پیکر طراح مصلا، امروز تشییع می‌شود

به گزارش گروه خبر خبرگزاری برنا، چهره ماندگار معماری ایران و طراح مصلای بزرگ امام خمینی (ره)، دکتر پرویز مؤید عهد روز پنج‌شنبه، هشتم بهمن‌ماه سال 1394در سن ۸۶ سالگی چشم از جهان فروبست.

مراسم تشییع پیکر مرحوم دکتر پرویز مؤید عهد امروز، از محل شبستان مصلای امام خمینی(ره) تهران آغاز و پس از اقامه نماز میت، به صحن دارالرحمه حرم مطهر حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) منتقل و به خاک سپرده خواهد شد.

دکتر مؤیدعهد، اول اسفند سال 1308 در تهران متولد شد. از کودکی استعداد و مهارت خاصی در نقاشی و طراحی داشت. تحصیلات عالیه را در فرانسه و در رشته معماری و شهرسازی گذراند. در سال 1336 با مدرک دکترا از دانشگاه سوربن پاریس به زادگاهش بازگشت و عضو هیئت علمی دانشگاه تهران شد. همان زمانی‌ که در دانشگاه‌های مختلف تهران تدریس می‌کرد، در دنیای معماری شناخته‌شده و سرشناس بود. از دانشکده سلطنتی انگلستان، به او نشان درجه‌ اول معماری داده بودند. او صاحب مدال لورآی از دانشگاه بوزار فرانسه بود که در آن زمان، بزرگ‌ترین و مهم‌ترین مدال معماری جهان به‌شمار می‌رفت. در ایتالیا و فرانسه، صاحبان بزرگ‌ترین و کهن‌ترین تمدن معماری جهان در عهد روم باستان، مدرسه و کلیسا و شهرک‌هایی هست که به طراحی این معمار چیره‌دست ساخته شده‌اند. اما او خود را متعلق به ایران می‌دانست و آرزو داشت در ایران اثری ماندگار و تاریخی از خود به‌جای بگذارد.

مهم‌ترین اثر پیش از انقلاب او در ایران، طرح محوطه نمایشگاه بین‌المللی تهران است که نقطة قوت اصلی این نمایشگاه محسوب می‌شود.

هنگامی که تبعیدگاه حضرت امام خمینی به فرانسه منتقل شد، دکتر مؤیدعهد در پاریس بود و خود را برای درک محضر این مرد الهی به نوفل‌لوشاتو رساند؛ و شاید اثر ملاقات با آن روح خدا بود که توفیق طراحی یکی از بزرگ‌ترین مصلاهای جهان در ام‌القرای جهان اسلام نصیب او شد.

مؤیدعهد، طرح اولیه خود را در سال 1365 ارائه داد که مورد تأیید واقع شد و تا سال 1372 بی هیچ چشم‌داشتی، 7 سال عمرش را برای تکمیل جزئیات طرح مصروف داشت. نتیجه زحمات او، طرحی بود که تقریباً تمام خطوط ناظم معماری اسلامی و ایرانی در آن رعایت شده بود؛

در سال 1380 و در اولین دوره، به او نشان چهره ماندگار دادند.وی که کارهای جهانی فراوانی داشت و مرتب به نقاط مختلف مسافرت داشت، هیچ‌گاه توجه به مصلی را از اولویت خارج نساخت. این اواخر که جسمش یاری نمی‌کرد و رفت‌وآمد خیلی سخت شده بود، مقید بود هر کاری که از دستش برمی‌آید، انجام دهد. آخرین سفر و حضورش در مصلی در پاییز سال 1394 انجام شد و برای بخشی از مسائل مصلا که احتیاج به بازطراحی، تبیین و توضیح داشت، مسئولین اجرایی به او مراجعه می‌کردند.