طلوع دوباره «بازمانده» پس از بیست و شش سال/ این داغ، هنوز تازه است

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، «بازمانده» مهمترین فیلم مقاومت و ماندگارترین اثر فیلمسازی است که بیش از یک دهه از درگذشت ناگهانی‌اش گذشته است. «بازمانده» اثری است قصه گو و پرتعلیق فیلمی که انرژی‌اش را از قصه متفاوتش گرفته. داستانی که روند اضمحلال یک ملت و سرزمین را در قالب روایت ویرانی یک خانواده فلسطینی به تصویر کشیده است. 

قهرمان «بازمانده» نه یک مرد که مادربزرگی است که همه اعضای خانواده اش را در روندی تراژیک از دست می‌دهد. صفیه (سلما مصری) در روندی پر فراز و فرود به خانه زوجی نفوذ می کند که فرحان نوه پسری او را تصاحب کرده اند. فیلم سرشار از نشانه ها و نمادهایی است که زیر لایه متن اصلی (قصه) پنهان شده اند. بدون این که گل درشت به نظر برسند یا از قالب اصلی قصه بیرون بیایند. 

بخش دیگری از جذابیت فیلم به فضاسازی آن بازمی گردد. فیلمبرداری در سوریه انجام شده و بازیگران غیرایرانی هستند، فضای فیلم، مکان‌ها و شخصیت‌ها به واقعیت نزدیک است و به همین دلیل «بازمانده» عیاری دارد که شبیه هیچ یک از تجربه های سینمای ایران درباره فلسطین نیست. 

موسیقی مجید انتظامی و بازی بازیگران غنایی به «بازمانده» داده که هنوز و پس از گذشت بیست و شش سال از ساخت آن، فیلم را دیدنی و تماشایی کرده است. «بازمانده» جزو آثاری است که بارها از تلویزیون پخش شده اما هنوز مخاطب دارد و لحظات غافلگیرکننده آن کم نیست. مهمترین سکانس فیلم اختتامیه درخشان آن است، جایی که صفیه به پیشواز مرگ (شهادت) می‌رود. با نوزادی در آغوش. نوزادی که از هویت جعلی رها شده و بخشی از آیه الکرسی که به زبان عربی خوانده می‌شود فضای حزن انگیزی به این مرگ آگاهانه می‌دهد.

«بازمانده» در انتها به منطقش وفادار است. فیلم تلخ است و تراژیک. همچون سرنوشت فلسطین. اما امیدبخش. چرا که مبارزه و مقاومت ادامه دارد. فرحان زنده می‌ماند. صدای گریه‌اش در دل تاریکی نوید بخش زندگی است. 

تقدیر از منوچهر محمدی تهیه کننده «بازمانده» ادای احترام به سینمایی است که مظلومیت مردم فلسطین را به تصویر کشیده است. سینمایی که به یادگار مانده از فیلمسازی که با همین فیلم در خاطره‌ها زنده است.