خادمان هلال سرخ

|
۱۳۹۸/۰۴/۱۶
|
۱۱:۵۰:۳۴
| کد خبر: ۸۶۷۲۴۸
خادمان هلال سرخ
بارها اتفاق افتاده درست در زمانی که آخرین کورسوی امید برای نجات هم به ناامیدی رسیده، راهی برای نجات باز شده است. در جاده تصادف، در رودخانه خروشان، در کوهستان یا در بیابان بی انتها.

 در هنگام سیل و زلزله ویرانگر و در بسیار مشکلات و معضلاتی که شاید نتوان حدود و انتهای آن را ترسیم کرد. در تمام این مشکلات، در کنار تمام نهادهای خدوم، یک پای ثابت و همیشگی امداد رسانی، هلال احمر بوده است. درست در روزگاری که بسیاری از تلاش ها برای قدرت بیشتر است، امیدواری برای صلح بیشتر و افزایش امید به زندگی، یکی از عملکردها و فلسفه وجودی هلال احمر است. از زلزله بم تا کرمانشاه، سال ها می گذرد، عمری به بلندای 14 سال. اما در تمام این سال ها هلال احمر همواره در بسیاری از صحنه های مبارزه و ایثارگری حاضر و ناظر بوده است. با تمام این وجود، تلاش جهادگران هلال احمر تنها به 8 ماه مه یا 18 اردیبهشت خلاصه شده است.

این تلاش اما ریشه در پیوند اعتمادی عمیق دارد؛ اعتمادی که بی تردید باعث شد مردم در جریان سیل اخیر 150 میلیارد تومان کمک های خود را به هلال احمر بسپارند و بسیاری از ستاره مربع ها نیز تلاش کنند تا سرفصلی مشترک برای این نهاد خادم ایجاد کنند.

همه می دانیم بخش قابل توجهی از خادمان هلال، از حقوق، اضافه کار و حق مأموریت در انجام وظیفه امدادرسانی محروم اند، یعنی همه آنها این مهم را می دانند و با علم به این مهم است که عاشقانه پا در این راه گذاشته اند. در کنار کادر اندک اداری این نهاد، شاید جالب توجه باشد که تنها در ماجرای سیل امسال بیش از 40 هزار نیروی داوطلب، زیر پرچم هلال احمر، به کمک هموطنان شتافتند.

بی تردید مأموریت این نهاد خدمت رسان حد و مرز نمی شناسند. از سیل و زلزله و آوار گرفته تا آتش سوزی و خشک سالی و نجات از جاده، کوهستان، دریا و هر آنچه فکرش را می توان کرد؛ از اقدامات پزشکی تا تیمارداری بیماران و در راه ماندگان و توزیع سبد غذایی و ...

مأموریت این نهاد مستقل، خدمات رسان و جهانشمول بی تردید مأموریتی تمام انسانی است و شاید رمز و راز ماندگاری و احترام به این نهاد نیز همین نگرش انسانی باشد.

اما چرا برای توسعه تلاش های خیرخواهانه این نهاد، پنجره و ظرفیت های جدیدی گشوده نمی شود؟ یا اگر هم این ظرفیت ها وجود دارد، چرا اینقدر اندک است و ناشناخته باقی مانده است؟ در کنار تمام تلاش هایی که برای گسترش فرهنگ وقف صورت گرفته است، چه ایرادی دارد که وقف برای توسعه فعالیت های هلال احمر نیز در دستور کار قرار گیرد. بی تردید ساخت مدرسه، مسجد، بیمارستان، درمانگاه، راه سازی، تهیه جهیزیه، اطعام و همه موارد خیرخواهانه دیگر هیچ گاه نتنها نباید قطع شود بلکه باید گسترش هم بیابد اما در کنار هزاران نیت خیر، چه نیک است که خیران در سبد خیر خود، جایی برای وقف جهت گسترش فعالیت های هلال احمر و ایجاد زیرساخت برای این نهاد در نظر بگیرند.

در کنار تمام شهدای دوران دفاع مقدس، شهدای عزیز مدافع حرم، شهدای اقدامات تروریستی و سایر شهدا، قبول کنیم شهدای هلال احمر که جان برکفانه در راه آرمان های نوع دوستی ایرانی و جهانی تلاش می کنند، شهدایی مظلوم هستند که کمتر از آنها یاد می شود و خلاصه اینکه باید قبول کنیم، راز سال ها تلاش خالصانه و ارادت مردمی به این دستگاه خدوم، چشم پوشی از منیت ها و خودنمایی ها و بسته بودن هر گونه دریچه برای سوء استفاده است. این مهم نیز تنها به دلیل جاری بودن عنصر عشق به خدمت، به دور از شعار و کلیشه های رایج بوده و هست.

مهدی عسکری

روزنامه نگار

 

 

 

 

نظر شما