جرات دارید از پارک دانشجو رد شوید!

در پی اخبار حادثه تیر اندازی در اطراف تئاتر شهر این بزرگ‌ترین مجموعه نمایشی تئاتر ایران برای تهیه یک گزارش میدانی از وضعیت پیرامون ساختمان تئاتر شهر واقع در چهار راه ولیعصر تهران که در کنار پارک دانشجو قرار دارد وارد این محیط شدیم و با بررسی چگونگی استقبال مردم از این محیط هنری و فرهنگی به نتایج جالبی دست یافتیم. 

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، معمولاً اگر در یک روز معمولی ساعات 17 به بعد به محوطه تئاتر شهر مراجعه کنید متوجه می‌شوید که علی‌رغم سکوتی که در این فضا وجود دارد افراد بسیاری اعم از جوانان ، سالمندان و دانشجویان و ... در زیر سایه بوته ها در حال استراحت، مطالعه، صحبت و... هستند و نکته جالب توجه در این محیط حضور افراد از اقشار و سنین مختلف است.

با کمی قدم زدن در حاشیه این عمارت  47 ساله که از معماری زیبایی برخوردار است بر خلاف اینکه تصور دیدن صف های خرید بلیط برای دیدن نمایش های در حال اجرا در سالن تئاتر شهر را داریم، شاهد حضور افرادی از طبقات مختلف اجتماعی هستیم که نه تنها برای خرید بلیت اقدام نمی‌کردند،  بلکه اصلا متوجه دلیل وجود این بنای بزرگ در این پارک نبودند. 

شرح یک نگاه اجمالی به این محیط  در یک نگاه در روز دوشنبه 28 خرداد سال 98

بر روی صندلی هایی که در سایه درختان قرار داشتند افرادی در خواب به سر می بردند، و در کنار میدانگاه جمعی از افراد میانسال در یک تیم  پر جمعیت بر روی میز کوچکی به یک رقابت در بازی می‌پرداختند. 

در این محیط با هر نگاه به یک نکته جالب در افراد می‌توان پی برد، به عنوان مثال تعداد افرادی که از ظاهرشان مشخص است در دام اعتیاد گرفتار هستند به قدری زیاد است که گاه منجر به این می‌شود که فراموش کنیم در یک محیط فرهنگی هنری حضور داریم.

یک تیم توریستی خارجی حدودا 20 نفره که احتمالا از کشورهای غیر مسلمان بودند به دنبال لیدر خود در قوس عمارت قدم میزدند که توجه بسیاری را به خود جلب کرده بودند . مشخص نبود که برای دیدن ساختمان تئاتر شهر آمده بودند یا تماشای نمایش اما هر چه بود از آنجا که این محوطه دارای یک بنای زیبای تاریخی است حضور گردشگران امری بدیهی است. مطمئناً فضای موجود در اطراف تئاتر شهر کمتر قرابتی به یک مکان فرهنگی هنری دارد که حداقل این روز در حضور این توریست‌ها (که احتمالاً هر روز تئاتر شهر میزبان این تعداد از افراد خارجی است) با وجود محیطی که معرفی شد شأن تئاتر شهر و در نتیجه اهالی فرهنگ و هنر نزد توریست‌های خارجی حفظ نشده است.

مطمئناً حضور تعداد زیادی از افراد بی‌ربط به فرهنگ و هنر در اطراف تئاتر شهر جای سوال دارد که این افراد به چه منظور در این محیط حضور دارند. به همین منظور با چند تن از افراد حاضر در این محیط گفت‌وگویی داشتیم که در ادامه می‌خوانید.

دو دختر جوان حدوداً 25 ساله، که در محوطه تئاتر شهر نشسته و به گوشی موبایل‌هایشان مشغول هستند. این دو جوان پس از معرفی خود به پرسش‌های خبرنگار برنا پاسخ دادند.

سیما فکوری (دانشجوی رشته حسابداری) اظهار داشت: تعداد افرادی که مشخصاً افرادی بزهکار هستند در این مکان بسیار زیاد است، اما آنها کجا باید بروند؟ مگر مکانی برای آنها وجود دارد؟

 شادی مجاهد (دانشجوی رشته حسابداری) نیز با بیان اینکه هنر خود نمایش دهنده واقعیات جامعه است و اتفاقا وجود این مکان در این محیط می تواند سوژه مناسبی برای به نمایش گذاشتن وضعیت اجتماعی جامعه باشد گفت: این دو در کنار هم همزیستی خوبی دارند و شاید از این طریق صدای مردم عادی و عامی به زبان هنر به گوش مسئولین و بانیان به وجود آورنده این فضای نامطلوب  برسد.  

وی با این پیشنهاد که می توان با اجرای تئاتر های خیابانی و یا مسابقات جمعی و گروهی با نظارت های لازم برای جمع آوری این افراد در همین محیط اقدام نمود گفت :  برگزاری کنسرت ها و یا تئاتر های خیابانی و یا حتی شاهنامه خوانی و ... در محیط های عمومی  می توانند موجب می شود که مردم  چیزهای بسیاری را  فرا بگیرند و هم از فرصت از دست رفته شان استفاده درست کنند. 

در ادامه صحبت مان با این دو دختر جوان  به بحث های مختلفی از جمله گرانی بلیت و ناتوانی آنها در تهیه و تماشای تئاتر مورد علاقه شان اشاره شد،  آنها همچنین با تاکید بر اینکه تغییر دادن فضای تئاتر شهر با جدا کردن این ساختمان از پارک دانشجو اتفاق خوبی نیست اعتقاد داشتند که این اتفاق نه تنها کمکی به تغییر آینده و رشد آنها نخواهد کرد بلکه از  رابطه  هنر با مردم عادی کاسته خواهد شد.

فضای موجود در اطراف تئاتر شهر به قدری از فرهنگ و هنر فاصله دارد که در کمترین زمان حضور در این محیط می‌توان اتفاقات عجیبی را مشاهده کرد. بنا بر این گزارش، در هنگام حضور خبرنگار برنا در این محیط ماموری به دنبال شخصی که گویا دست به دزدی زده بود  در حالت تعقیب و گریز بودند که عاقبت به دستگیری وی منجر شد. 

حال این سوال پیش می آید که آیا وجود یک عمارت فرهنگی آن هم از نوع نمایش در این پارک نادرست است  و یا ساخت پارک آن هم از نوع دانشجو در کنار این عمارت مناسب نیست و یا اینکه اصلا لزومی به وجود و توجه به هیچ کدام نیست.

اگر که آن گروه توریست را آنجا با چشم خود نمی دیدیم و یا آن بساط مواد مخدر را در دست دختران جوان و یا افرادی با اختلالات جنسیتی که تعداد آنها کم هم نبودند،  موضوع کمی عادی تر جلوه می کرد اما نمی توان در یک چنین وضعیتی سکوت کرد و نشست . باید که مسئولان و شاید شهرداری و یا وزارت ارشاد اسلامی و یا ... فکری به حال این بستر فرهنگی که مبدا و مرکز حفظ و ارائه تاریخ یک هنر ماندگار برای آیندگامان است کنند.