الستی: چرا افرادی که سالیان سال در سینما تن به رذالت داده بودند الان بلندگو به دست گرفتند؟

محمدعلی الستی، جامعه‌شناس و عضو هیات علمی دانشکده روانشناسی و علوم اجتماعی دانشگاه  آزاد اسلامی درخصوص جنبش زنان سینما علیه آزار و اذیت ها و تعرضات جنسی به خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا گفت: هر جنبشی دارای عقبه ای است که ریشه و نتایجی دارد. در کشور هایی که جنبش های مطالبات زنان دارند و یا حرکت های فمنیستی دارند درواقع آزار های جنسی زنان و تضییع حقوق آن ها مورد توجه قرار می گیرد و زنان آن ها از این که اعتراض کنند نمی ترسند البته چنین چیزهایی در ایران هم درحال اتفاق است  و مسیرهایی برای شکستن این تابو طی کرده اند مانند فیلمی که ساخته شد به اسم "هیس،دخترها فریاد نمی زنند" و این فیلم دقیقا یکی از اعتراضاتش این بود که نباید اگر مورد تعرض و تجاوز قرار گرفته اید از اعتراض کردن بترسید و باید شکایت خود را به مراجع قانونی برسانید این مراحل طی شده است تا به اینجا رسیده ایم

الستی تصریح کرد: اما من در مورد مصداق آن صحبت می کنم  یعنی افرادی که در حال حاضر اعتراض می کنند کسانی هستند که در سینمای ایران سالیان سال این گونه رابطه برقرار کردند و تن به این روابط دادند و امتیاز آن را گرفتند یعنی در ازای این روابط نقش اول را در فیلم گرفتند و درامد میلیاردی داشتند و حالا که جذابیت جنسی خود را از دست داده اند و دیگر نمی‌توانند از آن پول در بیاورند اعتراض می‌کنند. اما اعتراض خانم چیستا یثربی را باید همه بدانند و نامه احمد میر احسان را بخوانند. فی نفسه این جنبش جنبش خوبی است اما چرا افرادی که سالیان سال در سینما تن به این رذالت داده بودند الان بلندگو به دست گرفتند؟

وی افزود: این نشان دهنده این است که می‌خواهند این جریان برایشان دو سر برد باشد یعنی در مناسبات ناسالم با دادن سرویس های جنسی به اهالی قدرت نقش های خوب، دستمزدهای خوب و مشهوریت داشته باشند و حالا که از این امکانات استفاده ی خود را کرده اند می خواهند با شرکت در جنبش "می تو" هم از این مسئله بهره مند شوند و این چیزی است که باید مراقب آن باشیم. اما اصل و اساس این که باید علیه آزار و اذیت و تعرض جنسی قیام کرد و صحبت کرد درست است. می توان  از کسی که این کار را انجام داده است رسما شکایت  کرد و او را به دادگاه بکشانید. به طور مثال با آیدین آغداشلو و یا محسن نامجو هم همین کار را کردند. پس اگر چنین اتفاقی افتاده باید به دادگاه بروند و افشاگری کنند.

این جامعه شناس اظهار داشت: من فکر می‌کنم دیگر جامعه ما باید هوشیار تر باشد که با چنین بیانیه‌هایی بتواند تحریک شود و اصل قضیه را فراموش کنند. خانم آذر شیوا زمان شاه در اعتراض به این مناسبات ناسالم جلوی دانشگاه تهران بساط آدامس فروشی راه انداختند چون نمی‌خواست به این قضایا تن دهد. اما بقیه همان کسانی هستند که چیستا یثربی را ساکت کردند و به او گفتند در همه جای دنیا همین است و باید تحمل کند. بنابراین این گونه باید به مسئله نگاه کرد. من باز هم تکرار می کنم  که فی نفسه دفاع از حقوق زنان و مقابله با آزار جنسی امر مثبتی است.

محمدعلی الستی در پایان درخصوص آزار و اذیت ها نسبت به مردان و پسران و وجه دیگر ماجرا تصریح کرد: نمی توان به راحتی در این باره صحبت کرد چون در کشور ما همجنسگرایی به رسمیت شناخته نشده است، از طرفی دیگر هم آقایانی که مورد تعدی و سوءاستفاده در مقابل خانم ها قرار گرفتند هم خیلی با عرف و تجربه ی ما سازگار نیست. 

انتهای پیام//