بدترین اتفاق برای یک جامعه از دست رفتن اعتماد است/ بی اعتمادی از فقر هم بدتر است

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا، زلزله کرمانشاه  در شامگاه ۲۱ آبان ۹۶ به وقوع پیوست. پس از این زلزله سیل کمک های مردمی به سوی آسیب دیدگان روانه گشت. این کمک ها به حدی بود که حتی در رسانه های خارجی نیز نمود پیدا کرد و تمام جهانیان از این نوع دوستی ایرانیان تقدیر به عمل آوردند و خود نیز به یاری این عزیزان شتافتند. حال با گذشت حدود ۸ ماه از این زلزله باز داغ تازه ای بر سرزمینمان نازل شد. این بار همان غم همیشگی خرمشهر زخم کهنه ای را نو کرد. خرمشهر، خونین شهری که ما ایرانیان جانمان را به غیورمردانش مدیونیم حال نه هوای مناسب دارد و نه مردمانش آبی سالم برای نوشیدن. اما نکته عجیبی که در مقایسه این دو واقعه دردناک وجود داشت تفاوت فاحش و نمایان واکنش مردم بود. در زلزله کرمانشاه فقیر و غنی با تمام وجود از سراسر کشور در یاری به همنوعانشان می کوشیدند اما این بار تعداد این کمک ها بسیار کمتر بود و اکثریت به پست اینستاگرامی بسنده کردند. این تفاوت فاحش ما را بر آن داشت تا با مصطفی اقلیما، جامعه شناس و رئیس انجمن مددکاری ایران گفت و گویی داشته باشیم و علت این تفاوت را جویا شویم.

اقلیما در این خصوص به خبرنگار برنا گفت:« وقتی واقعه ای ناگهانی مانند زلزله حادث می شود، ما میبینیم که کمک های مردمی بسیار پررنگ می شود البته که این وظیفه دولت هاست ولی در کشور ما مردم هم باید به دولت کمک کنند تا دولت بتواند از بحران عبور کند. اما وقتی مسائلی مانند کمبود برق و آب مطرح می شود مردم همه می دانند که در آن منطقه تشکیلاتی وجود دارد که برای حل این مشکل پول می گیرند و مسئله ای نیست که به صورت غیرقابل پیش بینی رخ داده باشد بلکه مردم حل این مشکل را  وظیفه دولتمردان آن منطقه می دانند لذا این امر را در حیطه وظایف خود نمی دانند.»

وی در ادامه با بیان وقوع بی نظمی هایی که در زلزله کرمانشاه رخ داد که موجبات بی اعتمادی مردم را فراهم آورد گفت:« از طرفی مردم در بسیاری از وقایع من جمله زلزله بم، کرمانشاه و ... کمک هایی کردند که نمود آن را ندیدند همانطور که با آن همه کمک سیل آسا میلیاردی همچنان وضعیت کرمانشاه چنگی به دل نمی زند. تمام این ها در کنار هم باعث بی اعتمادی مردم می شود. از طرفی مردم چندان وضعیت اقتصادی مناسبی ندارند که بخواهند به همه کمک کنند. شرایط خاص سیل و زلزله به دلیل شاخصه بحرانی بودن کمک های مردمی را می طلبد  در مواردی مانند زلزله مردم به واسطه غیرقابل پیش بینی بودن و امکان کندی کمک رسانی سعی در همیاری دارند ولی در جایی که رودخانه های پرآب وجود دارد مردم به چه علت باید کمک کنند؟ در هیچ جای دنیا کم آبی تبدیل به بحران نمی شود چرا که از قبل پیش بینی های مناسب تدارک دیده شده است اما در کشور ما پیش بینی و پیشگیری رنگ پررنگی ندارد.»

وی در خصوص امکان رواج بی اعتمادی بعد از هرج و مرج های کرمانشاه و اعلام پیگیری های قضایی برای برخی افراد که به کرمانشاه کمک کردند در کمرنگ بودن کمک رسانی به مردمان جنوب کشور در زمان بی آبی  گفت:« چیزی که مردم را بی اعتماد کرد بی نظمی و عدم ساماندهی در کمک ها بود. هیچ نظم و ترتیبی در توزیع کمک ها وجود نداشت طوری که ما میبینیم با وجود گذشت ۹ ماه از زلزله هنوز وضع زندگی مردم تغییر آنچنانی نکرده است. از طرفی در هیچ جای دنیا با وام ۲۰ میلیونی نمی شود خانه ساخت و برای همان وام هم یا سند خانه می خواهند که زیر آوار مانده یا افرادی که می خواهند وام بگیرند زنان سرپرست خانوار و یا افراد ضعیفی هستند که برای گرفتن وام با هزار مشکل از جمله کار و ضامن برای دریافت وام دست و پنجه نرم می کنند و از مبالغی که اعلام می کنند مقدار کمی به دست مردم می رسد.»

رئیس انجمن مددکاری ایران در ادامه افزود:« بسیاری از ارگان هایی که  در کمک رسانی به آسیب زدگان خدمت می کنند یا با یکدیگر اختلاف دارند و یا آنچنان قدرتی در ساماندهی ندارند و در نتیجه  این اختلاف نظرها منجر به هرج و مرج می شود. باوجود زلزله خیز بودن کشورمان هیچ تدارکی برای زلزله ندیده ایم حتی از سوله های زلزله که همه کشورها آن را دارند استفاده نمی کنیم و همیشه زلزله ما را به شدت غافلگیر می کند.»

مصطفی اقلیما در پایان خاطر نشان کرد:« مجموعه عوامل بی نظمی، هرج و مرج، نبود ساماندهی مناسب بین دستگاه های متولی عدم پیش بینی و عدم امکانات کافی همه و همه زمینه بی اعتمادی مردم را شکل می دهد و بدترین اتفاق برای یک جامعه این است که مردم اعتمادشان را از دست بدهند که از فقر هم بدتر است و مطمئن باشید چنین جامعه ای هرگز پیشرفت نخواهد کرد.»