خاکپور مربی بدنساز نگرفت، پس وزیر مقصر است

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا، محمد خاکپور، علی الظاهر مربی با اخلاقی است ولی این دلیل نمی شود فراموشکار نباشد، درواقع او پشت چهره اخلاقی که دارد، یک فرد فراموشکار است که برخی کمک های مادی و معنوی را فراموش می کند.

برای این که سرمربی تیم ملی امید را از این فراموشکاری و کبری، صغری چیدن نجات دهیم چند نکته را هم به او و هم برای قضاوت افکار عمومی یادآور می شویم. باشد که همگان بدانند قدرنشناسی عنصری مهم در اخلاقمداری است.

اولاً آقای خاکپور مدعی شد همه هزینه ها را حبیب کاشانی پرداخت کرده و وزارت ورزش و جوانان هیچ تمهیدی برای کمک به تیم ملی نیاندیشیده است. این ادعا به قدری عجیب است که حتی محمد مایلی کهن را هم به واکنش واداشت و او پاسخ داد که فدراسیون کمک وزارت ورزش و جوانان را به تیم ملی امید نداده است. جهت یادآوری به آقای خاکپور و آگاهی افکار عمومی عرض می کنیم که وزارت ورزش و جوانان در سال 93، مبلغ 12میلیارد تومان و در سال 94 و تا امروز مبلغ 8  میلیارد تومان به فدراسیون فوتبال کمک کرده است. ضمن این که کمیته ملی المپیک نیز از محل اعتبارات دولت حق السهم تیم ملی امید را پرداخت کرد، همان برنامه نودی که دیشب ناکامی تیم ملی امید را بهانه ای برای عقده گشایی علیه وزارت ورزش و جوانان کرده و مدعی است این وزارت حق دخالت در فدراسیون فوتبال را ندارد لطف کند برود و بپرسد این مجموع 20 میلیاردی که وزارت ورزش و جوانان در کمتر از دو ماه به فدراسیون پرداخت کرده کجا هزینه شده است؟!

ثانیاً آقای خاکپور سه بار از وزیر در مورد یک مشکل فنی تذکر گرفته است. موردی که دقیقاً به علت عدم رفع آن تیم ملی امید ضربه خورد، قرار بود وزارت ورزش چگونه کمک کند؟ مثلاً باید وزیر یا معاونانش باید 24 ساعته وقت ورزشی را صرف تیم ملی امید می کردند تا آقای خاکپور و پشتیبانان او راضی شوند. البته معتقدیم پشت این جملات سرمربی تیم ملی امید اهداف دیگری وجود داشت که فعلا از آن ها می گذریم.

ثالثاً آقای خاکپور به همین یک سوال پاسخ دهد که چرا تیم ملی امید مربی بدنساز نداشت؟ و توضیح دهد آیا اگر یک مربی بدنساز در کنار او بود باز هم تیم ملی در وقت اضافه از لحاظ بدنی کم می آورد؟

تصمیم نداشتیم و نداریم برخی واقعیت ها را بازگو کنیم، تلخی این شکست آنقدری است که دوست نداشته باشیم بیشتر به آن دامن بزنیم. این چند جمله را هم نوشتیم تا دوستان بدانند حرف برای گفتن به قدری است تا سیه روی شود هر که در او غش باشد. موضوع را فعلا اینجا مسکوت می گذاریم و امیدواریم دیگر موضوعی پیش نیاید که مجبور شویم موضوعات دیگری که احتمالاً برای مردم و افکار عمومی جذاب است را هم بازگو کنیم.