سقوط اصفهان

تقریبا یک دهه از خشکسالی اصفهان میگذرد.کاهش نرخ رشد اقتصادی،کاهش فرصت‌های شغلی،کاهش سطح درآمد اقتصاد،کاهش حجم تولید محصولات کشاورزی و تنزل استاندارد زندگی مردم همگی سبب شد کم‌آبی به یکی از مهم‌ترین معضلات شهری اصفهان تبدیل شود.

ایران از 2000 سال پیش صنعت قنات را به دنیا معرفی کرده، اما متأسفانه کلانشهرهای ما از جمله اصفهان بر اثر افزایش جمعیت، رشد مراکز صنعتی، پمپاژ آب از آب‌¬های زیرزمینی به صورت غیرقانونی و غیراصولی و نهایتاً تغییرات کلی در آب و هوا، و از همه مهمتر سوء مدیریت سالهای گذشته در وضعیت بحرانی قرار گرفته است. متأسفانه ایران در بین 133 کشور جهان در رتبه‌بندی مدیریت منابع آب، بر پله 132 ایستاده است.

در جریان این کم‌آبی بسیاری از رودخانه‌ها در کشور ما خشک شدند و به دنبال آن آلودگی‌ آب‌ها بیشتر شد. استفاده نادرست از سفره‌های آب‌های زیرزمینی باعث شد تا سطح بسیاری از این سفره‌های آبی نیز کاهش یابد و همین امر باعث شد در عرضه آب برای مصارف شهری و روستایی اختلال ایجاد شود. این کم‌آبی،خشکسالی و به تبع آن افزایش ریزگردها و همچنین افزایش استفاده از آب‌های تصفیه‌نشده در اصفهان و شهرهای کوچک اطراف آن به ویژه روستاها باعث شده  بیماری‌های مختلفی ایجادشود که ضمن تحمیل هزینه‌های درمانی کلان، باعث از بین رفتن شمار زیادی از همشهریانمان شده است. نکته مهم در اینجاست که عده زیادی از این افراد را کودکان و افراد مسن تشکیل می‌دهند.

مشترک بودن آب شرب و مصرفی در ایران یکی دیگر از معضلات پیش روست. به دلیل فرسودگی تجهیزات آبرسانی در شهرها علاوه بر هدر رفتن آب با معضل برگشت آب به دلیل فشار کم و مکش معکوس با ورود فاضلاب به سیستم لوله کشی مواجه هستیم بنابراین درصد بسیار از آب مصرفی هدر می رود.

لزوم مدیریت یکپارچه، از مهمترین اهدافی است که دولت تدبیر و امید پیگیر آن است. طبیعی است که ملزم شدن همه بخش‌ها و نهادها به کنترل مصرف آب می‌تواند کارسازتر باشد و از نظارت جزیر‌ه‌ای بر مصرف آب جلوگیری شود.

فتح اله معین

عضور شورای شهر اصفهان