مگر مدیریت و سازماندهی جوانان ایران اسلامی چقدر سخت و دشوار است که نتوانستیم؟ و به راستی چه جریان فکری باعث می شود که جوانان این مرز و بوم در سخت ترین شرایط استبداد حاکم در زمان زمامداری خاندان پهلوی دست به بزرگترین حرکت انقلابی قرن بزنند و در راه بدست آوردن این آزادی و جمهوری و استقلال از بیگانگان از خون خود بگذرند و هویت اصیل ایرانی را که همان فریاد آزادی خواهی و جمهوری همراه با اسلام ناب محمدی است را فریاد بزنند وهمچون فرماندهانی عالی رتبه و دوره دیده در بهترین مراکز نظامی جهان در سنین نوجوانی و جوانی رهبری جبهه های حق علیه باطل را بر عهده بگیرند و ذره ای از خاک مقدس وطن را به بیگانگان ندهند ، ولی اکنون که از شرایط طاقت فرسا و سخت گذشته به کمک همین جوانان انقلابی گذشته ایم ؛ بگوییم که جوانان بی تجربه اند یا اینکه بگوییم جوانان توانایی اداره عمومی کشور و مسائل کلان و عمومی نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران را ندارند؟؟
چه می شود که پیر سفر کرده جماران ، امام عزیز و راحل ما می فرمایند : اینک به تمام متصدیان امور و دست اندرکاران کشور هشدار می دهم که قدر این جوانان را بدانید و از آنان قدردانی کنید و آنان را تشویق نمائید و در آغوش محبت خود حفظ کنید.
اینان بودند که ایران را نجات دادند و از این پس همین ها هستند که انقلاب را پاسداری می کنند و همین ها هستند که با صرف هزینه های کم، در ظرف مدت کوتاهی با روشن بینی خاصشان، کارهای غیر ممکنی که گمان نمی شد در ایران بتوان انجام دهند.
این مغزهای متعهد باید تشویق شوند تا شکوفا گردند.
اما در واکاوی مشکلات حال و حاضر جوانان در دهه نود علیرغم وجود مشکلات حل نشده دهه های گذشته همچون اشتغال و ازدواج ،مشکلات عدیده دیگری گریبان نسل جوان و انقلابی را گرفته است و آن این است که اعتماد به نفس جوان ایرانی به دلیل در حاشیه بودن و مورد استفاده قرار نگرفتن در مسائل تصمیم سازی و تصمیم گیری در سراشیبی زوال و نابودی قرار گرفته است.
ریشه بسیاری از بزهکاری های اجتماعی و هنجارشکنی های جوانان در مسائل مختلف در عدم اعتماد به نفس است.
برای اعتماد به نفس جوان ایرانی چه کرده ایم؟؟چقدر با ایجاد الگوهای جدید و جوان در جامعه توانستن های واقعی را برایشان صرف کرده ایم؟؟
به اعتقاد اکثریت کارشناسان حوزه جوانان تنها راه برون رفت از مشکلات پیش رو و اقدام جدی و عملی در این حوزه این است که جوانان را ازحاشیه های حاکمیتی و نظام به متن های اصلی تصمیم گیری و تصمیم سازی وارد کنیم تا مانع بروز هنجار شکنی ها و بزهکاری های اجتماعی شویم.
نویسنده : علی کریمی