"همت" را فدای "بایدن ها "نکنیم

البته این استرس فقط مختص ایرانی ها نبود بلکه خود آمریکایی ها هم مضطرب بودند و وزارت کشورشان مدام در اطلاعیه هایی خطاب به مردم ایران اعلام می کرد که درحال شمارش آرا هستیم و خیلی زود نتایج را اعلام می کنیم!

اما سوال اینجا است که انتخابات آن سر دنیا به این سر دنیا چه؟ این حجم از استرس و نگرانی زاییده جو حاکم بر جامعه است یا واقعا در دهکده جهانی زندگی می کنیم؟

من در این سر دنیا پسر کوچکی را دیدم در فضای مجازی که توسط پدرش اصطلاحا ایستگاه شده بود و در حالی که پدرش از او فیلم می گرفت فرزندش داشت انتخابات آمریکا را تحلیل می کرد که اگر بایدن بیاید چنین می شود و اگر ترامپ بماند فلان می شود! پدر هم از خوشحالی بابت داشتن چنین پسر تحلیلگر و باسوادی دلش غنج می رفت و می خندید.

برایم سوال ایجاد شد که چرا فرزندان ما بجای بازی و رویا پردازی باید منتظر آمدن یک رییس جمهور در آن سر کره زمین  باشند؟ چرا پسران و دختران 8 ساله ما باید درباره بورس و افزایش قیمت ها حرف بزنند؟

فرق این پدر که فرزند خودش را به زور نشانده پای این موبایل کوفتی و او را مجبور به تحلیل وضعیت کاخ سفید می کند با پدر آرات که از او بخاطر فشارآوردن به پسرش به باد انتقاد گرفته بودیم چیست؟ مگر هردو دنیای کودکانه را از پسرانشان دریغ نکرده بودند؟ بگذریم...

 شنبه شب داشتم با یکی از دوستان درباره تأثیرات گاز آزیدوزید آزید بر آبزیان منطقه آمازون صحبت می کردم و ناخودآگاه صدای گوینده خبر تلویزیون را شنیدم که گفت: بایدن پیروز انتخابات آمریکا شد.

من از همه جا بی خبر هم در روزهای گذشته از بس تحت تأثیر حرف عوام الناس قرار گرفته بودم با شنیدن خبر پیروزی بایدن فکر کردم از فردا چه اتفاقات خوبی که برای ما نخواهد افتاد.

مثل این خارجی ها لیوانم را برداشتم و خواستم با لبخند شادمانی هوای پاییزی را تماشا کنم که دیدم برگ درختان محل مان هم از شنیدن این خبر ریخته است.

صبح روز یکشنبه از تاکسی پیاده شدم، یک "دویی" دادم به راننده و با لبخند گفتم بقیه اش هم مال خودت. نمی دانم شاید راننده در منزل تلویزیون نداشت یا نمی دانست که بایدن رئیس جمهور شده چرا که آخر گفت یک " سه ای" دیگه هم بدی درست میشه!

کم کم فهمیدم بایدن برای خودش بایدن است و اگر حتی به ایران هم بیاید دوستان دلال شاید برای تبلیغات آن برند معروف آدامس از او استفاده کنند و این پیرمرد پرحاشیه در نهایت هیچ گونه ارزش مادی و معنوی دیگری برای ما نخواهد داشت.

عمدتا به همه چیز مثبت نگاه می کنم، این انتخابات اگر برای ما هیچ چیز مثبتی هم نداشته باشد برای من که هنوز فرق بین بیرجند، بجنورد، بروجرد، ابوالفضل پورعرب، فریبرز عرب نیا، رایانه، یارانه و کالای ارز از مبدأ را هضم نکرده بودم فهمیدم که دنیا قشنگی های دیگری هم دارد مثل میشیگان، ایندیانا، اوهایو، فلوریدا و جورجیا. تازه این را هم فهمیدم که نبراسکا در جنوب داکوتای شمالی است.

البته این را هم فهمیدم که هیچ دستی از غیب ما را خوشبخت تر و خوشحال ترنمی کند و بایدن فرقی با ترامپ ندارد جز نقابی که برصورت دارد. نقاب دوستی ای که سال هاست دموکرات ها بر صورت دارند.

کاش مسئولین هم به ماجرا مثبت نگاه کنند، نه از این جهت که بایدن قرار است کار مهمی به نفع مردم ایران انجام دهد نه هرگز منظورم این نیست بلکه باید بفهمیم تنها خودمان می توانیم به داد خودمان برسیم ولاغیر.

از سیاست و اقتصاد سر در نمی آورم اما به نظرم این اجناس دپو شده و قیمت های افسارگسیخته و اقلام و کالاهای کم یاب قبل از اعلام پیروزی بایدن هم می توانست ومی تواند به نفع مردم کنترل ونظارت شود. نمی دانم شاید هم بایدن در نطق پیروزی اش گفته باشد که همه چیز را در ایران ارزان و فراوان کنید. من که سیاست نمی دانم!

برای آن دسته از مسئولین که برای تمام نارسایی های مردم آدرس اشتباهی می دهند وبه اغیار امیدوارمان می کنند همان یک توئیت که در فضای مجازی دست به دست می چرخد کافیست " برای رهایی از مشکلات اقتصادی ایران یک جو همت لازم است نه یک جو بایدن".