به گزارش گروه سلامت خبرگزاری برنا، به گفته «ربکا تراوب» استادیار بخش عصب شناسی دانشگاه کارولینای شمالی، از دست دادن حس در پا، بازو و دست ، به دلیل "فشردگی موقت اعصاب" رخ می دهد. اعصاب زمانی که فشرده می شود، قادر به ارسال صحیح پیام به نخاع و مغز نیست.
استیون ورنینو، استاد عصب شناسی در دانشگاه تگزاس، می گوید: اعصاب پیام های الکتریکی را همانند انتقال آب از درون لوله، منتقل می کند. سیگنال ها از نقطه خاصی از بدن که اعصاب به آن تعلق دارد، به مغز منتقل می شود و در پاسخ به آن پیامی از مغز به آن نقطه ارسال می شود.
به عنوان مثال، اگر سطح داغی را لمس کنید، اعصاب دست شما سیگنالی را به مغز ارسال می کند و این پیام به عنوان درد تعبیر و باعث می شود که شما دست خود را از آن سطح دور کنید.
حالا، همان طور که با پیچاندن یک شیلنگ آب در آن جمع می شود، سیگنال های حرکتی عصب های شما نیز در صورتی که پا یا دستتان در وضعیتی نامناسب قرار داشته باشد، نمی تواند حرکت کند.
یکی از عصب های پا که به طور معمول فشرده می شود، عصب فیبولار است که از کنار زانو رد می شود و معمولا وقتی که پای خود را برای مدت طولانی روی هم می اندازید، این عصب فشرده می شود.
تصور نادرستی وجود دارد مبنی بر این که این حالت بی حسی به دلیل اختلال در گردش خون ایجاد می شود. در چنین وضعیتی قطع جریان خون به عضو مورد نظر به ندرت رخ می دهد.
در هنگام بازگشت عملکرد اعصاب در دست و پای خود احساس "سوزن سوزن شدن" پیدا می کنید.
حالت خواب رفتگی در اصطلاح پزشکی Paresthesia نام دارد. این حس ناراحتی که گاه با درد توام است معمولا ما را به تغییر وضعیت وادار می کند.
به طور معمول افراد می توانند حرکت کنند و فشار را از روی اعصاب خود بردارند. اما اگر شخص نتواند حرکت کند، این وضعیت می تواند به آسیب دایمی اعصاب منجر شود.