
سحر، ساحت سبزدیدار و خلوتگه جان، با جانان است؛ ساعتی سعد، که عشق به آرامی پلک می گشاید، تا در گشایش نور و نوا، زمین وزمان را به ضیافت دوست، میهمان کند:
سحرگهان که موذن برآورد آواز به روی دل، شود از عرش، در عنایت باز
برآوردند مناجاتیان قدس، خروش زنند بر صف روشندلان، صلای نماز...
سال هاست که سحرگهان این ابیات دلاویزتر از سبز را، با صوت جلی و دلنواز از استاد قاسم رفعتی شنیده ایم و لحظات عرفانی نابی را با آن تجربه کرده ایم.
استاد قاسم رفعتی، از دیرباز محضر نام داران بزرگ موسیقی ایرانی را درک کرده و امروز، آواز و آوازه اش خوشتر از همیشه در دل مشتاقان، جا خوش کرده است.
استاد رفعتی اگر چه با خواندن ((قطعه سحرگهان)) سبک وسیاقی نوین در مداحی ابداع نمود،اما خود را در این حوزه، مدعی نمی داند. از اینرو در گفتگویی، صادقانه اظهار می کند که من پای مداحی خیلی از بزرگان قدیم نشسته ام از حاج مرزوق تا خیلی های دیگر را شنیده ام و در جلسات مداحی شان حضور یافته ام این ها در مداحی، اول خود گریه می کردند، بعد مردم گریه می کردند واین نشان از درون پاک شان داشت که با نیت پاک و از سر اعتقاد این کار را انجام می دادند...
استاد قاسم رفعتی،سالیانی بلند، به عشق مردم و برای آنها خوانده است.
این مرد بزرگ در جایی می گوید: ((من همه چیزم برای مردم است، ما اگر نفس می کشیم برای مردم است، آنها را دوست داریم، خیلی دوست دارم برای مردم کار کنم...))
آیین نکوداشت استاد قاسم رفعتی، خواننده پیشکسوت موسیقی ایرانی، چهارم شهریور هزارو سیصدو نودو هفت، با تدبیر وتلاش دکتر بردیا صدر نوری و به همت جمعی از برجستگان و موسسه فرهنگی هنری راد نو اندیش و همچنین با مشارکت بنیاد فرهنگی هنری رودکی، با حضور نام آوران عرصه موسیقی و دوستداران هنرش، در تالار وحدت برگزار گردید.
بی گمان تجلیل و بزرگداشت ((رفعتی)) ها اختصاص به روز خاصی ندارد.
همه ی روزها، روز تحسین و تقدیر آنان است که روز و روزگار ملت و میهن ما، از نفس های گرم شان، شادی و سرزندگی می گیرد.
سحرگاهان به بانگ رفعتی ها
کند روحم به باغ عشق پرواز
نوای او و استادش ((محمد))
طنین شور بیداریست در ما
صدای ربنا، صوت خوش یار
کلام حق، نوای سبز آواز
خدایا تو در این عید گهربار
همه دل های ما را، شاد گردان
مریم غیور- فعال فرهنگی و اجتماعی