پیوند هنرمندان با شهر و انتقادات به شکاف فرهنگی در مدیریت شهری

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ یکی دیگر از سری نشست های دوشنبه های شعر با اجرای سمانه نائینی و شعر خوانی شاعران برگزار شد.

محمدعلی ابطحی در این نشست اظهار داشت: سالهاست که فقط خواننده شعر هستم ولی شاعر نیستم و از شعر خوانی خصوصا از خواندن شعرهای محمد علی بهمنی لذت می برم.

ابطحی ادامه داد: رنگ شعر جامعه ما باید خیلی متفاوت باشد شعر بخشی از زندگی ما بود که در سال های متفاوت آن را در زندگی تجربه کردیم، شعر، جامعه را پر از لطافت می کند و از تحریم در می آورد.

وی با اشاره به اینکه شعر می تواند بخش هایی از جامعه را چنان آرام و لطیف کند که افراد بتوانند راحت از کنار هم بگذرند و به راحتی یکدیگر را بپذیرند گفت: در یک جامعه هر چقدر شعر و رمان و ...رشیدتر باشد افراد در آن جامعه بهتر می توانند یکدیگر را بپذیرند.

ابطحی با با بیان اینکه دنیای مجازی نسل ها را خیلی متفاوت کرده است گفت: باید آگاه باشیم که دنیای مجازی خط کشی های ما را کم رنگ نکند. با آمدن اینترنت کنترل فرهنگ و هنر از فضای زمینی جدا شد و به سمت آسمان رفت.

وی درباره نکته اصلی در فضای مدیریتی گفت: مدیریت ها گاهی با حمایت های خوب و جدی راه را هموار و گاهی هم سنگ هایی می اندازند. با توجه به تلاش هایی که در دوران مدیریتی داشته ایم فکر می کردیم که در امر فرهنگ و هنر مرزهای ما قابل کنترل هستند و بر اساس آن تلاش های خود را کنترل کرده ایم ولی جامعه امروز تلاش های متفاوتی از آن زمان را نیاز دارد و ما هم آنها را تمرین نکرده ایم. امیدوارم نسل جدید در حوزه های مختلف تلاش کردن را تمرین کنند. سال 82  اینترنت تازه در ایران فراگیر شده بود شروع به وبلاگ نویسی کردم.

سمانه نائینی درباره وبلاگ نویسی محمد علی ابطحی گفت: ابطحی در سال 82 نویسنده وبلاگی بود که آن را به مدت 6 سال به صورت مستمر به روزرسانی می کرد و چون این فضای وبلاگ نویسی و فردی متعلق به نسل جدید نبود و از نسلی بزرگتر از ما بود تلاش او قابل تقدیر و تاثیرگذار محسوب می شود.

در ادامه این نشست محمد جواد حق شناس رئیس کمیسیون فرهنگی اجتماعی شورای شهر تهران درباره هویت فرهنگی شهر اظهار داشت: بی شک شهر دارای اجزای به هم پیوسته ای است که وقتی در کنار هم قرار گیرند و به هم معنا می بخشند. از نگاه من شهر صرفا سازه و بنا نیست بلکه ساختمان به آن هویت بخشیده و تاریخ آن را می سازد از این رو نگاه انسانی به شهر، شهروندان و توجه به آسایش و تامین نیازهای روحی، اجتماعی و فرهنگی شهرنشینان را می طلبد که در این راستا برنامه ریزی و مدیریت شهری با رویکردی فرهنگی و اجتماعی باید به توسعه سطح روابط و مناسبات انسانی در درون شهر بیانجامد.

وی ادامه داد: در واقع در رویکرد اجتماعی و فرهنگی و مدیریت شهری تاکید می شود که هیچ توسعه و رشد کاربری در شهر پذیرفته نمی شود مگر اینکه از قبل درباره ابعاد و آثار فرهنگی و اجتماعی آن فکر شده باشد و لازمه تقویت جایگاه فرهنگ در نظام برنامه ریزی شهری ایران شکل گیری اراده سیاسی در نظام برنامه ریزی کشور برای پذیرش جایگاه فرهنگ و ادغام آن در نظام برنامه ریزی شهری است.

حق شناس با بیان اینکه  علیرغم اهتمامی که همواره نسبت به تعیین جایگاه فرهنگ در برنامه ریزی ها شده است ولی در تمام برنامه ریزی ها چه برنامه ریزی توسعه ملی و چه در برنامه ریزی توسعه شهری فقدان جایگاه فرهنگ به شدت احساس می شود گفت: بر همین اساس است که شهر با بهم ریختگی زندگی شهرنشینی روبرو است یکی از بزرگان معتقد است بزرگترین معمای برنامه ریزی نا مشخص بودن جایگاه فرهنگ در برنامه ریزی است از جمله در برنامه های توسعه و کاری که در مقام تولید انجام می دهیم که بدانیم جایگاه فرهنگ کجاست آیا تا کنون با نگاه انسان محور به برنامه ریزی ها توجه کرده ایم که نقش فرهنگ را در مدیریت بتواند برجسته سازد.

به اعتقاد حق شناس در حوزه فرهنگی و نظام برنامه ریزی  مدیریت شهری توانسته ضلع این ماجرا داری یک از هم گسیختگی شدید باشد و افزود: اولین شکاف، شکاف میراث ملموس و نا ملموس فرهنگی است. آنچه ملموس است این است که هر چقدر شهرهای ما از نظر کالبدی بزرگتر شده اند نسبت به تاریخ و هویت فرهنگی شهر بیشتر  فاصله گرفته اند و نتوانسته ایم در طراحی شهری از نوعی خلاقیت در حوزه میراث فرهنگی کشور و شهر برخوردار باشیم.

رئیس کمیسیون فرهنگی اجتماعی شورای شهر تهران با اشاره به اینکه توجه انسان ها و تقویت پیوند آنها با شهر می تواند ما را به حفظ میراث شهر سوق دهد گفت: در این راستا بخشی از میراث هر شهری نویسندگان و شاعران هستند که می توانند تصویرگر هویت و تاریخ دوران خود باشند اینجاست که ما مسئولیتی مهم برای کاهش شکاف فرهنگی بر می داریم از سوی دیگر یک بخش مهم از مدیریت فرهنگی به غیر از نظامات دیگر از منظر تاریخی حفظ حافظه شهری است که با رویکرد توسعه انسان محور تحقق می یابد.

وی با تاکید به اینکه شهر باید حافظه داشته باشد و به طور مستمر نشانه ها و عناصر هویت دهنده را به عنوان نوعی آرشیو و بایگانی شهری در خدمت ما قرار دهد تا در مرور زمان این اقدام به زنجیره ای از تاریخ هویت بخش فرهنگ شهری درآید گفت: متن های ادبی و شهر و سایر هنرها همان اِلمان هایی هستند که در طول تاریخ هویت انسان و شهروند را شکل می دهند.

حق شناس با بیان اینکه حافظه شهری در منظر شهری و رفتار ساکنان هر شهر خلاصه می شود که اگر از بین برود برای شهروندان بروز سردرگمی را به ارمغان می آورد گفت: اکنون در تهران بزرگ، ما چنین سردرگمی داریم و باید تلاش همه ما برای بهبود این شرایط باشد.

این مسئول کمیسیون فرهنگی با اشاره به اینکه هنرمندان نقش مهمی در بازیابی هویت شهری دارند افزود: به اعتقاد بنده برای جبران کاستی فرهنگ در شهرهای ما با این پیامدهایی که ما را تهدید می کند نیاز به یک رنسانس شهری داریم رنسانس شهری و احیای شهرها با توجه به توسعه کارکردهای  فرهنگی شهر و تبدیل شهر به کانونی برای تولید هنر، صنایع فرهنگی و اقتصاد فرهنگی شهر است. و از طریق این رنسانس شهری باید بتوانیم جایگاه فرهنگ را به عنوان ارتباط دهنده و پیوند دهنده لایه های مختلف فرهنگی و عناصری که از فرهنگ در فرایند توسعه ای پایدار، اثر گذار است را به کار ببریم.

وی در پایان افزود: در برنامه ریزی شهری بیش از اینکه نیاز به توسعه کاربری فضاهای فرهنگی داشته باشیم نیاز به حفظ هویت اهالی فرهنگ و هنر داریم که می توانند حمایتگر تحول فرهنگی و شهر باشند.

علاقمندان برای شرکت در این نشست ادبی می توانند دوشنبه هر هفته ساعت 17 به بوستان گفتگو، نگارستان شهر مراجعه کنند. ورود برای عموم آزاد و رایگان است.