به گزارش برنا؛ سرهنگ رابعه جوانبخت، کارشناس تصادفات پلیس راهور تهران بزرگ گفت : کج رفتاری ها و ناهنجاری های رفتاری و در واقع رفتار های ضد اجتماعی حاصل یک سری از خلاء های آموزشی و کمبودهایی هست که سالهای سال در این افراد رشد کرده و بوجود آمده و شخصیت انها را شکل داده است تا اینکه ما در واقع خروجی و صحنه آخری را که ما با آن مواجه هستیم بروز همچین رفتارهای ضد اجتماعی است.
وی ادامه داد: اساسا وقتی فردی روی یک بنای تاریخی اقدام به یادگاری نویسی می کند یعنی این فرد از گذشته نتوانسته است یک سری مسائل را درک کند و یک آموزش کافی و کامل را ندیده است.
سرهنگ جوانبخت گفت: یا وقتی موتورسواری در خط ویژه و بدون کلاه ایمنی تردد می کند و وقتی یک تصادف را می بینیم از دید ما ما آن صحنه ، صحنه پایانی آن رفتار هست و برای درک چرایی این رفتار ما باید حلبقه های گذشته زندگی و حلقه های دیگر رفتاری آن فرد را بررسی کنیم.
وی افزود: این قضیه مانند یک فیلمی است که پلان آخر زندگی آن فرد تصادف پایانی است و شما برای درک چرایی آن باید آن فیلم را به عقب برگردانید و ببینید چه چیزی بوجود امده که ماحصل آن بوجود آمدن همچنین رفتاری هایی است که در واقع بعضب وقت ها دور از ذهن است و از ذهن عاقل و بالغ نی توان انتظار اینچنین رفتاری را داشت .
وی اشاره کرد: وقتی بررسی می کنیم شاهد این هستیم که خیلی از این رفتارها از سالهای اول و در دوران کودکی در فرد شکل می گیرد و شخصیت یک روندی هست که اساسا ذره ذره از سالهای اول و در داخل خانواده رشد می گیرد و قبل از اینکه کودکان ما زبان ما را بفهمند ، زبان رفتار ما را درک می کنند و آنها بیننده و نظاره گر رفتارهای والدین خود هستند .
سرهنگ جوانبخت گفت: البته الگو گرفتن کلامی اتفاق نمی افتد بلکه کودکان بصورت عملی رفتارهای والدین خود را رصد می کنند و شما نمی توانید به فرزند خود بگویید که با موبایل صحبت نکن و این در موقعی باشد که خود شما پشت فرمان در حال صحبت با تلفن همراه خود هستید و شما نمی توانید بگویین قانون را رعایت کن و جلوی چشم نظاره گر کودک خود از چراغ قرمز عبور نمایید . کودک شما رفتار عملی شما را در حال نظاره کردن است چرا که از دید کودک ، پدر و مادر الگوهای کامل و کافی هستند که تمام رفتارهای خود را از آنها الگو برداری می کنند.
وی افزود: حالا وقتی فرزند با یک سری از آموزه های شخصیتی جلوتر می رود و می خواهد وارد مدرسه شود یک سری الگوهای آموخته شده ای را با خود به مدرسه می آورد و ما امیدوار هستیم این الگوها و آموزش ها کامل تر شود تا بتوانیم رشد و بالندگی را در آن فرد ببینیم و امیدواریم که این اتفاق بیافتد و بیشترین توقفی که فرزاندان در یک سازمان دارند و آموزشی که کودکان ما می بینند از 7 تا 18 سالگی در آموزش و پرورش هست و آنها بیشترین بازه زمانی را برای آموزش در اختیار این سازمان هستند و امیدواریم که این اتفاق خوب در آنجا رخ دهد .