ادامه سیاست های قبلی ممکن نیست

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا، محمدعلی نجفی شهردار تهران در نخستین نشست مطبوعاتی برای دقایقی سخنرانی کرد. متن این سخنرانی به شرح زیر است: 

1-شهر ما در کنار همه زیبایی ها و ظرفیت های بی مانندش، معرض تهدیدهایی قرار دارد که ایجاب می کند وضعیت «زیست پذیری» و «پایداری» و «آسایش» و «آرامش روانی و اجتماعی» آن را به صورت مستمر مورد ارزیابی قرار دهیم. سیاست های شهری در چند دهه اخیر از یکسو به افزایش داشته ها و امکانات شهری منجر شده و از سوی دیگر زیست پذیری و پایداری آن را کاهش داده است. با آن که دستاوردهایی داشته ایم برای نمونه در زمینه حمل و نقل عمومی با وضعیت معابر و راه های شهری ولی کیفیت محیط اجتماعی و محیط زیست شهری یا منبع تأمین منابع مالی مورد نیاز شهر در وضعیت مطلوبی نیست. سیاست های شهری طی دهه های متمادی عمدتا معطوف به اداره روزمره شهر بوده و به آینده شهر کمتر اعتنا داشته است و در نتیجه در ارتقاء زیست پذیری و پایداری شهری موفقیت چندانی نداشته است. امروز در وضعیتی قرار داریم که ادامه سیاست های قبلی ممکن نیست. دارایی ها و منابع شهر تا حداکثر ممکن مورد بهره برداری قرار گرفته است، فضاهای شهری فروخته شده اند، منابع آب شهر برای رشد آتی شهر کفایت ندارند. در کنار آن نابرابری فضایی و اجتماعی در حال گسترش است. شهر در برابر حوادث طبیعی آسیب پذیر است، آسیب های اجتماعی رو به گسترش است و ... تنش های حاصل از این پدیده ها در سطح فردی و روابط بین شهروندان و به صورت روزمره خود را آشکار می کند.

2- سیاست های شهری کنونی قادر به حل این مشکلات نیست. زمان بازنگری در این سیاست ها فرا رسیده است. شکل دادن به آینده شهر بدون ارزیابی سیاست ها میسر نیست. ما به ایده هایی برای شهر آینده نیاز داریم و این جز از طریق گفت و گوی عمومی و فراگیر به دست نمی آید. این درباره شهر نزد این یا آن فرد یا گروه نیست، ایده در جریان گفت و گوی عمومی بین گروه های مختلف مردم، کارشناسان و مدیران شکل می گیرد.

3-نقد و ارزیابی سیاست های شهری را باید از ارزیابی مدیران شهری جدا کرد. مشکل ما در ارزیابی سیاست های شهری این است که به آن جنبه های شخصی داده می شود. متأسفانه فضای سیاسی کشور هم این گرایش را تشدید می کند که نقد سیاست های شهری را به نقد مدیران گذشته تقلیل دهد. نقد مدیریت شهری هویتی شده است و این امکان نقد و تغییر سیاست ها را دشوار ساخته است. تصور نقد مدیریت شهری هویتی شده است و این امکان نقد و تغییر سیاست ها را دشوار ساخته است. تصور این که اگر این افرد یا آن فرد بیاید یا این جناح یا آن جناح بیاید شهر دچار مشکل می شود یا مشکلات به تمامی حل می شود تصور واقع بینانه ای نیست ما به علت هویتی شدن سیاست از جمله در حوزه نقد وضعیت شهر نتوانسته ایم به مفهوم «مصلحت شهر» نزدیک شویم. مصلحت شهر را مفهومی معادل منافع ملی در سطح کشور است. شهر محل زندگی همه ماست و همه ما جدا از گرایش های سیاسی و اجتماعی مان به شهری زیست پذیر و پایدار نیازمندیم.

4-در حالی که مشکلاتی که با آن مواجه ایم مشکلاتی است که هم اکنون پیش روی ماست ولی راه های کوتاه مدت به آن پاسخ نمی دهد شکاف بین مشکلات عاجل و فوری و راه های میان مدت یکی از مسایلی است که در سیاست گذاری شهری با آن مواجه ایم. تغییر سیاست ها و روش ها نیازمند زمان است. مدیران شهری جدید با توقعات و انتظاراتی مواجه اند که نمی توانند در کوتاه مدت به آن پاسخ دهند. برای حل مشکلات و جلوگیری از سرخوردگی مردم تنها راه مشارکت گسترده مردم است.

5-در کنار آن تغییر سیاست ها پیامدهایی دارد که بار آن برای همه گروه ها و اقشار اجتماعی یکسان نیست. برخی گروه های اجتماعی توان تحمل تغییراتی که نیازمند هزینه است ندارند. برخی گروه ها هم از سیاست هایی که در شهر در پیش گرفته شده بهره مندی بیشتری داشته اند. باید کسانی که از رشد شهری در دهه های اخیر بهره مندی بیشتری داشته اند سهم بیشتری در این تغییر بر عهده گیرند. کسانی که ساختمان های بلند مرتبه شان بار ترافیکی برای شهر ایجاد می کند، کسانی که با اتومبیل های لوکس خود نوعی تجمل را بر زندگی شهری تحمیل می کنند باید در تأمین این هزینه ها مشارکت بیشتری داشته باشند. نتایج نظرسنجی های اخیر نشان می دهد که این باور در بخش مهمی از جمعیت شهری عمومیت یافته است که کسانی که برخوردارترند باید در تأمین هزینه های شهری سهم بیشتری برعهده گیرند.