لزوم ایجاد حلقه اشتغال برای معلولان / طبقه بندی مشاغل در ایران ضعیف است

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری برنا، چندی پیش خبر از تأسیس کافه ای در تهران به نام دانتیسم منتشر شد که در آن از نیروهای سندرم دان و اوتیسم بهره گرفته شده است. در تماس با موسس کافه که سابقه تدریس موسیقی برای معلولان را دارد، با گلایه از نبود حمایت های کافی خبر از احتمال تعطیلی این کافه داد.

در ادامه با رئیس سازمان آموزش و پرورش استثنائی کشور در زمینه باید و نبایدهای اشتغال معلولان و افراد توانخواه به گفتگو پرداختیم.

مجید قدمی رسیدن بچه های معلول به کفایت اقتصادی به طوری که بتوانند زندگی خود را اداره کنند را یک هدف معرفی کرد و گفت: ما باید طوری برنامه ریزی کنیم که این هدف محقق شود. دغدغه پدر مادرها هم همین است که اگر روزی ما نباشیم چه کسی بالای سر بچه هاست، بچه ها چطور درآمد دارند و سرنوشت آنها چه می شود. بنابراین لازم است در بخش اشتغال این عزیزان سرمایه گذاری کنیم.

 برای نمونه، در حال حاضر آموزش و پرورش قانون سه درصد را به خوبی اجرا کرده است و از هر 10هزار نفر ، 300 معلول که توانمندی های خوبی دارند، در آزمون این وزارتخانه قبول می شوند. سایر مشاغل هم با همین الگو باید بخشی را به این افراد اختصاص دهند.

وی افزود: نباید فضاسازی به گونه ای باشد که تعامل با یک معلول از در ترحم صورت گیرد بلکه از بابت توانمندی او باشد. وقتی نمایشگاه برگزار می شود، دست ساخته بچه ها باید به گونه ای ارائه شود که به طور طبیعی مشتری تمایل به خرید آنها داشته باشد و احساس کند آنچه می خرد قابل استفاده است، نه اینکه از روی ترحم این کار را انجام دهد. این توانایی در بچه های ما وجود دارد و مثلا نقاشی هایی که تولید می کنند کاملا قابل رقابت با افراد عادی است.

رئیس سازمان آموزش و پرورش  استثنایی کشور بهره گیری از نظر کارشناسان و حفظ شأن معلولان را اصل اساسی در به کارگیری آنها برشمرد  و اظهار داشت: باید به سمت مشاغل آزاد حرکت کنیم البته حفظ شأنیت و چارچوب های ذکر شده همچنین نوع معلولیت فرد در شغلی که برای او پیش بینی می شود باید مدنظر قرار گیرد. فردی که اوتیسمی است و مشکل ارتباطی دارد، زمانی که در این فضا قرار می گیرد شاید به نوعی برای او درمان باشد و بتواند با تعامل مشکلش حل شود.

قدمی نسبت به استفاده ابزاری از معلولان هشدار داد و گفت: ایجاد اشتغال برای این عزیزان باید طوری برنامه ریزی شود که آن مجموعه اقتصادی بتواند به طور منطقی روی پای خود بایستد و به کارگیری این افراد با این تفکر که معلول هستند انجام نشود بلکه متکی بر توانایی آنها باشد که گاه بهتر از دیگران هم می توانند باشند. در ارائه شغل به این بچه ها هم باید شأن آنها رعایت شود و هم معلولیت آنها محدودیت در کارشان ایجاد نکند. این مشاغل باید تعامل مردم را تحریک کند، نه از در ترحم بلکه از در توانمندی به سمت آنها جذب شوند.

این دکترای علوم تربیتی طبقه بندی مشاغل در ایران را ضعیف دانست و افزود: آموزش و پرورش به وظیفه خود عمل می کند و آموزش های لازم را به این عزیزان ارائه می کند اما در بخش اشتغالزایی نگاه و برنامه ریزی ویژه باید صورت گیرد. ما در طبقه بندی مشاغل ضعف داریم؛ چه بسا لازم باشد سازمان آموزش فنی حرفه ای، وزارت کار و بهزیستی دقیق تر وارد شوند تا این بچه ها جذب بازار کار شوند.

پیش از این، بچه های معلول به ویژه کم توان ذهنی تا کلاس پنجم درس می خواندند اما امروز تا دیپلم پیش می روند و در کنار آن حرفه ای هم یاد می گیرند؛ بنابراین مهم این است که تا داشته های خود را فراموش نکرده اند، مشغول کار شوند و باید زودتر حلقه اشتغال ایجاد شود که متاسفانه در این زمینه ضعف وجود دارد و نتوانسته ایم دغدغه خانواده ها را برطرف کنیم.