در جمع ارباب هستى، هر جا نشستى نشستى/ بنشین برادر که اینجا پایین و بالا ندارد

سالها پیش از شاعر توانمند معاصر (که قریحه طنزپردازانه اش در مکتب مرحوم گل آقا پرورش یافته بود و متأسفانه تازگى ها از او خبر ندارم) شعرى خواندم ؛ این بیت خوش ساختش در ذهنم نشسته است که امروز به جهتى که خواهم گفت، وصف حال ما شده بود. مى سراید

در جمع ارباب هستى، هر جا نشستى نشستى/

بنشین برادر که اینجا پایین و بالا ندارد. 

این بیت حکایت امروز ما و جلسه ى کم نظیر و پر ازدحامى بود که به مناسبت شب هفت عزیز از دست رفته مان حضرت آیت الله هاشمى رفسنجانى برگزار شد. سالها بود که چنین تراکمى را در جلسه اى ندیده بودم. رییس و مرؤوس هم نداشت، همه روى پاى هم نشسته بودند. شاید هر جاى دیگرى و مناسبت دیگرى بود باعث دلخورى مى شد اما احساس کردم همه از این وضعیت راضى اند ، چراکه این ازدحام و تراکم اگر چه نظم و حفاظت و مناسبات را به هم ریخته بود، اما همین که نمایانگر پیوند مردم و مسئولین با یکى از خالص ترین یاران امام شده بود، جان ها را نمى آزرد. حلاوت نتیجه، مرارت استنتاج را مى زدود. من به نوبه خود شرمنده همه کسانى شدم که در تنگناى جا و درازناى مسیر گرفتار شده بودند ولى مى دانم که همه از آنچه به چشم مى دیدیم راضى بودیم. از تشریفات باطلى که مرسوم شده، کمتر خبرى بود و همگان نظمى آگاهانه را در تراکمى بى نظیر فراهم مى آوردند. امروز حرم امام میزبان جمعیت کثیرى بود که صحنه ى با شکوه و با روحى را رقم زدند و مطمئنم روح امام و یادگار امام و یار امام رحمت الله علیهم اجمعین را شاد کردند. اجرهم عند الله