کوچک مردان زندانی که تا آخر عمر تاوان پس می‌دهند

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ کانون اصلاح و تربیت جایی است برای اصلاح و تربیت بخشی از کودکان و نوجوانان کشورمان برای دستیابی به زندگی بهتر و همچنین برای دریافت آگاهی از جرایمی که شاید در زمان ارتکاب آنها از تبعات و تاثیرشان بی‌خبر بودند. در این کانون سعی می‌شود تا مددجویان زندگی خود را به شکل عادی و مانند دیگر کودکان فرا بگیرند و  برای زندگی پس از کانون آماده شوند.

اما بیشتر این افراد با وجود نگهداری در این مکان‌ها با حضور دوباره در جامعه دگربار به بزهکاری دست می‌زنند و این افراد نه تنها از کار گذشته خود دست برنمی‌دارند بلکه به دلیل تجربه‌هایی که از دیگر بزهکاران آموخته‌اند، بزهکارتر می‌شوند از طرفی دیگر اگر پس از بیرون آمدن از کانون اصلاح و تربیت بخواهند به زندگی روزمره برگردند چون برچسب بزهکاری بر پیشانی آنها خورده به راحتی نمی توانند زندگی عادی داشته باشند.

مرتضی کی‌منش، عضو هیات مدیره جمعیت امام علی (ع)، ​با اشاره به دلایلی که کودکان و نوجوانان مرتکب جرم می شوند گفت: 80 درصد از این کودکان و نوجوانان فقط به دلیل شرایط محیطی مرتکب جرم می شوند یعنی اگر حتی یک بچه طبقه متوسط یا مرفه جامعه را در همین محله ها ببریم یک یا دوسال دیگر تبدیل به یک مجرم می شود.

او افزود: اکثر پرونده‌های قتلی که در اختیار ما قرار دارد از روی عصبانیت آنی شکل می‌گیرد. طبیعی است کودکی که مدام فحش و ناسزا می‌شنود و یاد نگرفته چگونه خشم خود را کنترل کند طی یک عصبانیت، دست به قتل و کتک کاری می‌زند.

این مددکار اجتماعی تصریح کرد: یکی از همین بچه‌ها می‌گفت در محله ما وقتی فحش می‌دهند اگر جواب ندهی می‌گویند بچه سوسول است و آزارجنسی کوچکترین تبعات پس از آن است پس مجبور هستیم جواب بدهیم و کتک کاری کنیم.

کی‌منش ادامه داد: در وهله اول این جامعه است که کودک را به سمت زندان هُل می‌دهد و باعث می‌شود از هر 100 نفر خلافکار، 99 نفر به دلیل شرایط بد موجود در محل زندگی مرتکب جرم شوند.

این فعال اجتماعی با اشاره به مشکلات موجود در کانون های اصلاح و تربیت گفت: مشکل بعدی که هنگام ورود به کانون رخ می‌دهد این است کودکانی که منتظر حکم‌شان هستند اگر سن‌شان بالای 18 سال برسد به بند بزرگسالان منتقل می‌شوند و بسیاری از این کودکان مورد آزارجنسی قرار می‌گیرند.

او افزود: به طور کلی محیط این کانون‌ها اصلا مساعد نیست و اتفاق مثبتی در زندگی کودکان رخ نمی‌دهد حتی بسیاری از عناوین مجرمانه را در همین کانون‌ها یاد می‌گیرند.

کی‌منش با اشاره به آینده این نوجوانان پس از خروج از کانون‌های اصلاح و تربیت گفت: وقتی این کودکان و نوجوانان آزاد می‌شوند چون این اَنگ بر پیشانی آنها حک شده مجبور هستند مشغول به کارگری شوند و حرف بشنوند پس ترجیح می‌دهند کارهایی که در زندان یاد گرفتند را انجام دهند و ماهی چند میلیون تومان درآمد داشته باشد.

این مددکار اجتماعی تصریح کرد: یکی از همین بچه‌ها که می‌خواست در تاکسی‌های اینترنتی کار کند چون سوءپیشینه داشت اجازه فعالیت ندادند. پس تکلیف این افراد چیست؟ اگر این کودک بخواهد حتی سالم زندگی کند جدا از نگاه اجتماعی منفی، این سوءپیشینه اجازه نمی‌دهد.

عضو هیات مدیره جمعیت امام علی (ع) ​با اشاره به فعالیت این خیریه برای کارآفرینی این افراد گفت: ما در قبال پولی که برای آزادی این کودکان می‌پردازیم، تعهدنامه سفت و سختی از خانواده‌شان می‌گیریم تا بچه ملزم شود پس از آزادی ماهی سه یا چهار روز، مشغول فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی از جمله تدریس، مربی ورزشی، سرکشی بیماران و.... شود.

او اظهار کرد: در این صورت بچه تاوان پس می‌دهد و می‌فهمد ما پول ندادیم او را آزاد کنیم تا پی زندگی خودش برود بلکه باید مشغول کار شود از طرفی درگیر شدن در اینگونه کارها مثل تهیه دارو برای بیماران، کمک کردن به کودکان کار و... برای رشد روحی آنها بسیار مفید است و باعث می‌شود به آرامش برسند.

انتهای پیام: 3