سر و جان فدای چهارشنبه‌سوری!

 برخی اتفاقات آن‌قدر عجیب‌اند که درک آن‌ها با هیچ معیار و توجیهی آسان نیست. در روزهای اخیر هر بار که بنرها و اطلاعیه‌های هشداردهنده را در مورد مراسم چهارشنبه‌سوری می‌دیدم با خودم می‌گفتم واقعا با این فضای ترسناک شیوع کرونا، مگر کسی هم حاضر می‌شود در چنین مراسم اجتماعی شر کت کند؟ به خصوص که همه ما خوب می‌دانیم که وضعیت بیمارستان‌های ما در این شرایط آمادگی پذیرش حوادث سوختگی را ندارند.

اما حالا کاملا بر من معلوم شده که در اشتباه بوده‌ام. ساعتی پیش که خبرها را مرور می‌کردم در کمال ناباوری دیدم که در همین فضای کرونایی که همه باید برای شکستن زنجیره ابتلا به کرونا همدیگر را یاری کنیم و در خانه بمانیم، گروهی با تجمع در خیابان‌ها اقدام به برگزاری مراسم‌ در شهرهای مختلف کرده‌اند که حاصل آن، دو نفر کشته و تعداد زیادی زخمی بوده است. حساب کسانی که به‌دلیل شرکت در این مراسم جمعی، احتمالا همراه با ویروس کرونا به خانه‌هایشان برگشته‌اند هم بماند.

برپایه اخباری که منتشر شده اگرچه تا ساعت ده سه‌شنبه شب تعداد آسیب‌دیدگان در کل کشور هنوز به طور کامل اعلام نشده اما سازمان اورژانس کشور از ٣٣٠ تن مصدوم خبر داده است. دو نفر جان باخته‌اند، ٢١ نفر دچار نقص عضو شده و ٩٠ نفر نیز از ناحیه چشم آسیب دیده‌اند.

نمی‌دانم دنیا وقتی خبرهای ما را می‌شنود در مورد ما چه قضاوتی می‌کند، اما انصافا درک این رفتار برای خود ما هم که در این‌جا زندگی می‌کنیم با هیچ معیار و توجیهی آسان نیست.