا که می دانند نتیجه ی اقرار انها، اعدام است. شهادت 4 مرد عادل هم کاری سخت است، چرا که امکان اینکه 4 مرد مومن و عادل شاهد تجاوز بوده و هیچ عکس العملی نشان نداده باشند، دور از ذهن است. شاید در این میان بهترین راه علم قاضی باشد که یکی از موارد ان گزارش پزشکی قانونی است، در میان گزینه های موجود بهترین راه اثبات همین می تواند باشد .اما لازم به ذکر است که اثار این نوع جنایت سریع از بین می رود و افرادی که مورد تجاوز قرار می گیرند، باید بلافاصله موضوع را پیگیری کنند.

این در حالی است که متاسفانه بسیاری از افراد نمی دانند که در چنین شرایطی باید شکایت خود را به کجا برده و چه اقدامی انجام دهند، به همین دلیل ممکن است چند روزی معطل شده و اثار جرم پاک شده و راهی برای اثبات وجود نداشته باشد .

 موضوعی که در اینجا اهمیت پیدا می کند ، زمان است. قربانیان ترجیحا باید تا 72  ساعت به  به پزشکی قانونی مراجعه کنند و با توجه به شکل و شدت تجاوز معاینه شوند، در این موارد گاهی البسه الوده نیز می تواند به عنوان مدرک استفاده شوند . نکته ای که شاید بد نباشد گفته شود، این است که پزشکی قانونی به صورت 24ساعته در تهران کشیک دارد ، پس بعد از ثبت شکایت باید سریعا به پزشکی قانونی مراجعه کرد چرا که در این موارد نمونه گیری بسیار ضروری است و اگر سریع این کار انجام نشود، نمونه گیری قابلیت ارایه در دادگاه را از دست می دهد.

 این را هم نباید از ذهن دور کنیم که زنی که مورد تجاوز قرار گرفته قربانی است و نه متهم.باید به شخصی که قربانی است کمک کرد. در بسیاری از موارد زنان قربانی به دلیل ترس از  متهم شدن و هراس از تغییر نگاه خانواده و جامعه سکوت،اختیار می کنند.

 باید دید جامعه به این افراد اصلاح شود و به چشم قربانی به انها نگاه کنند نه خطاکار، چرا که شاید این افراد بی گناه ترین افراد جامعه باشند . در این زمینه شاید مواد قانونی نیز باید بازنگری شده و حمایت بیشتری از قربانیان این موضوع شود چرا که  شاید با حمایت بیشتر قانون از این افراد درصد قابل توجهی از وقوع این جرم کاسته شود .