جنگ و صلح در دو سوی یک عکس چهل ساله+ببینید

امروز؛ روز جهانی صلح و نیز شروع هفته دفاع مقدس بود. این نقطه در عکس دسته جمعی که می بینید، بخش"سیبه" عراق و نقطه ای است که دشمن بعثی شروع به زدن شهر و پالایشگاه آبادان کرد و حدود چهل سال پیش جنگ در پانزده سالگی برای من و در سنین دیگر از طفل پای به دنیا نگذاشته تا بسیاری از مردمان شهرم به نوعی آغاز شد.

آن دورها، پشت سرما در عکس دودکش های پالایشگاه آبادان را می بینید که در تمام مدت هشت سال جنگ اگر کسی در این نقطه که امروز دسته جمعی با دوستانم و آن درجه دار عراقی که با محبت دست در گردن با ما عکس گرفته می ایستاد، بی شک یک قاب تصویر با روبانی سیاه در سمت بالا و چپ به قاب های عکس خانه شان اضافه می شد ولی همین افراد در عکس این روزها در کنار حدود یک صد پارک بازی که در مناطق سیل زده خوزستان به کوشش دیگر عزیزان خیر و مزین به نام شهدا و اهدا توسط آنان به کودکان محروم در حال نصب و راه اندازی است، تصمیم گرفته شد که یک پارک بازی در لبه آن سوی رودخانه خودمان(درست در پشت سرمان در عکس و در لبه مرزی رودخانه اروند در باغ موزه دفاع مقدس آبادان) و یک پارک بازی حدودا در همین جایی که نشسته ایم در سیبه عراق نصب و دو روز دیگر برتابلوی آن چنین نوشته ای را کودکان عراقی به عربی خواهند خواند(اهدایی به کودکان عزیز سیبه توسط شهیدان سعید سیاح طاهری از ایران و ثامر مطوری از سیبه عراق که هر دو در نبرد با داعش به شهادت رسیده اند).

هنوز از آن بالا در حال سیر جهانی از ماده فراتر رفته هستم که به قول سهراب سپهری مرا می خواند تا شاید وظیفه خود را در قبال دلیل آمدنم بدین جهان بدور از هرگونه فلسفه تراشی برای تنبلیم  فراموش نکنم.

چهل سال پیش در چنین روزهایی با اهدا و برگشت گلوله های خمپاره شلیک شده و عمل نا کرده  ارتش بعثی به خودشان و امروز، نصب پارک بازی اهدایی جانبازان، خانواده های شهدا آبادان و نیز هنرمندان ایرانی در هر دو سَمت رودخانه مرزی تا کودکان سیبه عراق و شهر  آبادان بتوانند سوار بر تاب و سرسره همدیگر را در حال شادی و نه جنگ، دیده و برای هم دست تکان دهند.

در کتابی که در زمان جنگ حدود صد کیلومتر در داخل خاک عراق  می خواندم، چنین نوشته بود: "دلیل افسردگی انبوه جهان چنین است که  ما آدم ها تنها در خواب رویاهای مان را می بینیم."

باید بگویم بسیار خوشحالم که دوستانی، همچون"شهید سعید سیاح طاهری" داشته و دارم که رویاهایشان را نه تنها در بیداری می بینند بلکه خود آن را  می سازند حتی اگر جسم بعضی شان را امروزه در کنارمان نداشته باشیم باز هم یاد همه این عزیزان و شهدای هشت سال دفاع مقدس گرامی تر باد.

یادداشت: حبیب احمد زاده