آسیب جدیدی سی و سه پل را تهدید نمی کند

به گزارش برنا از اصفهان،  همزمان با اعلام اخباری مبنی بر نشست پایه های پل تاریخی سی و سه پل، دومین هیأت کارشناسی فنی، متشکل از احمد منتظر پیشکسوت میراث فرهنگی و مدیر کل پیشین اداره کل میراث فرهنگی استان، جعفر کسائیان مدیر پروژه مرمت کالبدی سی و سه پل در اواخر دهه 40 و اوایل دهه 50 خورشیدی و تنی چند از مدیران و کارشناسان از سی و سه پل بازدید به عمل آوردند.

در حاشیه این بازدید احمد منتظر با بیان این نکته که حفاظت از میراث فرهنگی وظیفه تمامی آحاد مردم ایران است عنوان کرد:  در تمامی طرحهای مرمت سی و سه پل در 50 سال اخیر حضور داشته ام و تمامی تحولات این پل تاریخی را به ویژه ، طرح پیاده راه ساختن این پل را در دهه 60 خورشیدی از نزدیک پیگیر بودم، لذا تمامی اتفاقاتی که در نیم سده اخیر در این پل تاریخی اتفاق افتاده را از نزدیک بررسی نموده ایم، با این وصف با برنامه ریزی های به عمل آمده به این مکان آمده ایم تا از خطرات احتمالی که این پل تاریخی را تهدید می کند آگاه شویم.

او با اشاره به اهمیت پل تاریخی سی و سه پل تاکید کرد: بررسی ها نشان دهنده این نکته است که در دهه های گذشته بدلیل تردد اتومبیل و حتی کامیون اعوجاجاتی در دیواره های طبقات فوقانی این پل تاریخی ایجاد شده، لذا با برنامه ریزی های به عمل آمده در اواخر دهه 40 و اوایل دهه 50 طرحی توسط مرحوم دکتر شیرازی از پیشکسوتان مرمت نوین آثار تاریخی ایران تهیه شد و به مرحله اجرا در آمد، لذا از آن تاریخ تا کنون این پل تاریخی، با آسیب جدی در کالبد خود مواجه نشده است و عکسهای قدیمی و همچنین تصاویر سالهای اخیر نشان دهنده تثبیت این انحنا در دیواره های طبقه دوم پل می باشد.

منتظر همچنین تصریح کرد: در این بازدید عرشه پل، بدنه دیواره های طبقه فوقانی پل، رواقهای سرپوشیده و پایه های اصلی بررسی شد و چنین نتیجه گیری به عمل آمد که در حال حاضر خطر جدی این پل زیبا و منحصر به فرد را تهدید نمی کند.

پایه های سی و سه پل تحمل وزنی معادل 400 برابر وزن فعلی پل را دارا می باشد

در ادامه این بازدید، جعفر کسائیان از پیشکسوتان مرمت آثار تاریخی اصفهان و مدیر طرح مرمت کالبدی سی و سه پل در دهه 50 خورشیدی نیز که در هیئت کارشناسی حضور داشت با ایراد سخنانی تاکید کرد: در سال 1349 با توجه به ضرورت استحکام بخشی سی و سه پل با توجه به اینکه در آن زمان از روی این پل حتی اتومبیل های سنگین عبور می نمود، طرحی جهت استحکام بخشی عرشه و پایه های پل ارائه و اجرا گردید، که متناسب با نیازها و الزامات آن زمان تهیه شده بود.

وی تصریح کرد: پیش از آن نیز در اوایل دوران پهلوی بتن سبکی بر روی عرشه پل تزریق شده بود که بدلیل عدم کیفیت و وجود دست اندازهای خطرناک متاسفانه تعدادی از کامیونهای سنگین از مسیر منحرف شده و با دیواره های طبقه فوقانی برخورد شدید نموده بودند که احتمالا انحناهای به وجود آمده در دیواره های پل متعلق به دهه های 20 خورشیدی و پس از آن به وجود آمده است.

کسائیان افزود: با توجه به ایجاد فونداسیون قوی برای این پل تاریخی در دوران صفوی و ادوار پس از آن، و با عنایت به اینکه این پل تاریخی ، با 300 متر طول عظیم ترین پل زاینده رود می باشد، پایه های اصلی آن به گونه ائی طراحی شده که هم اینک و حتی پس از گذشت 400 سال قادرند وزنی معادل 400 برابر وزن کنونی پل را تحمل کنند، لذا هم اینک خطر جدی پایه های این پل را تهدید نمی کند.

این پیشکسوت مرمت آثار تاریخی اصفهان نیز در رابطه با مرمت انحناء دیواره ها ضمن تاکید بر لزوم پایش مداوم پل تاکید کرد: یکی از مهمترین اصول در علم مرمت تلاش در حفظ کالبد و منظر اصلی یک بنای تاریخی است، لذا مرمتگران زمانی مرمت را آغاز می کنند که نیازی اساسی جهت حفظ بنا احساس شود، با این وصف با توجه به اینکه هم اکنون این انحناء خطر جدی برای دیواره ها محسوب نشده و حتی خطر ریزش و فروپاشی در آن احساس نمی شود، هم اکنون تیم کارشناسی مرمت اضطراری را برای مرمت این بخش از بنا توصیه نمی نماید.