ترامپ کوتاه بیاید شرایط برای همه خوب می‌شود/ تلاش می‌کنم ثمره آن چیزی را که کاشتم برداشت کنم/ مدال المپیک را به خودم تقدیم می‌کنم

به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری برنا، عادل مجللی پاروزن تیم ملی کانو کشورمان که سابقه کسب مدال برنز ماده 200 متر تک نفره کانو مردان در مسابقات بازی‌های آسیایی 2014 اینچئون و قهرمانی جهان 2017 را‌ در کارنامه خود دارد. مجللی نیز در بازی‌های المپیک 2016 ریو به آب زد و در حال حاضر یکی از شانس‌های اصلی کسب سهمیه برای حضور در المپیک 2021 توکیو محسوب می‌شود. گفتگوی نوروزی این پاروزن تیم ملی را با خبرنگار برنا در زیر می‌خوانید.

*سال 98 برای شما چطور گذشت؟

سال 98 به نظر من خوب نبود چون وضعیت معیشتی مردم خیلی سخت شد، این موضوع روی ورزش هم تأثیر گذاشت. اردوها کم‌تر شد، امکاناتی که قبلا خیلی راحت‌تر در اختیار ما قرار می‌گرفت الان دیگر به سختی فراهم می‌شوند و فدراسیون‌ها نمی‌توانند اردوها را برگزار کنند. در گذشته به راحتی اردوهای برون‌مرزی برگزار می‌کردیم، اما الان دیگر همچین امکانی را نداریم. به نظر من حال ورزش در سال 98 خیلی بد شد.

*وضعیت کسب سهمیه المپیک در رشته قایقرانی را چطور ارزیابی می‌کنید؟

در حال حاضر همه تمرین می‌کنیم و اردوهای ما مستمر و خوب است. شرایط خوبی داریم و با عقب افتادن مسابقات از لحاظ بدنی بهتر هم می‌شویم. رشته قایقرانی قابل پیش‌بینی نیست، فقط یک سری حدس و گمان است. دو مسابقه قهرمانی آسیا و کاپ جهانی ار پیش رو داریم که وضعیت کسب سهمیه المپیک ما در این دو رویداد مشخص می‌شود.

*مردم چه نگاه و دیدگاهی نسبت به رشته شما دارند؟

ورزش قهرمانی کلا فلسفه‌ای جداگانه دارد، یعنی اردوها سختی‌های خاص خودش را دارد و ورزشکار واقعا باید ریاضت بکشد. اما وضعیت ورزش همگانی متفاوت است و زمانی که رشته دراگون بوت وارد ایران شد، یک استقبال بی‌نظیری از این رشته صورت گرفت و واقعا هم می‌شود گفت روی دراگون بوت یک مانور خیلی خوبی داشتیم. الان هم به همین شکل است و لیگ‌های دراگون بوت و کاناپولو راه افتاده که این رشته‌ها برای ورزش همگانی می‌تواند خیلی مهیج‌تر باشد. هرچه رو به جلو می‌رود، استقبال هم خیلی بیشتر می‌شود، چون به هر حال کارهای اطلاع‌رسانی فدراسیون خیلی قوی‌تر شده و حتی کانال‌های هیات‌های استانی فعال‌تر شدند و این کمک کرده که مردم قایق‌رانی را بیشتر بشناسند.

*المپیک برای شما چه معنا و مفهومی دارد؟

المپیک قطعا یک رویداد خاص است، چون من قبلا تجربه حضور در بازی‌های 2016 ریو را داشتم و به نظر من نماد صلح و دوستی است. در این تورنمنت بزرگ اول از همه مرام پهلوانانه هدف است و در مرحله بعدی قهرمانی مهم است. چون واقعا بهترین‌های جهان در این رویداد حاضر می‌شوند و انسان می‌تواند درس زندگی یاد بگیرد. در المپیک خیلی از قهرمانان، مربیان‌شان و رفتارهایشان را می‌بینید، آدم چیزهایی را در دهکده و شرایط المپیک درک و حس می‌کند که هیچ وقت و هیچ جای دیگری نمی‌تواند حس کند.

*قصد دارید پس از خداحافظی از ورزش قهرمانی در چه عرصه‌ای فعالیت کنید؟

در حال حاضر اول راه هستم، اما من 13 سال یعنی دقیقا نصف عمرم را در ورزش قایقرانی گذراندم. قایقرانی جزیی از زندگی من شده و نمی‌شود یک روز صبح از خواب بیدار شوم و ببینم آن را ندارم، هیچ وقت برای من اینطور نخواهد بود. یک روز به بهترین شکل ممکن مدال‌هایی گرفتم و بدترین شکل ممکن با هزارم ثانیه باختم. من خیلی دوست دارم تجربه‌ها و چیزهایی که در مسیر پستی و بلندی‌ها یاد گرفتم را به کسانی یاد بدهم که واقعا لیاقتش را دارند. چون اصل داستان این است که ما نباید هیچوقت خودمان را دست کم بگیریم، تک تک ورزشکاران ایرانی از نطر من پتانسیل این را دارند که قهرمان المپیک شوند اما باید این بستر و زیرساخت‌ها برای همه رشته‌ها فراهم باشد.

*چه چیزی شما را جذب رشته قایقرانی کرد؟

در مرحله اول به نظر من آن هدفی که آدم در ذهن خودش ساخته و دوم کسانی که برای آدم در این مسیر زحمت کشیدند و کمک کردند، باعث می‌شود جلوتر بروم و بخواهم ثمره آن چیزی را که کاشتم برداشت کنم. در مرحله اول آدم برای وجود خودش و برای آن چیزی که در درون خود انسان وجود دارد می‌جنگد و همه سختی‌ها را تحمل می‌کند، مطمئنا بعد موفقیت‌های زیادی به دست می‌آوریم و خیلی چیزها را از دست می‌دهیم. دوم کسانی که خالصانه دور آدم بودند اعم از خانواده، مربی و حتی کسی که محوطه تمرین را برای ما تمیز می‌کند، در آن موفقیت دخیل است. به نظر من همه این‌ها به آدم انگیزه‌ای می‌دهد که فقط جلو برود. خدا هم همیشه به دل آدم و زحمتی که کشیده نگاه می‌کند و نسبت به آن انگیزه را در تو به وجود می‌آورد.

*چطور در شرایط سخت و ناامیدی‌ها خودتان را آرام می‌کنید؟

آدم باید پله به پله در این خصوص پیش برود، ورزشکاری که 1 سال در یک رشته ورزشی فعالیت داشته، با یک ورزشکار پخته با تجربه‌ای 5 یا 10 ساله خیلی متفاوت است. استرس همیشه برای همه وجود دارد، اما مهم این است که چقدر باشد. اگر اصلا استرس نداشته باشیم و خیلی خونسرد شویم، ممکن است آن کارایی لازم را از دست بدهیم. اما یک استرس خیلی کم هم می‌تواند بسیار تأثیرگذار باشد. به نظر من همه چیز به تجربه برمی‌گردد، که چطور با این استرس کنار بیاییم. استرس برای همه وجود دارد، فقط شرایطش در خیلی از مکان‌ها و مسابقات فرق می‌کند.

*چقدر از این رشته درآمد دارید؟

از آن‌جایی که در حال حاضر لیگ نداریم، درآمدی از این رشته ندارم. قبلا لیگ داشتیم اما یک سری اساسنامه‌ها قطعا با حضور کادر جدید فدراسیون تغییر کرده است و در حال کار کردن روی آن هستند.

*اگر روزی مدال المپیک داشته باشید، آن را به چه کسی تقدیم می‌کنید؟

اگر روزی موفق به کسب مدال المپیک شوم، آن را به خودم تقدیم می‌کردیم، چون آدم برای دل خودش جلو می‌رود. اما از آن‌جایی که من تازه متأهل شدم، آن مدال را به همسرم و خانواده‌ام تقدیم خواهم کرد.

*سال 1399 چطور می‌بینید؟

 انشاالله اگر ترامپ کمی کوتاه بیاید و تحریم‌ها را بردارد، مطمئنا شرایط خیلی خوب می‌شود. من متولد یکم فروردین هستم و به همین خاطر همیشه سر سفره هفت سین که می‌نشینم، اول برای تمام مریض‌ها دعا می‌کنم، دوم برای تمام پدر و مادرهایی که انشاالله هیچ وقت شرمنده بچه‌هایشان نباشند. سوم این که انشاالله خدا نگاهی هم به ما کند تا هرچه در توانم هست برای تمریناتم در این مسیر بگذارم. دوست دارم خدا نسبت به آن چیزی که مستحق هستم، به من نگاه کند و نتیجه‌اش را به من بدهد.