بازار کارشناسان "تشخیص هویت سیاسی" بزودی در استان ها داغ می شود
به طور معمول با روی کار آمدن دولت جدید، تغییراتی در سطح معاونین رییس جمهور، وزرا و دیگر مناصب ملی انجام می شود که پس از آن به طور زنجیر وار این تغییرات به رده های پایین تر در استان ها و شهرستان ها می رسد در همین زمان است که بازار "کارشناسان تشخیص هویت سیاسی" داغ شده و افرادی از درِ غیب ظاهر می شوند که می گویند چه کسی استحقاق گرفتن پست را دارد و چه کسی ندارد.
در گرماگرم اخبار و شایعاتِ داغِ این روزهای پایتخت نشینان، که کدام شخص معاون رییس جمهور، وزیر و یا شهردار می شود؟ با توجه به اینکه افراد مطرح شده در این سطح، معمولا فعالیت و سابقه سیاسی واضحی داشته اند، حسابشان مشخص و جداست؛
اما پس از گذشت مدت کوتاهی، زمانیکه نوبت به انتصابات در سطوح پایین تر و پست های استانی و شهرستانی می رسد با توجه به اینکه بسیاری از افراد منتخب برای این طور مناصب ممکن است گرایش، سابقه و فعالیت سیاسی مشخص و واضحی نداشته باشند، کسانی در نقش دایه دلسوزتر از مادر پیدا می شوند و کار "تشخیص هویت سیاسی" را در قالب یادداشت های دلسوزانه، مشاوره های محرمانه و پچ پچ های دوستانه انجام می دهند.
این افراد، که می توان آنها را در هر جایگاه سیاسی، فرهنگی و اجتماعی یافت تنها در چند خصیصه مشترک هستند:
١- بسیار علاقمند به تشکیل گروه های خودی و ناخودی بر مبنای الگوهای خود می باشند.
٢-مدعی اند از وفادارترین و پایبندترین افراد به یک جناح سیاسی (راست یا چپ) هستند.
٣-اغلب یا خودشان از مدت ها قبل در صف انتظارِ گرفتن پست و مقام زنبیل گذاشته اند و یا زنبیل نزدیکان و آشنایانشان را در این صف ها، به طور نامحسوسی جلو می برند.
این افراد قابلیت تشخیص هویت سیاسی همه را دارند، حتی کسانیکه در تمام عمر خود هیچ گونه فعالیت سیاسی مشخصی نداشته اند و خودشان هم نمی دانند به طور کلی اصلاح طلبی و اصول گرایی چه معنایی دارد؟
دقت این هویت شناسان تا بدان اندازه است که به قولی از دور چند نشان را با یک تیر می زنند و حتی مانند کارشناسان طلا و جواهر می توانند عیار شخص را هم مشخص کنند و مثلا بگویند فلان فرد تا چه درجه ای اصلاح طلب یا اصولگراست.
این کارشناسان محترم برای تشخیص های خود دلایلی را هم بیان می کنند که در نوع خود بسیار جالب است،
از جمله دلایل مهمی که معمولا بیان می کنند:
دلیل ١) فلانی در زمان ریاست جمهوری فلان شخص دارای پست بوده است!!
اگر این دلیل به زعم آنها مهم یافت نشد، به دلایل و توجیهات جالب تری می رسیم:
دلیل ٢) فلانی از دوستان فلان شخصِ اصول گرا یا اصلاح طلب است و با او ارتباط دارد!!!
دلیل ٣) فلانی از فامیل و بستگان فلان شخصِ اصلاح طلب یا اصول گراست!!!
دلیل ٤) فلانی در زمان دولت فلان رییس جمهور استخدام و وارد کار شده است!!!
دلیل ٥) فلانی در انتخابات به آقای ایکس رای داده یا نداده است (با بهره گیری از علوم غریبه) !!!!!
دلیل ٦) فلانی بطور مرتب نماز می خواند یا نمی خواند!!!
دلیل ٧) فلانی دکمه ی انتهایی یقه پیراهنش را می بندد یا نمی بندد (در صورت مذکر بودن سوژه) !!!
دلیل ٨) فلانی ریش هایش را در فلان زمان کامل می گذاشته یا به یک صورت خاص اصلاح می کرده است (در صورت مذکر بودن سوژه) !!!
دلیل ٩) فلانی از حجاب چادر استفاده می کند یا نمی کند یا قبلا استفاده می کرده یا نمی کرده (در صورت مونث بودن سوژه) !!!
دلیل ١٠) فلانی همشهری فلان شخص اصولگرا یا اصلاح طلب است و از او حمایت می کند!!!
و البته ده ها دلیل عجیب و غریب دیگر...
مجددا تاکید می شود که منظور از این سوژه ها، افرادی نیستند که جناح سیاسی مشخص و یا فعالیت سیاسی واضحی داشته و دارند؛ بلکه منظور افرادی ست که به طور کلی در وادی سیاست و تفکر جناحی نمی گنجند و اصلا سیاسی نیستند.
در کشوری که بسیاری از افراد به علت همین حواشی بی معنی از فعالیت سیاسی دوری کرده و یا تفکر سیاسی خود را موضوعی شخصی قلمداد می کنند، چه ضرورتی دارد که حتما به افراد یک برچسب سیاسی بزنیم، حالا هرکدام که بهتر بچسبد؟
مگر داشتن تفکر سیاسی در قالب یک جناح خاص را می توان با وزنه ی ریش و ریشه یابی فامیلی و روابط دوستانه و ترازوی بستن یا نبستن دکمه ی پیراهن اندازه گرفت؟
حتی مگر داشتن صرفا هر پستی ولو یک پست غیرسیاسی در زمان یک دولت اصلاح طلب یا اصولگرا، لزوما گویای سیاسی بودن شخص است؟
مگر نه این است که برای بسیاری از پست های فنی، تخصصی و کارشناسی اصلا نیازی نیست که حتما شخص سیاسی باشد؟
پس چرا این روند در کشور باب شده و اینگونه به افراد اجازه می دهیم از جریانات ریشه دار و فراگیر سیاسی کشور سوء استفاده ابزاری کرده و آن را به دستاویزی برای پیشبرد اهداف و منافع شخصی شان تبدیل کنند؟
هر جا با کسی مخالف بودند به او برچسبی از یک جناح سیاسی بزنند و آن را حذف کنند و از همین برچسب برای نزدیک کردن آن هایی استفاده کنند که موافقشان هستند.
آیا این نامهربانی های متوهمانه و برچسب زدن های ناعادلانه به جای جذبِ افراد توانمند و دارای علم و دانش در جناح چپ یا راست ، موجب دفع و ناامیدی آنها به طور کلی از نظام و انقلاب نمی شود و به نوعی سوزاندن مهره ها و سرمایه های انسانی هر منطقه نیست؟
در نهایت نگارنده معتقد است، دولت تدبیر و امید که برای اولین بار در تاریخ سیاسی این نظام، جدا از مسیرهای چپ و راست، راه اعتدال و میانه را با بهره گیری از گفتمان دوری از افراطی گری و تندروی برگزیده است، پتانسیل آن را دارد تا در عمل نیز با این روندِ مرسوم، ساختارشکنانه برخورد کرده و معیارها و ملاک های درست را جایگزین اینگونه اظهار نظرات موهوم نماید.
نویسنده :محسن بخت یار
دادستان قزوین:
همزمان باسراسر کشورصورت گرفت:
معاون سیاسی امنیتی استانداری همدان
نظر شما
پیشنهاد سردبیر
پرونده ویژه
