نیما یوشیج غول وزن را در شعر شکست/ هر اتفاقی که در شعر می افتد مدیون نیماست

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری برنا ؛ سمانه نائینی درباره پیشینه شعر نیمایی و «نیما یوشیج» گفت: نیما با تغییری که در ساختار شعر داد توانست شکل شعر را متحول کند، فرمی که عموما در آن شکل می نوشتند وزن عروضی با هجاهای مساوی  داشت، نیما هجاهای مساوی را شکست یعنی آن را به شکل عروضی بدون تساوی هجاها تغییر داد.

نائینی معتقد است کار نیما فقط تغییر در شکل شعر نبوده، کارستان نیما تغییری بود که در تفکر شعر ایجاد کرد و می توان حضور او را در عرصه شعر و ادب اتفاقی مهمی قلمداد  کرد. وی در ادامه گفت: شاید امروزه خیلی شعر نیمایی ماندگار نداشته باشیم و تعداد شاعران نیمایی سُرا انگشت شمار باشند. حتی شعر وزن دار که کار اصلی نیما ظاهرا تغییر آن بود با اقبال بسیار بیشتری از شعر نیمایی مواجه باشد و به نظرم همه اینها موید این است که رفتار نیما با شعر، رفتاری فراتر از تغییر در تعداد هجاها بوده است.

وی با اشاره به اینکه نیما در روزگار خود اتفاقی به راه انداخت که  آن خارج کردن شعر از یک خمودگی بود که پیش از آن از نظر ساختاری به یک دور باطل افتاده بود گفت: او از این پل خمودگی عبور کرد و بعد از آن اتفاقات مهمی در تفکر شعر افتاد و ما در همه شکل های شعری تجربه‌های متفاوتی را دیدیم که همگی مدیون تجربه و پیشنهاد نیما بود . حتی در شعر موزون هم اگرچه به نظر می‌رسد پیشنهاد نیما یعنی پایان عمر شعر موزون اما پس از پیشنهاد نیما شکلی از شعر موزون و غزل را تجربه کردیم که شاید بتوان آن را «غزل پس از نیما» نامید.

نائینی درباره دلیل بزرگی و اعتبار «نیمایوشیج» اظهار داشت: این شاعر توانست غول وزن را بشکند و اجازه داد نگاه جدیدی به شعرشود، نیما به شعرجسارتی داده است که شعر زمانه  او این جسارت را لازم داشت و به نظرم هر اتفاقی که در شعر پس از نیما می افتد به نوعی مدیون اندیشه و جسارت یوشیج است ؛ شاید هم در آن دوره شاعران جرات نداشتند دست به ساختار سفت و سخت شعر فارسی بزنند و به ساختار رودکی وار شعر فارسی چپ نگاه کند ولی نیما این تغییر را ایجاد کرد و بعد از آن شعر فارسی به چیزی که پیش از آن داشته است یعنی شعر بدون وزن برگشت.

به نظر شاعر مجموعه «چای آغاز یک جهان بینی» تا به حال به ابعاد و آثار نیما به خوبی پرداخته نشده و خوب است روی اشعاری که از لحاظ وزنی آزادتر هستند کار شود. وی معتقد است: اشعار نیما قابلیت موسیقی، خوانده شدن و حس شدن دارد، مردم آثار نیما را غیر از اشعاری که در کتاب های درسی چاپ شده است نشنیده اند و فقط اشعار معروف نیما را خواندند و فضای ترانه نویسی و ترانه شنیدن مخاطب ما تا حدودی به سمت سراشیبی است، یا عده ای عجیب و غریب می نویسند و می خوانند یا فرم های دیگر را تجربه میکنند درحالی که خوب است از اشعار فاخر نیما و نسل جلوتر از زمان او نیز استفاده شود. این اشعار دست آهنگساز را بازتر می کند تا توسط مخاطب عام روی زبان ها زمزمه شود به نظرم بخش مغفول مانده آثار نیما در این بخش ها است و چه خوب است به مناسبت زادروزش توجه موزیسین ها به آثار نیما جلب شود.

وی در پاسخ به اینکه چقدر به روحیات و زندگینامه نیما اشراف دارد و روحیات نیما در زندگی شخصی اش چقدر با اشعارش منطبق بود اظهارداشت: واقعیت این است شناخت نسل ما از روی آثار یا خاطرات بزرگانی است که با آنها همنشینی داشته اند و آن را تعریف می کنند. ما حکم شاگردی شاگردان این شاعران را داریم ولی برداشت من این است از آنچه که در نامه ها و آثار این شاعر دیده می شود مشخص است وقتی انتخاب او زیست شاعرانه، صادقانه  وصریح بوده است. بعد از گذشت سال ها وقتی از روستای یوش عبور کنید میبینید که شاعر می شوید ، بنابراین روحیات او هم مانند اشعار و اقلیمش شاعرانه بوده است.

این ترانه سرا در پایان گفت: هر اتفاقی که در شعر امروز می افتد به نوعی مدیون جسارت نیما است و آرزو کرد نام «نیما یوشیج» همیشه بر بام شعر ایران بدرخشد.