
به گزارش برنا، یکشنبه ۲۶ بهمن ماه حمیدرضا آذرنگ، بازیگر، نویسنده و کارگردان، مهمان تلفنی برنامه پشت صحنه رادیو تهران بود. وی درباره اولین تجربه کارگردانی سینمایی خود به آوید بزرگی گفت: این چالش و درگیری ذهنی در خیلی از هنرمندانی که دستی به قلم دارند و به خصوص در حوزه تئاتر، وجود دارد که خودشان بتوانند اثری از خودشان را در مدیوم سینما تجربه کنند. من هم از این قاعده مستثنا نبودم. در سالهایی که تئاتر کار میکردم، دغدغه نبود. ولی به هر صورت دوست داشتم که بتوانم سینما را هم با علم و اشراف اینکه به شدت کار سختی است، در مقام کارگردان تجربه کنم. بعد از اینکه این اتفاق افتاد و جسارت کردم و به مقام والای کارگردانی -که به شدت رسالت سنگینی است- ورود کردم، متوجه شدم که خیلی فراتر از آنچه فکر می کردم، سخت و جان فرسا است. تجربه تئاتر و سینما خیلی متفاوت است. به لحاظ فنی اگر بخواهیم صحبت کنیم، در تئاتر یک قصه مداوم قرار است که مدیریت شود تا به یک نتیجه برسد و شکل بگیرد. فرد هر بار یا هر شبی که روی صحنه می رود، می تواند اشکالات خودش را دریافت کند، برای شبهای آتی و حتی برای اجراهای بعد ترمیمش کند و به کمال بیشتری برسد. اما در سینما وقتی شما ضبط می کنید و نتیجه تمام می شود، امکان بازگشت نیست. امکان دوباره انجام دادن آن فعلیت، وجود ندارد. شما یک اثر را ثبت کردید و دیگر ضبط شده است.
وی ادامه داد: باورتان نمی شود همین الان هم اگر بخواهم تئاتری را مجدداً کارگردانی کنم، بعد از این همه سال که احساس می کنم تجربه کردم، باز تمام تنم میلرزد. چون هر کار تازه میتواند آغاز دوباره یک هنرمند باشد؛ آغازی شبیه به تولد باشد و هم آغازی به مرگ و پاک کردن تمام گذشته. به هر صورت خیلی از افراد در جامعه ما یک باره تصمیم گرفتند که حتی از فضای مجازی بیایند و سینمایی بسازند، مورد قبول و وثوق قرار گرفتند و کارشان را انجام دادند. ولی نمی دانم چرا همین الان هم خیلی از دوستان میگویند: آذرنگ برای چه از تئاتر؟ برای چه اصلاً تئاتر تبدیل به سینما ... ؟
کارگردان فیلم سینمایی «روزی روزگاری آبادان» درباره تشابه نام این اثر با یکی از نمایشهایش بیان کرد: این فیلم همان کار بود و به نوعی من فقط مشخصههای سینماییاش را به آن درام نمایشی اضافه کردم. آن نمایش سال ۸۴ در سالن قشقایی اجرا رفت و با اقبال خوبی هم روبرو شده بود.
حمیدرضا آذرنگ اظهار کرد: من از روز اولی که این کار را شروع کردم، با توجه به موضوعیتی که کار دارد و اتفاقی در آن میافتد که شاید قاعده شکن است، نمی خواهم بگویم که هرگز اتفاق نیفتاده شاید کمتر اتفاق افتاده، به خصوص در آثار سینمایی ما، حدس میزدم که واکنشهای متفاوتی را برانگیزد و همینطور هم شد. از اینکه این کار توانست نامزد جایزه ۷ تخصص در حیطههای مختلف شود، بسیار خرسندم و همین که دیده شده است، برایم کفایت می کند. کما اینکه اصلا جایزه زیاد معیار و محک درستی برای سنجیده شدن یک اثر هنری نیست. اثر هنری، خودش کارکرد پیدا میکند و قضاوت چند نفر شاید در درآمدزایی و به سود رسانی آن اثر تاثیری داشته باشد اما در تاثیرگذاری و مانایی هرگز تأثیر مستقیم ندارد و خود اثر است که کار میکند. بازخوردی که از مخاطبین تهرانی و شهرستانی در جشنواره گرفتم، بی نظیر بود. حال مرا خوب کرد.
وی ادامه داد: قطعاً آن کسانی که از دید داوران محترم لایق بودند، جایزه را گرفتند. جای اما و اگر نیست. گرچه در فرهنگ و هنر ما، خیلی اما و اگر است.
«پشت صحنه» برنامه ای است که یک هفته درمیان به صورت زنده به تهیه کنندگی امیرحسین ثقفی، با اجرای آوید بزرگی روی آنتن رادیو تهران میرود. علاقمندان میتوانند این برنامه را، این هفته تا چهارشنبه، هر شب ساعت ۲۱ روی موج اف.ام ردیف ۹۴ مگاهرتز به مدت یک ساعت بشنوند