بادامچیان: دوره رأی با کیک و ساندیس گذشت

فضای سیاسی‌ای را که الان در آن هستیم نسبت به ‌سال ٩٢ و حتی قبل‌تر چگونه ارزیابی می‌کنید؟

قبل از این‌که بخواهم به این سؤال پاسخ بدهم، اشاره کنم که‌ سال ٩٢ و حتی قبل‌تر مسئولان و رئیس‌جمهوری به دنبال چه چیزی بودند و مسئولان و رئیس‌جمهوری حالا به دنبال چه چیزی هستند. اگر تحلیل این دو را مشخص کنیم جواب سؤال مشخص است. به نظر من، ‌سال ٩٢ و حتی قبل از آن یعنی از زمانی که دولت‌های نهم و دهم روی کار آمد، فضا به سمت تنش و ناآرامی پیش رفت و هر لحظه منتظر یک اتفاق بودیم اتفاقی که منجر به خسارت‌های زیادی می‌شد که مهم‌ترین این خسارات فضای ناآرامی است که در همه‌جا حاکم می‌شود؛ از مراکز آموزشی و دانشگاهی تا ادارات و حتی جامعه. همین موضوع باعث شد که به سیاست بین‌المللی و اقتصاد ما ضررهای زیادی برسد که تا به امروز دولت یازدهم نتوانسته است این خسارت‌ها را جمع و جور کند.

در صحبت‌هایتان اشاره کردید که باید دید رئیس‌جمهوری سابق به دنبال چه چیزی بود؟ به نظر شما به دنبال چه بود؟

رئیس‌جمهوری سابق به دنبال این بود که تحت هر شرایطی که شده قدرت را در دست بگیرد و اجازه ندهد کسی کرسی ریاست‌جمهوری را در دست بگیرد. صحنه سیاست جای دعوا و کش و قوس نیست علی‌الخصوص در زمانی که ما از لحاظ بین‌الملل دچار انزوا بودیم و تحریم اقتصادی ما را محاصره کرده بود. نباید در این زمان دیگر دعوای سیاسی داخلی به راه بیندازیم که متاسفانه ایشان (احمدی‌نژاد) همیشه به دنبال این کار بود که نمونه آن هم مشخص بود؛ دعوای سه قوا که همین امر موجب تشدید تنش و برهم‌خوردگی در جامعه بود. مهم‌ترین این دعواها هم یکشنبه آن روز در مجلس بود؛ پخش فایل صوتی برادر رئیس مجلس. مثال‌های زیادی وجود دارد ولی در این چهار سال آیا دعوایی بین سه قوا به وجود آمده است؟ اگر هم آمده است نه به این شدت و در حد اختلاف جزئی بوده است که آن اختلاف جزئی هم تا جایی که شده رسانه‌ای نشده است. همین امر باعث می‌شود جامعه به سمت آرامش برود و همین آرامش روی خیلی از موضوعات از جمله سیاست بین‌المللی ما تأثیر دارد. ما در موقعیتی نیستیم که بخواهیم دنبال دعواهای سیاسی باشیم که آخرش هم منجر به هیچ چیزی نشود.

دلیل این دعواهای سیاسی را در چه می‌دانید؟

به نظر من، تیم دعواها نه‌تنها برای قدرت بلکه برای تخریب طرف هم هست که آن به دلیل نبود حزب در ایران است. اگر حزب بود این اختلاف‌نظرها به این شکل به وجود نمی‌آمد و ما دچار این اختلاف‌نظرها نمی‌شدیم. نبود حزب منجر به این تنش‌ها می‌شود، البته خوشبختانه با توجه به این‌که ما حزب نداریم ولی این دولت توانست با درایت و مدیریتی که داشت تنش‌ها را به خوبی مدیریت کند.

مهمترین نقدی که به این دولت وارد می‌دانید چیست؟

همه دولت‌های روی کار آمده نقدهایی دارند. اگر نداشته باشند باید تعجب کرد. مهمترین نقدی که می‌توان به این دولت کرد این است که آقای رئیس‌جمهوری آن‌طوری که باید و شاید گزارش شفافی را ارائه نکرده است که همین امر باعث شد در بحث اقتصاد و معیشت دچار مشکلاتی شود.

به نظر شما دلیل این عدم شفاف‌سازی در چیست؟

من علم غیب ندارم. باید از خودشان پرسید. ولی همین عدم شفاف‌سازی کمی کار را برای ایشان مشکل می‌کند. دولت روحانی اگر هیچ کاری نتوانست انجام بدهد، همین که آرامش را به جامعه برگرداند و فضای امنیتی را از دانشگاه‌های ما بیرون کرد کار بزرگی کرده است، همین که توانست ایران را بعد از چند ‌سال از انزوا دربیاورد و سیاست بین‌المللی یک‌بار دیگر رنگ و بو گرفت، جای تشکر دارد. روحانی با خرابی‌های زیادی دولت را تحویل گرفت و نگذاشت تورم و رکود بیشتر از این رشد پیدا کند.

با توجه به ورود آقایان رئیسی و قالیباف آیا این احتمال وجود دارد که کسی به نفع دیگری انصراف ندهد و تا آخر در صحنه حضور داشته باشند؛ مثل ‌سال ٩٢؟

بعید نیست این اتفاق بیفتد، به دلیل این‌که هنوز آن اتحاد و انسجام بین این افراد به وجود نیامده است و از همه مهمتر این جناج با توجه به کارنامه‌ای که از خود به جا گذاشته‌ و شاهد انتخابات مجلس ٩٤ و ریاست‌جمهوری ٩٢ بودیم، بعید نیست که انصرافی در کار نباشد البته هنوز درباره این موضوع زود است که بخواهیم به صراحت قضاوت کنیم.

آقای رئیسی، کسی که تا به امروز کار اجرایی در کارنامه خود ندارد و خیلی از مردم نیز ایشان را به‌خوبی نمی‌شناسند، شانسی برای پیروزی دارد؟

اگر بخواهم شفاف صحبت کنم به نظر من، شانسی ندارد؛ البته باید دید اصولگرایان منظورم تندروهاست چگونه مهره‌های خود را می‌چینند و با توجه به این‌که ایشان با جلیلی دیدار داشتند و جبهه پایداری بیانیه داده که از رئیسی حمایت می‌کند و با توجه به کارنامه این گروه و این شخص می‌توان تا حدودی حدس زد که جامعه گرایشش به کدام سمت است.

آرای آقای قالیباف را چطور می‌بینید؟

به نظر من، آرای قالیباف نسبت به ‌سال ٩٢ کمتر است. قالیباف کارنامه بدی را برای خود به جا گذاشته است که مهمترین آن پلاسکو است. مردم ما نسبت به‌ سال ٩٢ آگاه‌تر شده‌اند و می‌دانند که به چه کسی باید رأی بدهند و آن مردمی که با کیک و ساندیس پای صندوق رأی می‌کشاندیم دیگر نیستند یا دوره‌شان تمام شده است. آقای قالیباف باید جوابگو باشد که هنوز جواب درست و منطقی درباره پلاسکو نداده است که جای تأسف است.