به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا، محققان بر این عقیدهاند که بنای اولیه مسجد سنگی معبدی مربوط به دوره ساسانیان بوده و در دوره اتابکان فارس، 652 هجری قمری، با تعبیه محراب و تغییراتی، به مسجد تبدیل شده است. بنای مسجد، عبارت از محوطه صلیبی شکلی است که در اطراف آن، دورتادور، رواقی با جرز، ستون و دهانههای طاقدار قرار گرفته است.پوشش چهار بازوی محوطه صلیبی شکل، به صورت طاق گهوارهای ساخته شده اما پوشش بخش میانی به صورت مربع بریده و فضای روبازی در نظر گرفتهاند و در زیر آن و وسط تالار، حوض 4 گوش کم عمقی ساختهاند.
در واقع این بنا به دوران ساسانیان تعلق دارد و نقشهٔ آن کمی به تالار کاخ بزرگ شاپور اول که در ویرانه های شهر شاپور کشف شده شبیه است. این بنا در دوران اسلامی به مسجد تبدیل و در شاه نشین آن یک محراب احداث شد.
در کتیبه ای که بر دیوار سمت چپ رواق حجاری شده، تاریخ ۶۵۲ هجری که مقارن با زمان اتابک ابوبکر سعد بن زنگی است به چشم می خورد.