
شهرداری و شورای اسلامی شهر مغز تصمیم گیر و قلب تپنده مدیریت شهری هستند. شهرداریها و شوارهای اسلامی شهرها در کنار سایر ارگانها، کمیسیونهای اجرایی و تصمیم گیر و نظامهای حقوقی و قضایی به شهرها و زندگی پویای شهر، شکل می دهند و ریل گذاری می کنند.
طرحهای توسعه شهری، برنامه های توسعه و نظام بودجه، قوانین و دستورالعمل های اجرایی، همه و همه ابزارهای مهم و لازم الاتباعی هستند که در بسیاری از موارد راه گشای مسئولان شهری می باشد. با این وجود، در کنار همه این ابزارهای تصمیم ساز، شهرداری و شورای اسلامی شهر، روزانه با مسائلی مواجه میشوند که نیاز به تصمیم گیری از بین چندین گزینه ممکن پیش رو دارند. گزینه هایی که از یک سو به علت محدودیت منابع و از سوی دیگر به دلیل تعیین کننده بودن جهت و مسیر توسعه و رشد آتی شهر، بایستی ارزیابی شده و تصمیم گیری شود.
دقیقا حلقه مفقوده عقلانیت علمی در نظام تصمیم گیری مدیریت شهری، در این دو راهی ها و چند راهی ها خود نمایی می کند. به نحوی که تاثیر سلایق و ذهنیت های تصمیم گیران در تصمیم گیری ها بر کسی پوشیده نیست. روزی این مسئول تصمیمی می گیرد و فردا مسئولی دیگر تصمیمی متفاوت و گاه کاملا متضاد اعمال می کند و هزینه های ناشی از این تصمیم گیری های از منابع مالی و زمانی محدودی که به سختی حاصل شده پرداخت می شود.
آیا وقت آن نرسیده است که برای تحقق تعهد مسئولانه در تصمیم گیری ها، به جای رویکردهای تبلیغاتی یا سلیقه ای و حب و بغض ها، نگاهی عمیق و بسیار کم هزینه به عقلانیت علمی در نظام تصمیم گیری مدیریت شهری داشته باشیم و از ابزارهای علمی چون تصمیم گیری چند معیاره (Multi Criteria Decision Making) استفاده کنیم؟
در واقع کیفیت مدیریت تابعی از کیفیت و چگونگی تصمیم گیری هست. یک تصمیم گیری با کیفیت قابل دفاع و مسئولانه با بیان درست اهداف، مشخص کردن گزینه ها و راه حل های مختلف، مدنظر قرار دادن میزان تحقق پذیری هریک از آنها و در نهایت ارزیابی پیامدها و عواقب ناشی از آنها با عقلانیت علمی نمود می یابد.
به امید روزی که بتوان در نظام مدیریت شهری شاهد حضور عقلانیت علمی در تصمیم گیری ها باشیم تا بیش از این از شاهد اتلاف منابع محدود مالی و از همه مهم تر زمان و عمر شهروندان نباشیم.
یادداشت از: احد رضائی ضیائی
کارشناس ارشد شهرسازی
مسئول امور عمران و شهرسازی شهرداری کوزه کنان