
به گزارش گروه خبر خبرگزاری برنا، «صادق زیباکلام»، فعال سیاسی اصلاح طلب، درباره رد دعوت افطاری رئیس جمهور توسط سلبریتیها در اینستاگرام خود نوشت:
نکتهی اول این است که این حق سلبریتیها و هر فرد دیگری است که اگر او را به جایی دعوت کردهاند آن را بپذیرد و یا رد کند. بنابراین از باب نپذیرفتن دعوت هیچ ایرادی به این عزیزان سلبریتی وارد نیست.
نکتهی دوم اینکه، اگر این سلبریتیها را یکی از مقامات دیگر کشور دعوت کرده بود، آیا جرات میکردند، جسارت و شهامتش را داشتند که به آن نهاد بگویند «نه ما نمیآییم» و نه گفتنشان و نیامدنشان را هم به این صورت اعلام کنند؟
نکتهی سوم اینکه، دیگر همه میدانند که دیوار ریاست جمهوری خیلی کوتاه است و به عنوان تنها نهاد انتخابی میشود قشنگ زد توی سرش. خب همه هم میزنند، اشکالی هم ندارد و خیلی هم خوب است؛ ولی آیا به نهادهای انتصابی هم میتوانند با این جسارت و شهامت و افتخار نه بگویند؟ و نه خود را علنی کنند. نکتهی چهارم ینکه به هرحال یک موج پشیمانی از رای داددن به آقای روحانی به وجود آمده و نخستین آثار و علایمی که به وجود آمد آنجا بود که ایشان از اهل سنت در دولتشان دعوت نکردند، از زنان در دولتشان دعوت نکردند، از کردها در دولتشان دعوت نکردند. به علاوهی موضعگیریهای دیگری که داشتند، و اینکه در مورد حصر و خیلی چیزهای دیگری که مورد انتظار بود، هیچ موضعگیری نکردند، باعث شد که یکجور سرخوردگی نسبت به ایشان به وجود آمده است.
خود من هرجا که میروم با این انتقاد مواجه میشوم که «ما نمیخواستیم رای دهیم و تشویق و تاییدهای افرادی مثل شما باعث شد که برویم و به آقای روحانی رای دهیم و الان هم پشیمان هستیم.»
نکتهی آخر این است که به هرحال مشکلات و مسایل جدی در کشور وجود دارد؛ از مشکلات سیاسی گرفته تا اقتصادی و اجتماعی. سوال اساسی از سلبریتیهایی که انقدر شجاعانه به دعوت آقای روحانی «نه» گفتند این است که اگر شما به واسطهی وضع بد اقتصادی به ایشان نه گفتید، اگر شما بهواسطهی وضع بد سیاسی مملکت به ایشان نه گفتید، اگر شما بهواسطهی خیلی از مشکلات دیگر به ایشان نه گفتید و کاملا هم حق داشتید که به ایشان نه بگویید، اما سوالی که مطرح میشود این است که چقدر از آن نابسامانیهای اقتصادی، سیاسی، اجتماعی فقط متوجه دولت، به عنوان قوهی مجریه است؟ یعنی سایر نهادها هیچ نقشی ندارند؟ علامت سوال بعدی این است که اگر فرض بگیریم که یکصد تومان کل درآمد کشور در سال گذشته بوده، چقدر از این یکصد تومان در اختیار رییس جمهور به عنوان رییس قوه مجریه بوده و چقدرش در اختیار نهادهای دیگری بوده که اصلا هم پاسخگو نیستند؟