اتفاق خوبِ «دلبری»

به گزارش خبرگزاری برنا، برنامه این هفته "سینمامعیار" با موضوع «نقد و بررسی فیلم دلبری» با حضور کارشناسان محسن یزدی، داود زادمهر،اشکذری و با اجرای سید امیر جاوید برگزار شد.

«دلبری» از کلیشه‌ها دور است و روابط خانوادگی را به شکل مناسبی نمایش می‌دهد

در ابتدای برنامه، یزدی توضیحاتی درباره فیلم دلبری داد و گفت: کارگردان می‌دانسته که با یک اتفاق مشکل روبروست به این جهت که فیلم تعدد لوکیشن ندارد و در فضای بسته روایت می‌شود، ضمن اینکه شخصیت مؤثر فیلم را نمی‌بینیم و این کار را بسیار سخت می‌کند، فیلم تجربی نیست ولی تجربه خوبی برای کارگردان است. این اثر با مضمون دفاع‌مقدس است، از کلیشه‌ها دور است و روابط خانوادگی به دور از توهین و تحقیر و رفتارهای عصبی و فضای بی‌اعتمادیست و این اتفاق خوبیست که این روزها کمتر در فیلم‌ها شاهدیم.

زادمهر نیز دیدگاه خود را در این رابطه بیان کرد و اظهار داشت: دلبری به شدت فیلم مخاطب خاص است یعنی کسانی که مدیوم، فضا و آدمها را می‌شناسند و به این وضعیت زن و شوهر آگاه هستند. شخصیت مهم فیلم حتماً باید وضعیتی داشته باشد که از درونیات او آگاه باشیم ولو اینکه این اتفاق از دل یکسری روایت و فلش‌بک اتفاق بیفتد ولی اینکه کلّاً آن شخصیت را کنار بگذاریم و از دیالوگ‌های همسر به ذهنیت او برسیم سخت است و موجب می‌شود بخشی از وقت فیلم هدر برود، ضمن اینکه هرچقدر هم بازیگر مقابل موفق باشد و جزئیات بیشتری به ما دهد امکان اینکه ما با آن شخصیت ارتباط برقرار کنیم سخت می‌شود. دلبری باید تبدیل به رمان می‌شد، چرا که ویژگی‌های یک فیلم سینمایی را به آن معنا ندارد.

وی ادامه داد: برای مخاطبی که ده سال پس از پایان جنگ به دنیا آمده یک جوری باید مفاهیم فیلم را تعریف کنند ولو با دو سه خط دیالوگ، یا پنج دقیقه مقدمه، که بیننده بفهمد چه‌چیزی را می‌بیند.

فیلم اشکالات فیلمنامه‌ای دارد و شخصیت اصلی فیلم تبدیل به کاراکتر نشده است

یزدی در ادامه صحبتهای ایشان اضافه کرد: فیلم اشکالات فیلمنامه‌ای دارد و الآن این مشکل عام سینمای ایران است، داستان، کشش یک ساعت و نیم را ندارد، علیرغم اینکه بازی‌های خوبی داریم و در مواردی انتقال حس،به خوبی صورت می‌گیرد، شاید در شخصیت‌پردازی هم ایراداتی هست که کمتر بتوانیم ارتباط برقرار کنیم. اگر این فیلم از فیلمنامه‌ای منسجم‌تر و پرکشش‌تر برخوردار بود فیلم خیلی بهتر می‌شد. شخصیت فیلم تبدیل به کاراکتر نشده است.

وی در پاسخ به این سؤال که «آیا می‌پذیرید در این فیلم همسر یک معلول بودن یا جانباز بودن چندان تأثیری در روایت ندارد؟» بیان داشت: خیر فرق می‌کند، بار حسی متفاوتی دارد و وقتی حس متفاوت شود چیزهایی را به شما اضافه می‌کند.

زادمهر نظر متفاوتی در این رابطه داشت و گفت: کارگردان باید مفهوم و آرمانی که تعریف می‌کنیم بسازد، این فیلم بیشتر برای کسانی ساخته می‌شود که این تصور عالی و متعالی به صورت پیش‌زمینه در آنها وجود دارد. قطعاً برای همه مردم ما معلول و جانباز متفاوت‌اند و درصد این تفاوت را نمی‌توان به راحتی تعیین کرد ولی اگر می‌خواهیم نشان دهیم که باید به چنین افرادی احترام گذاشت، باید برایش داستان تعریف کنیم که در انتهای فیلم به این نتیجه برسیم که این فرد قابل احترام است. برای تبدیل به شخصیت کردن این آدم باید جزئیات بیشتری بدانیم ولو با یک مقدمه 5 دقیقه‌ای، و پیش‌فرض را این بگذاریم که بیننده، چیزی درباره قهرمان نمی‌داند.

وضعیت اکران از هفته اول بهتر شده ولی سانس‌ها تکی هستند

اشکذری کارگردان فیلم دلبری، درباره وضعیت اوضاع اکران فیلم گفت: اکران از هفته اول بهتر شده ولی سانس‌ها تکی هستند، الآن آزادی و بهمن یک سالن کامل می‌روند و پخش‌کننده فیلم مؤسسه سیمای مهر است. شرایط خیلی ویژه‌ای شده است، استقبال مخاطب خوب است ولی فیلم‌های زیادی اکران می‌شود، از قبل تبلیغاتمان زیاد نبود ولی آرام‌آرام تماشاگران به سمت این فیلم هم می‌روند.

مجری برنامه سؤال کرد: «آیا زود به سراغ ساختن دلبری نرفتید؟»

اشکذری در پاسخ بیان داشت: این دغدغه‌ من بود و می‌خواستم این حرف گفته شود،شخصیت اصلی فیلم قهرمانی است که شاید درباره‌اش حرفی زده نمی‌شود. این فیلم می‌خواست به جشنواره سال 93 برسد ولی عجله و استرس ما شاید به خاطر همان بود.

وی در ادامه درباره ارتباط مخاطبان مختلف با فیلم خاطرنشان کرد: اگر مخاطب فیلم با شخصیت طوبی به عنوان شخصیت اصلی فیلم در یک ربع، بیست دقیقه ابتدایی همراه شود تا آخر فیلم می‌رود، حتی اگر از جنگ هم باخبر نباشند اگر با فضای ارتباطی میثم و طوبی جلو بروند ارتباط خوبی برقرار می‌کنند. البته اگر لوکیشن زیاد داشتیم و بازیگر داشتیم می‌توانستیم کم‌وکاستی‌ها را هم گم کنیم.

زادمهر نکاتی را درباره صحبت‌های اشکذری بیان کرد و گفت: تعدد شخصیت‌ها باید در فیلمنامه انجام می‌شد تا به فیلم منتقل شود، ضمن اینکه توصیه‌ام به آقای اشکذری این است که قبل از ساختن فیلم، فیلمنامه آن را به چندتا از دشمنانشان هم بدهند تا ببینند چه اشکالاتی دارد، چرا که این می‌تواند به بار داستانی فیلم کمک کند.

وی سپس درباره نقش هنگامه قاضیانی در جذابیت فیلم صحبت کرد و در این رابطه اظهار داشت: اجرای وی قابل تحسین و قابل پرداخت است و هیچ کم‌فروشی در این باره نکردند ولی جزئیاتی که ایجاد جذابیت برای مخاطب کند اتفاق نیفتاده است.

یزدی نیز در این رابطه دیدگاهش را بیان کرد و گفت: همه متفق‌القول هستند بازی خانم قاضیانی خیلی خوب بوده است، البته معتقدم بازی‌های دیگر مثل آقای پسیانی و شیرخانلو نیز خوب بود اما جزئیات است که مخاطب را به دنبال خود می‌کشد.

وظیفه حوزه، ارشاد و نهادهای حاکمیتی حمایت از فیلمسازانی است که فرم بلدند یا قابل ارتقا هستند

یزدی در ارتباط با مشارکت حوزه هنری در ساخت تجربه‌ها گفت: وظیفه حوزه، ارشاد و نهادهای حاکمیتی حمایت از فیلمسازانی است که فرم بلدند یا قابل ارتقا هستند و در فیلم، قلب واقعیت نمی‌کنند، به آزادی بیان معتقدم ولی در فیلم برای بیان یک اتفاق مهم در تاریخ و هویت ما مثل دفاع مقدس نباید هر گفتمانی بیان شود و باید از کسی که در این فضا درست روایت می‌کند و استعداد فیلمسازی دارد حمایت شود.

زادمهر نیز در این رابطه یادآور شد: شاید باید از تجربیات دورانی که کارگاه فیلمنامه در آن بود استفاده کنند و قبل از اینکه به سرعت وارد حوزه تولید شوند در حوزه‌های نظری برای پرورش سرمایه‌گذاری کنند تا آثار از لحاظ کیفی قابل دفاع باشد.

نباید از هر فیلمی که راجع به شهدا یا جانبازان ساخته می‌شود دفاع کرد

زادمهر در صحبتهای پایانی خود بیان داشت: فکر نکنیم از هر فیلمی که راجع به جانبازان یا شهدا ساخته می‌شود باید دفاع کرد، مسیر آقای اشکذری اگر با تأییدات زیاد مواجه شود ممکن است به مسیری مثل فیلم دست‌های خالی مواجه شود، اگر سعی کنند با غیرهمفکرانشان هم تعامل داشته باشند نتیجه بهتری به دست می‌آورند.

یزدی نیز در جمع‌بندی صحبتهای خود یادآور شد:دلیل اینکه حوزه در یکی دوسال گذشته فیلم سینمایی تولید نکرده این است که می‌خواهد با افق بهتری برای تولید ورود کنند و عجله‌ای کار نکنند، ضمن اینکه آقای اشکذری باید از اشکالات فیلم درس بگیرد، باید گوش کرد و مشاوره گرفت.

برنامه رادیویی "سینمامعیار" پنجشنبه‌ها ساعت 14:30 از رادیو گفتو‌گو پخش می‌شود، برنامه‌ای با اجرای سید امیر جاوید و تهیه ‌کنندگی رقیه پرندآور که سعی دارد ضمن پرداختن به مسائل اساسی سینمای ایران سطح آگاهی مخاطب از فیلم‌های روی پرده را بالا ببرد.