فیلمسوزی رمضانی نامدیران سینما!

مدیر خیلی محترمی که هنوز از رختخواب توهم و خود به خوابزدگی و غفلت برنخاسته، در جایی، درفشانی کرده است که چرا سینماگران و سینما کشور، فیلم‌های سینمایی ویژه ماه رمضان تولید نمی‌کنند. ایشان که مانند دیگر مدیران خوشخواب، از اوضاع فرهنگ و هنر و سیما و سینما غافل است، نمی‌داند، شاید هم دوست ندارد که بداند، خانه فرهنگ و هنر و سینمای کشور از پای‌بست ویران است و سال‌ها است که سیاست، تجارت، تزویر و سرمایه‌خوران و مافیا و پولشویان، جای هنر و اندیشه، اخلاق و معرفت و هنرمندان سلامت‌اندیش و توانا را در فضای فرهنگ و سینما، قبضه کرده و با تولیدات ضد فرهنگی و ضد ملی و ترویج ابتذال با تیشه سرمایه و زور و اغواگری به جان ریشه‌های فرهنگ ایران زمین افتاده‌اند. تازه موقع تولید فیلم‌های معنوی رمضانی هم دارد!

آقایان خوابتان ناخوش! ماه انسان‌ساز رمضان از جمله ایامی است که به دلیل ناکارآمدی و نامدیریتی نامدیران سینما و نفوذ مافیا به فصل فیلمسوزی معروف شده است. در این فصل، اغلب، معمولی‌ترین فیلم‌ها و گاه از بی‌پناه‌ترین سینماگران اکران می‌شود تا فصل‌های پرفروش سینما، همچنان در اختیار باندهای مافیا و پولشویان و عوامل آنها در بخش مدیریت سینما بماند.

در رمضان امسال، شش فیلم جدید اکران شده‌اند. چهار فیلم تجربی و آماتوری از چهار کارگردان خانم که گر چه نمایانگر پیوستن استعدادهای تازه به بازار مکاره سینما و همت سازندگانشان در شرایط نامناسب و ناعادلانه تولید و اکران و شوق فیلمسازی است، ولی فیلمهایشان از منظر ساختار و پرداخت هنری و گزینش و چینش مناسب داستانی، با مشکلات فراوان روبرو است. در واقع تولید آن‌ها به کار بیشتر، مشاوره و حضور حرفه‌ای‌ها نیازمند بوده است. 

این فیلم‌ها عبارت‌اند از: «خانه دیگری» ساخته بهنوش صادقی، «تولدت مبارک» به کارگردانی سمیه زارعی‌نژاد، «نبات» تجربه پگاه ارضی و «وکیل مداقع» کار مشترک سلما بابایی و ونداد دوشن. دو فیلم دیگر اکران رمضان را مهدی نادری با نام «سامورایی در برلین» و محسن عبدالوهاب به نام «به دنیا آمدن» ساخته‌اند. اولی یک فیلم زیرممتوسط تجارتی و گیشه‌ای و دومی اثری با محتوایی قابل تأمل و کارگردانی جمع و جور است، با این حال هیچ کدام ار این دو فیلم شانس استقبال مناسب را ندارند.

این فصل با این بضاعت اندک سینمایی، بی‌خیالی نامدیران و ترفندها و زیاده‌خواهی‌های مافیا و قبیله پولشویان، کم مشتری بودن سینماها و آشفتگی روز افزون اکران، جز فیلمسوزی و بر باد رفتن سرمایه سازندگان آن‌ها، نتیجه‌ای ندارد!