جنگ علیه گرسنگی با محصولات ارگانیک

به گزارش گروه روی خط رسانه های خبرگزاری برنا، جامعه پویا نوشت: اوایل دهه 80 میلادی محصولات ارگانیک وارد چرخه غذایی مردم شد؛ محصولاتی که در تمام مراحل رشد با سیستم طبیعی هماهنگ هستند و در خاکی رشد می‌کنند که از چند سال قبل هیچ‌گونه سموم دفع آفات گیاهی و مواد شیمیایی در آن به کار نرفته است، با گذشت چند دهه، آمار و ارقام نشان می‌دهد گرایش جهانی به این محصولات درحال‌حاضر بیشتر از هر زمان دیگری است.  بنا به اطلاعات موجود، هم‌اکنون 43 میلیون هکتار از اراضی کشاورزی در سراسر جهان، محصولات ارگانیک را پرورش می‌دهند، همچنین تولید این محصولات از سال 1999، پنج برابر شده و در سال 2013 به 72 میلیارد دلار رسیده است، تخمین زده می‌شود این آمار در سال 2018 دو برابر شود. حدود 90 درصد از فروش این محصولات در سراسر جهان در اروپا و ایالات متحده انجام می‌شود به‌طوری‌که در سال 2013 فروش این محصولات در آمریکا به حدود 27 میلیارد دلار رسید و آلمان هم با 8.3 میلیارد دلار در جایگاه دوم قرار دارد. 

با افزایش تمایل افراد به این نوع محصولات، این سؤال مطرح می‌شود که آیا کشاورزی ارگانیک می‌تواند راه‌حلی برای پایان‌دادن به معضل گرسنگان در جهان باشد. تحقیقی با عنوان «کشاورزی ارگانیک در قرن 21» برای نخستین‌بار به بررسی و مقایسه کشاورزی ارگانیک و سنتی پرداخت؛ این تحقیق نشان داد سیستم کشاورزی ارگانیک در مقایسه با کشاورزی سنتی، به‌طور میانگین 10 تا 20 درصد محصول کمتری تولید می‌کند؛ اما این محصولات سود‌آور‌تر است و بیشتر با محیط‌ زیست سازگاری دارند، همچنین گفته می‌شود این محصولات تا 35 درصد سودآوری بیشتری برای کشاورزان دارند، زیرا مشتریان هزینه بیشتری برای آنها پرداخت می‌کنند و همین مسئله می‌تواند سایر هزینه‌های آنها را جبران کند.  بخش دیگر این تحقیق به این مسئله اشاره کرد که محصولات ارگانیک در مقایسه با محصولات سنتی، فرسایش خاک کمتری به‌همراه دارند. این نوع کشاورزی آلودگی کمتری در زمینه آب و خاک به وجود می‌آورد و گازهای گلخانه‌ای کمتری به‌واسطه آنها تولید می‌شود. مسئله دیگری که باعث برتری این نوع کشاورزی شده، این است که نیروی کاری بیشتری برای کاشت، نگهداری و برداشت این محصولات نیاز است و همین مسئله فرصت‌های شغلی بیشتری ایجاد می‌کند.

البته محصولات ارگانیک به همان‌ اندازه که در این سال‌ها رشد کرده‌اند و به آنها توجه شده است، مخالفانی نیز دارند؛ اولین مسئله‌ای که به آن اشاره می‌شود، پایین‌بودن میزان بازدهی محصولات در این نوع کشاورزی است. مخالفان می‌گویند این اظهار نظر که کشاورزی ارگانیک کربن موجود در زمین را می‌گیرد و با گرم‌شدن زمین مبارزه می‌کند، بسیار اغراق‌آمیز است. این افراد اعتقاد دارند محصولات ارگانیک برای مقابله با گرسنگی و تأمین امنیت غذایی مناسب نیستند، زیرا قیمت بالاتر آنها نسبت به محصولات سنتی، عملا این محصولات را از دسترس بسیاری از افراد خارج می‌کند. در این میان آمار هم نشان می‌دهد این محصولات رشدی فزاینده داشته‌، اما بیشتر کشورهای صنعتی و پیشرفته محل اصلی استفاده از آنها بوده است.

با این اوصاف بسیاری بر این باورند که محصولات ارگانیک به‌تنهایی نمی‌توانند با مشکلاتی مانند گرسنگی مقابله کنند و تلفیق آن با کشاورزی سنتی به‌مراتب می‌تواند مناسب‌تر باشد. افزایش کشاورزی ارگانیک به‌همراه سیاست‌های عمومی مناسب و سرمایه‌گذاری در بخش خصوصی می‌تواند گامی مهم در تأمین امنیت غذایی باشد. به عقیده کارشناسان، چالش پیشِ‌روی سیاست‌گذاران این است که با توسعه سیاست‌های دولتی، شرایطی را برای کشاورزان سنتی فراهم کنند که فعالیت خود را به کشاورزی ارگانیک تغییر دهند.