معجزه ای به نام فوتبال!

معجزه ای به نام فوتبال. همین زمینِ 90 در 110 که هزاران نفر روی آن بالا و پایین پریده اند و شادی و غم آفریده اند، پیش آمده "خجالتی" گرفته و "هیولا" پس داده. "فرفری" گرفته و "کراتینه" کرده تحویل داده. "گمنام" گرفته و "نامی" بار آورده. "فقیر" گرفته و "متمول" رها کرده و از همه جذاب تر "سیبیلو" گرفته و "اِوا" بسته بندی کرده!  

 مثلا همین پسر ساده و  مو فرفریِ "ایران جوانی" که تا سه سال پیش سلام می دادی "کَبود" می شده را طوری "بار" آورده که امروز همه از شنیدن داستانِ رِندی او در برنامه نود انگشت به دهان گرفته اند. مثلا همین پسر خجالتی و مو فرفریِ ایرنحوانی که تا سه سال پیش سلام می دادی از حال می رفت، یا همین پسری که ماشین ش را دو دستی به محرمی داد،  بعد از دو بار آقای گُلی و چندین بار آقایِ اوتی، به "هیولایی" تبدیل شد که در روز روشن "پول" هدایتی برای فسخ قراردادش را نمی دهد و دو پنجره نقل و انتقالاتی هم رُوش!  معجزه ی فوتبال همین هاست، همین آدم هایی که می آیند و می روند. همین آدم هایی که ساده می آیند و گرگی در لباسِ میش، می روند.

البته نمی شود همه را با یک چوب راند و به یک چشم هم دید. بی انصافی است. همین فوتبالی که ساده می گیرد و متقلب تحویل می دهد، همین فوتبالی که این همه "بدش" را گفتیم، با شخصیت هایی چون "دهداری" و "قایقران" و "دایی" را هم تربیت کرده و تحویل داده. همین فوتبالی که این همه از آن بد گفتیم بکهام ها و ترائوره ها و ... هم دارد که کمتر عوض شده اند و بجای تیغ زنی، برای مردم کشورشان می سازند و درست می کنند!

 پسر ساده و معصومِ یک میلیارد و صد و پنجاه میلیونی، در توجیه  محرومیت 4 ماه و بستنِ دو پنجره نقل و انتقالات پرسپولیس و جریمه چند صد هزار یورویی، با کارگردانی روابط عمومی باشگاه در حالی که آداب ایستادن را هم رعایت نمی کند، می گوید، "حتما خیری توش بوده".

 مازراتی، بَند شورت، وقاحت. حتما به گوش مبارک تان رسیده است. ورژن جدید جابجا کننده های خوب هم رسید. یکی با "مازراتی"، یکی با گفتنِ "حتما توش خیری بوده". یکی مرزهای عشق و عاشقی (...) را می شِکند یکی مرزهایِ وقاحت را.