همیشه مرگ برای همسایه نیست!

به گزارش خبرگزاری برنا استان البرز، اوایل ورود این مهمان ناخوانده که تعداد فوتی ها به تعداد انگشتان یک دست در روز بود را یادتان می آید؟ چقدر ناراحت بودیم و عذاب می کشیدیم از اینکه یک هموطن در گوشه ای از ایران بر اثر کرونا جان خود را از دست داده است اما با گذشت زمان به مرگ و میر عادت کردیم و عدد یک تبدیل به پانصد و هشتاد و هشت شد!

هرروز به دنبال اعداد می گردیم که بدانیم امروز چند نفر جان خود را از دست داده اند و اگر اثری از انسانیت در ما وجود داشته باشد شاید بعد از شنیدن اعداد بزرگ و تعداد بالای فوتی ها یک سری تکان دهیم و ابراز تأسف کنیم، اما قصه به همینجا ختم می شود تا روز بعد!

زندگی جریان دارد. هیچ زنگ خطری به صدا در نیامده. هم سرکار می رویم، هم در اماکن عمومی حاضر می شویم، هم به مهمانی وخرید می رویم، هم اگر فرصتی دست داد به مسافرت می رویم و عشق و حالی هم می کنیم.

زندگی در جریان است. آدم ها تبدیل به اعداد شده اند، آقای نمکی می خواهد دنیا را نجات دهد اما مردم خودمان روز به روز تعدادشان کمتر می شود. مردمی که دیگر اعتمادی به هشدارهای مسئولین ندارند و با آغوش باز به استقبال مرگی می روند که مسیرش را  بی کفایتی برخی از همین مسئولین هموار کرده است.

می دانم رویاست اما کاش بتوانیم برای یکبار هم که شده بخاطر جان خودمان و عزیزانمان دست به دست هم بدهیم و مراقب حال هم باشیم. اینکه وزیر بهداشت و مسئولین زیر مجموعه اش چه حرف هایی می زنند و چه قول هایی می دهند دردی از ما دوا نمی کند که اگر دوا می کرد در روزهای اخیر دوبار رکورد فوتی های کرونا در کشور شکسته نمی شد وصدرنشین مرو میر کرونایی در جهان نمی شدیم.

همه از محدودیت ها خسته ایم و گوشمان از وعده های بیهوده پر است اما اگر باور داشته باشیم که مرگ فقط برای همسایه نیست و ممکن است فردا به سراغ ما و آن ها که دوستشان داریم بیاید حداقل دیگر با خودمان لج نمی کنیم!

تعداد فوتی ها با اینکه در فضای مجازی به جان هم بیوفتیم و به هم کنایه بزنیم کمتر نمی شود. اینکه در ایام محرم برخی به  برگزاری هیئت های عزادارای طعنه بزنند و در مقابل عده ای سفرها و مهمانی ها را بکوبند مشکلی را حل نمی کند. متأسفانه این روزها بجای اینکه کنار هم باشیم اغلب مقابل هم قرار گرفته ایم و غافل از اینکه همگی سوار بر یک قایق هستیم و سوراخ شدن این قایق می تواند به قیمت غرق شدن همه ما تمام شود، داریم مدام یکدیگر را متهم می کنیم.

تعارف که نداریم، تا به امروز که پنجه در پنجه موج پنجم کرونا انداخته ایم همه ما متهم هستیم. هم آن مسئولی که با بی تدبیری جان مردم را به خطر انداخته، هم خودمان که ذره ای برای جان هم ارزش قائل نیستیم. این بی اعتمادی و بی ملاحظگی قطعا موج های ششم و هفتم و هشتم را بدنبال خواهد داشت و در بین این امواج معلوم نیست که دیگر اثری از ما در این عالم وجود داشته باشد یا خیر!