محیط زیست و فرهنگ دوچرخه سواری

به گزارش خبرگزاری برنا استان تهران، امیر خانی  دبیر جمعیت طراوت ورامین  در خصوص فرهنگ دوچرخه سواری در یادداشتی نوشت، در سالهای اخیر که مشکلات محیط زیستی از مسئله تبدیل به معضل شدند، بر همگان آشکار شد که دغدغه مندی محیط زیست، صرفا مخصوص مرفهان بی درد جامعه نیست و اتفاقا در صورت افزایش گزندها، آسیب بیشتری به قشر کم درآمد جامعه خواهد رسید.

آلودگی هوا، بحران آب، نشست زمین، پشه های سفید، ریزگردها، مهاجرت های اجباری و ... عواملی هستند که بر تاثیرات مستقیم محیط زیست بر مسائل جاری کشور از جمله اقتصاد و حاشیه نشینی، می افزایند.

آنجا که مقام معطم رهبری، مسئله ی محیط زیست را از اساسی ترین مسائل کشور و فرای دولت ها و جانح های سیاسی خواندند، مسئولیت سنگین #تمامی_دستگاه_ها در نگهداری از زیست بوم را، چه در حوزه شهری و چه خارج شهر، دوچندان میکند.

رؤسای همه ی ادارات و در رأس آنها، رئیس اداره محیط زیست، میتوانند با استفاده از حمل و نقل عمومی، در تشویق مردم به استفاده ازین سیستم پیش قدم باشند.

از طرفی شهردار و اعضای شورای شهر و رئیس سازمانهای تاکسیرانی و اوتوبوس رانی، که متولیان سیستم حمل و نقل عمومی هستند، اگر برای تردد و جابجایی از سیستم تحت مدیریت خود استفاده نکنند، مهر تایید بر ناکارآمدی توان مدیریتی خود خواهند زد.

فرهنگ دوچرخه سواری از مهمترین رویکردهای نوین مدیریت شهرهاست.

رؤسای ادارات محیط زیست و ورزش و جوانان هر شهرستان، میتوانند با تعاملی سازنده با شهرداری ها، این روش حمل و نقل کاملا پاک را در شهر، جا انداخته و مروج آن باشند.

علمای دینی و امام جماعات هر شهرستان، بعنوان یکی از تاثیرگذار ترین افراد جامعه و با توجه به وضعیت فعلی شهرها که معضلات زیست محیطی حرف اول را میزنند، میتوانند از ظرفیت های دینی در راستای ترویج فرهنگ پاسداری از محیط زیست آتش به اختیار باشند.

افزایش کیفی و کمی فضای سبز شهری که از پوشش گیاهی بومی همان شهر باشد، از وظایف سازمان فضای سبز شهریست که در ایجاد نشاط در جامعه و پاکسازی هوا شهرها بسیار مؤثر باشد، به نحوی که یکی از راه حل های دنیا برای مقابله با آلودگی هوا، به جای تعطیلی مدارس، همین موضوع میباشد.

اداره ی جهاد کشاورزی بعنوان نهاد مسئول در رابطه با ٩٠٪؜ آب شرب کشور، بیشترین مسئولیت را در ترویج روشهای نوین آبیاری و پاسداری از منابع آبی زیرزمینی را به عهده دارند.

مبارزه با کارخانه های آلاینده ی هوا، جلوگیری از خشکاندن درختان توسط نهاد های مختلف و مردم، دفاع از حق آبه ی هر شهرستان از سد های اطراف، جلوگیری از احداث چاههای بی رویه و بسیاری اقدامات کوچک ازین قبیل، راهگشای تداوم زندگی مردم هر منطقه و جلوگیری از مهاجرت اجباری آنهاست.