به گزارش خبرگزاری برنا از استان تهران، حجت الاسلام محمد ادریسی کارشناس مسائل اجتماعی در شهرستان پاکدشت، ضمن تبریک فرا رسیدن عید یک ماه بندگی خالصانه به درگاه حضرت حق، در گفتگو با خبرنگار برنا گفت: یک مغز شدن محال اما یک دست شدن ممکن است.اهمیت همراه و همکار، از خود آن راه و آن کار کمتر نیست. پس قبل از انتخاب هر کاری و هر راهی، نخست همکاری و همراهی خوب و پاک را انتخاب کنیم تا در راه و در کار یاور باشد.
وی ادامه داد: چه بسیارند آنهایی که کار نمی کنند و از کار دیگران در رنج اند و این از طنزهای تلخ روزگار ما است. یادم نمی رود، در مسیری مردی ریش پرفسوری در کنارم نشسته بود را دیدم که غرق در مطالعه ی کتابی ظاهراً جالب شده بود و بعد از آنکه ازخواندش خسته شد، تعارفی زد که شما هم بخوان و از روی کنجکاوی گرفتم که بخوانم، نویسنده اش ایرانی نبود اما مسلمان موفقی بود و در مقدمه خطاب به خوانندگان به این مضمون نوشته بود که:
این کتاب، حرف نیست بلکه عمل است و حاوی تجربیات من و دوستانم در این چند سال کوتاه است و جواب آن آدمهای حسود بدبخت و مغرور و کٌند کارها که نمی توانند ببینند و تقدیم می کنم به آنان که نه تنها کمکمان نمی کنند و سنگ از جلوی پاها برنمی دارند بلکه حتی صبح و شب از دستاوردهای دیگران درعذاب هستند.
ادریسی افزود: راستی که بعضی موی خود را رنگ میکنند؛ عدهای لباس را و گروهی خودشان را.
دستهی اول،پدربزرگها و مادربزرگها هستند که بی ادعایی به یاری میپردازند.
ادریسی اظهار داشت: دستهی دوم، پدرها و مادرها هستند و دستهی سوم، غالباً جوانها هستند که با توجه به سن خاص، دوست دارند بهتر و بیشتر دیده شوند.
کارشناس مسائل اجتماعی در شهرستان پاکدشت گفت: تنها گروهی که بیرنگ هستند، کودکاناند، پس باید سعی کنیم که مانند کودکان باشیم، یعنی جز رنگ خدا رنگی را نبینیم و رنگارنگ نشویم.
وی ادامه داد: مرض طبیب دارد؛ اما تمارض طبیب ندارد. تجاهل و تغافل مرض نیستند بلکه تمارض هستند و آنچه که بدتر از مرض است تمارض است؛ زیرا که هر مرضی علاجی دارد، ولی تمارض هیچگونه علاجی ندارد و اگر دعا برای مریض به نوعی واجب باشد برای کسی که تمارض میکند واجبتر است.
ادریسی ادامه داد: پاسدار آن رنج کوتاه مدتی هستیم که خدای متعال گفته که بی پاداش نمیماند و مشتاقانه و صبورانه می پذیریم آن دردهایی را که علاجی دوسویه دارد.