
به گزارش گروه اجتماعی برنا؛ بسیاری از ما شنیدهایم که امام حسن(ع) را کریم اهل بیت مینامند و از دلیل این نام گذاری نیز اطلاع داریم؛ این که ایشان چند بار در طول زندگی، تمام دارایی خودشان را به نیازمندان بخشیدهاند. فرق کریم با بخشنده در این است که فرد کریم منتظر نمی ماند کسی از او چیزی بخواهد و بدون هیچ درخواستی اکرام و مهربانی می کند.
این روزها روانشناسان کمک به دیگران و گرفتن دست نیازمندان را به عنوان یکی از موثرترین و بهترین روشها برای کسب شادی معرفی میکنند و از سوی دیگر بررسیها تاثیر مثبت این صفت بر سلامت جسمانی را تایید میکند.
اما وقتی پای درونیسازی این صفت به میان میآید، کار چندان ساده نیست. تربیت فرزندانی بخشنده نیازمند توجه به نکات متعددی است که اگر به آنها توجه نشود، نتیجه مطلوب به دست نمیآید. در این پرونده در پی مرور همان نکات ظریف در تربیت فرزندانی بخشنده و مهربان هستیم.
با توجه به این که گروههای سنی مختلف، ویژگیهای خاص خود را دارندو نیازمند توجه به نکات مختص خود هستند، در سه گروه پیش از دبستان، دبستان و نوجوانی راههای پرورش فرزندانی بخشنده را مرور کردهایم.
در کنار آن به معرفی تعدادی از کتابهای کودک که این مفهوم را میتوانند تقویت کنند، پرداخته ایم؛ کتابهایی که والدین میتوانند به عنوان ابزاری موثر برای تقویت این صفت در کودکانشان از آنها بهره بگیرند.
آموزش بخشندگی به کودکان در هر سنی نیازمند توجه به نکاتی خاص است
مهمترین اصل؛ چشاندن لذت بخشندگی
بسیاری از والدین تمایل دارند، فرزندانی بخشنده و مهربان با دیگران تربیت کنند اما کم نیستند والدینی که به رغم تلاشهایی که انجام میدهند، بعد از مدتی متوجه میشوند، فرزندشان آن قدرها هم بخشنده نیست و به عنوان مثال دوست ندارد از آن چه خودش دارد، چیزی به دیگران ببخشد.
اگر از این والدین سوال کنید، بسیاری میگویند که با فرزندشان درباره پسندیده بودن این ویژگی صحبت و حتی سعی کردهاند با تشویق کلامی و خرید جایزه این رفتار را در او تقویت کنند.
اما این والدین دقت ندارند که عادت پسندیده بخشندگی با صِرف دادن جایزه و تشویق کلامی نمیتواند درونی سازی شود. برای این منظور اصل مهم دیگری وجود دارد که باید به آن توجه داشت؛ اصل تجربه لذت بخشندگی بدون واسطه! البته در کنار تلاش برای ایجاد فرصتهایی که کودک و نوجوان بتواند این لذت را تجربه کند، باید در هر گروه سنی به نکات دیگری نیز توجه داشت.
پیش از دبستان
از حدود دو سالگی که آرام آرام کودکان امکان این را پیدا میکنند که با دیگران تعامل کنند تا حدود شش سالگی، محدودیتهای کودکان به آنها اجازه نمیدهد تا به شکلی که در بزرگ سالان میبینیم، بخشنده باشند. این به آن معنا نیست که نمیتوان آموزش در این زمینه را از این سنین آغاز کرد اما لازم است برای این کودکان، توجه ویژهای به ویژگیهای سنی آنها داشته باشیم.