تولد و مرگ مکزیکوسیتی در «آب سوخته»

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، «آب سوخته» نام رمان معروفی نوشته کارلوس فوئنتس نویسنده سرشناس مکزیکی است. آب سوخته، رمانی کوتاه و چهارقسمتی است که فوئنتس آن را در سال ۱۹۸۰ با نام اصلی Agua Quemada، منتشر کرده‌است، چهار داستان کتاب «آب سوخته» عبارتند از روز مادر، این‌ها کاخ بودند، سپیده‌دم و پسر آندرس آپاریسیو. 

فوئنتس در کتاب «آب سوخته» به تشریح بی‌عدالتی‌های اجتماعی و فقر و فلاکت مردم مکزیک و ساکنان شهر مکزیکوسیتی می‌پردازد، به عوامل و ریشه‌های اجتماعی انقلاب مکزیک اشاره می‌کند. انحصار توزیع قدرت و ثروت را به تیغ نقد می‌کشد و به دنبال توضیح دلیل بروز معضلات اجتماعی و اقتصادی در جامعه شهرنشین مکزیک است. جامعه‌ای که صحنه کشمکش سنت و مدرنیته است و در این میانه زندگی شخصیت‌های این رمان هم رقم می‌خورد. این اثر حاصل پیوند روایت زندگی چهار شخصیت از جامعهٔ مکزیک است. شهر مکزیکوسیتی، صحنهٔ وقوع تمامی ماجراهاست. در این فضاست که تجارب تلخ و شیرین شخصیت‌های داستان به هم پیوند می‌خورند. در حقیقت شخصیت اصلی هر چهار داستان، شهر مکزیکو است: عرصهٔ رقت‌بار جهان‌شمولی دهکده‌ای غول‌آسا.

عنوان «آب سوخته» نشأت گرفته از تولد و مرگ مکزیکوسیتی است، شهری که در ۱۳۲۵ توسط آزتک‌ها کشف شد و بر بلندای یک مرداب که توسط آتشفشان‌ها احاطه شده است بنا شد. آب سوخته در حقیقت مانند یک پارادوکس برای مکزیکوسیتی عمل می‌کند، مانند ققنوس که از خاکسترهای خود دوباره متولد می‌شود. نه تنها به خاطر تسکین مرداب و آتشفشان‌های سوزانش؛ بلکه به خاطر تخریب‌ها و بازسازی‌های فاتحان اسپانیایی در ۱۵۲۱ و  در پی آن چرخه‌ای از جنبش‌ها و قیام‌های انقلابی.

مترجم این کتاب علی اکبر فلاحی است که توسط نشر ققنوس در سال ۱۳۸۹ به چاپ رسید. این کتاب اولین اثر کارلوس فوئنتس است که بطور مستقیم از اسپانیایی به فارسی برگردان شده‌است.