از نجابت سینما مراقبت کنیم

امروز، روز ملی سینماست؛ یادآور روزهایی که برای اولین بار دوربین وارد کشورمان شد و مظفرالدین شاه پایه گذار اتفاقی شد که امروز نه تنها یک پدیده ی فرهنگی و اجتماعی است که بر اقتصاد جامعه نیز تاثیر شگرف دارد. در سال 1279 شمسی مقارن با 1900 میلادی با ورود دوربین به ایران، اتفاقی مهم برای هنر هفتم در کشورمان کلید خورد و ابراهیم خان عکاس باشی در کارنامه تاریخی سینمای ایران به عنوان اولین فیلمبردار ثبتِ نام شد.

صد سال بعد در چهارمین جشن سینمای ایران، 21 شهریورماه با عنوان «روز ملی سینما» ثبت شد تا گرامی بداریم بزرگانی را که بر پرده ی نقره ای درخشیدند تا اصغر فرهادی ها امروز ریشه در عمقی غنی از صنعت سینما داشته باشند. اما مراقبت از این میراث دست به دست شده در خانواده سینما واجب است تا مسیری اشتباه را نپیماییم.

گیشه ی پیروز بر محتوا

متاسفانه این روزها شاهد هستیم که سینما، گیشه اش را بر محتوایش ترجیح داده است در واقع حرفی در سینمای امروز خریدار دارد که عمقی در آن لحاظ نمی شود. با نگاهی به تاریخچه ی سینما در دنیا به سرعت به این نتیجه می رسیم که سینمای کمدی همیشه طرفداران پر و پا قرصی داشته و هرگز مخاطبان سینما در دنیا از خنده فراری نبوده اند. به هیچ وجه سینمای کمدی در معتبرترین کمپانی های سینمای دنیا به تعطیلی نرسیده اند مگر اینکه کمدین های بزرگ کنار رفته باشند.

سینمای دنیا را که ورق می زنیم، به این نتیجه می رسیم که قهرمانان کمدی و طنازان شهیر جهان در گونه های مختلف کمدی مدام متولد شدند و مدام هنرنمایی کردند و مدام در گیشه ی سینما ارزش افزوده بوده اند اما در تمام این ادوار کمتر شاهد این بوده ایم که سینما در ژانر کمدی بدون مراقبت از کلام و محتوا تنها به گیشه فکر کنند.

اگر به سینمای بعد از انقلاب خودمان سرکی بکشیم، متوجه خواهیم شد که تنوع ژانری در این سینما محسوس است اگر داریوش مهرجویی «اجاره نشین ها» را می سازد فیلم ماندگار «هامون» نیز در کارنامه این کارگردان دیده می شود. در واقع سینما بر اساس گیشه اش به دنبال تک ژانری شدن نمی رود. اگر مقارن با انقلاب اسلامی، فیلم های ژانر سیاسی همچون «تشکیلات» ساخته می شود، مهدی فخیم زاده در ژانر پلیسی و کمدی هم فعالیت می کند و فیلم «خواستگاری» با بازی ماندگار مرحوم هادی اسلامی نیز بر پرده سینماها به اکران در می آید.

(ادامه دارد...)