
بیتا منصوری، تهیه کننده سینما، در گفتوگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: پروانه ساختی که صادر میشود بر اساس فیلمنامه ارائه شده است و اگر من فیلمم را براساس هر آنچه که در فیلمنامه نوشته شده بسازم و مورد جدیدی به آن اضافه نکنم قطعا انتظار دارم که آن فیلمنامه تائید شده و پروانه نمایش را هم بگیرد اما در برخی مواقع اینگونه که من شنیدم ظاهرا گاهی فیلمنامه کامل را ارائه نمیکنند و بر اساس طرح کلی آن پروانه نمایش میگیرند و یا در فیلمنامه تصویب شده تغییراتی ایجاد میکنند که طبیعتاً با مشکل روبرو میشوند.
منصوری خاطرنشان کرد: افرادی که در شورای پروانه ساخت هستند با افرادی که در شورای پروانه نمایش هستند یکسان نیستند و در این شرایط قطعاً گاهی پروانه ساختی صادر میشود و فیلم پس از ساخته شدن برای دریافت پروانه نمایش در زمانی مراجعه میکند که سیاستها تغییر کرده است. در این بین تهیهکنندگان چه گناهی دارند اینکه دوستان مرتب سیاستهایشان تغییر میکند مشکل تهیه کننده نیست و این تغییر سیاستها که روزانه تغییر میکند برای همه آسیبزننده است. قطعا فیلمنامه نویس در ساختار فیلمنامهاش به ساختاری رسیده و داستانی طراحی کرده و زمانی که از فیلمنامه چیزی را حذف میکنند همانند شیر بی یال و دم میشود.
این تهیهکننده در ادامه اظهار داشت: متأسفانه اعمال ممیزی تنها در سینما و زمان اکران نیست، وقتی یک فیلم قرار است به شبکه نمایش خانگی بیاید پس از اکران در این رسانه نیز دچار ممیزی میشود. این اتفاق برای یکیاز فیلمهایی که من درگیر آن بودم وجود داشت. در آن دوره اعتراض کردم که اگر فیلمی پروانه نمایش دارد و در سینماها اکران شده لزومی ندارد مجدداً وارد شورا شود.
تهیهکننده فیلم سینمایی «رخ دیوانه» تصریح کرد: گاهی اوقات دوستان در شبکه نمایش خانگی استدلالشان این است که سیاستهای ما با طبقه پائین متفاوت است و اینکه برای فیلمی که یک میلیون نفر در سینماها دیدهاند در نمایش خانگی تصمیم میگیرند این پلان و این سکانس حذف شود. این همان سیاستی است که ما نمیفهمیم که چگونه بخش سینمایی وزارت ارشاد ممکن است تا این اندازه مدیریتش در بخشهای مختلف با هم متفاوت باشد و هرکدام برای خودشان تصمیمی بگیرند و این تصمیم گیری ها به فیلم و عوامل فیلم لطمهای بزرگ میزند.
وی افزود: در چند سال گذشته اعلام کردند فیلمهایی که در جشنواره فجر پذیرفته می شوند در واقع از بخش نظارت و ارزشیابی پروانه نمایش میگیرند و دریافت پروانه نمایش برای یک فیلم به این معنی است که همین فیلم بدون هیچگونه تغییری باید پس از جشنواره برای عموم اکران شود اما این اتفاق نمیافتد و در سه سال اخیر به همین علت برخی دوستان با اینکه فیلمشان آماده است آن را به جشنواره نمیفرستند چرا که نمایش یک فیلم در جشنواره با بازخوردهایی مواجه میشود که ممکن است در زمان اکران مشکلی برای فیلم به وجود بیاید.
منصوری با اشاره به عدم وجود قوانین مدون و سیاستگذاریهای درست در زمینه مشخص کردن ممیزیها افزود: واقعا هیچ قوانین مدونی وجود ندارد و تصمیمگیری در لحظه صورت میگیرد به شکلی که بطور مثال در یک جلسه شورا ممکن است دو عضوش حضور نداشته باشد و سرنوشت فیلم تغییر کند. این موضوع رده بندی سنی کردن فیلم ها زمانی که مطرح شد ایده خوبی به نظر میرسید اما ممکن است برای بخشی از سینما خطرناک باشد، ممکن است در یک هفته ۶ فیلم اکران شود و حدود ۴ تا از این فیلم ها رده بندی های سنی ۱۲ سال و ۱۵ سال را بگیرند، اگر قرار باشد فیلم های ما برای این رده بندی مناسب نباشد دوستان سیاست گذار چه فکری برای این قشر ۱۲ تا ۱۵ سال جامعه کردهاند؟ اگر خانوادهها نوجوانان و کودکان خود را به سینما نبرند در آینده فرهنگ سینما رفتن نیز در جامعه کمرنگ میشود.