خودسازی؛ ارمغان احیای شب قدر است

به گزارش برنا؛ حجت‌الاسلام والمسلمین غلام‌عباس مولوی‌ با اشاره به اینکه طبق آیات قرآن کریم شب‌های قدر در ماه مبارک رمضان جزو مهم‌ترین شب‌های سال محسوب می‌شود، اظهار کرد: نامیدن شب‌های نوزدهم، بیست‌ویکم و بیست‌وسوم با عنوان شب قدر نشان از اهمیت و جایگاه این شب‌ها در ماه مبارک رمضان دارد، طبق روایتی از امام صادق (ع) تقدیر یکساله انسان‌ها در شب نوزدهم نوشته می‌شود، در شب بیست و یکم به ثبت می‌‌رسد و در شب بیست و سوم امضا می‌شود.

مدیر مدرسه علمیه سفیران موعود(عج) شهرکرد با تاکید براینکه اینکه بر اساس روایات و شواهد، شب ۲۳ ماه رمضان به‌عنوان یکی از شب‌های قدر اهمیت بالاتری نسبت به شب نوزدهم و بیست و یکم دارد، گفت: بر اساس روایات یکی از علائم حتمی ظهور امام زمان (عج)، موضوع صیحه آسمانی است که در شب بیست‌وسوم توسط جبرئیل به صدا در می‌آید و ندای آماده‌باش برای ظهور حضرت است.

وی با بیان اینکه ارتباط صیحه آسمانی ظهور و وجود قطب عالم امکان در این شب مشخص می‌شود، افزود: شب قدر، شبی پرعظمت است که ارتباط میان ملکوت و زمین برقرار می‌شود و اهمیت این شب را نشان می‌دهد، احادیث و روایات فروانی در خصوص شب‌های قدر وجود دارد، امیرالمؤمنین(ع) فرمود: «رسول خدا(ص) [این چنین] بود که رخت خواب خویش را جمع می‌کرد و کمربند [همت برای عبادت] را در دهه آخر از ماه رمضان محکم می‌بست و همیشه این گونه بود که اهل و عیالش را در شب بیست و سوم بیدار نگه می‌داشت و بر روی خواب رفتگان در آن شب آب می‌پاشید [تا از درک شب قدر، و درک شب زنده داری محروم نشوند].»

مولوی با اشاره به اینکه در شب‌های قدر نباید هیچ گناهی از ما سر بزند، تصریح کرد: افراد بسیاری در این شب‌ها بیدار می‌مانند، اما متأسفانه در اجتماعاتی که برای احیای شب قدر تشکیل می‌شود، در کنار هم قرار می‌گیرند و زبان به گناه باز می‌کنند، بنابراین زمانی حق مطلب در نخوابیدن و احیا گرفتن شب قدر ادا می‌شود که هیچ گناهی از فرد سر نزند.

این مدرس حوزه علمیه چهارمحال و بختیاری افزود: خداوند در سوره مبارکه قدر به نزول ملائکه الهی در شب قدر اشاره کرده است و ملائکه نیازمند ظرف برای نزول هستند، یعنی باید که ظرفی باشد تا بر آن نازل شوند، زیرا قطعاً ملائکه بر انسان‌های عادی نازل نمی‌شوند و بنابراین بر قرآن ناطق، تجلی خداوند بر روی زمین و امام معصوم(ع) یعنی وجود مبارک حضرت ولی‌عصر(عج) نازل می‌شوند.

وی با اشاره به قرآن به سر گذاشتن به‌عنوان یکی از اعمال سفارش شده در شب قدر، توضیح داد: عمل قرآن به سر گذاشتن در شب قدر به شکل امروزی در احیای دسته‌جمعی نه از سوی پیامبر اسلام و نه ائمه معصومین(ع) نقل و امر نشده، اما عمل قرآن به سر گذاشتن و خدا را به قرآن قسم دادن در روایاتی از امامان(ع) آمده است که هر فردی می‌تواند آن‌را در مواقع دعا و برای رفع گرفتاری انجام دهد.

مولوی افزود: قرآن به سر گرفتن و توسل به آن اختصاصی به شب قدر ندارد، همچنین امام صادق(ع) در روایتی گفت «خذ المصحف فدعه علی رأسک» و اشاره ایشان به زمان‌های سختی و گرفتاری است که هرگاه حادث شد قرآن را به سر بگیریم و خدا را به قرآنش قسم دهیم و دعا بخوانیم.

این کارشناس دینی در خصوص فلسفه قرآن به سر گرفتن در شب قدر، توضیح داد: بر طبق آیه 35 سوره نور، خداوند نوری است که بر آسمان‌ها و زمین تجلی کرده و از آنجا که قرآن کلام خداست، پس نورانیت را از خداوند می‌گیرد، همچنین تجلی نور خدا در کلامش نیز بازتاب دارد و وقتی قرآن را به سر می‌گیریم، نور الهی را بر سر که عضو رئیسه بدن و جایگاه عقل است، متجلی می‌شود.

وی با تأکید بر اینکه قرآن رحمت خداوند بر انسان‌ها است، بیان کرد: وقتی قرآن را بالای سر می‌گیریم خودمان را زیر چتر خداوند و قرآنش و بارش رحمت الهی قرار می‌دهیم، زیرا مصحف شریف جلوه رحمت الهی بر امت پیامبر(ص) است و وجود مقدس پیامبر(ص) هم خودشان «رحمة للعالمین» هستند و هم دینشان، دین رحمت و برکت و هم قرآن مایه رحمت در بین امت اسلامی است.

مولوی ادامه داد: در شب قدر برای رفع مشکلات، گرفتاری‌ها، بخشش گناهان و غفلت‌ها، قرآن و معصومین(ع) را واسطه قرار می‌دهیم و به‌ویژه برای بزرگ‌ترین گرفتاری اهل عالم یعنی غیبت وجود مقدس قطب عالم امکان حضرت امام زمان(عج) دعا می‌کنیم، در این شب خداوند را به این مایه رحمتش یعنی قرآنی که بر سر می‌گذاریم قسم می‌دهیم که گرفتاری‌ها را از سر ما بردارد.

مدیر مدرسه علمیه سفیران موعود(عج) شهرکرد با تأکید بر اینکه ائمه معصومین(ع) تبلور و ترجمان قرآن کریم هستند، گفت: در زیارت آل یاسین نیز امام زمان(عج) را با این عبارت می‌خوانیم که «السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا تَالِیَ کِتَابِ اللَّهِ وَ تَرْجُمَانَه» یعنی سلام بر تو ای تلاوت‌کننده کتاب خدا و مفسر و بیانگر آن. ائمه اطهار(ع) مفسر و ترجمان قرآن کریم هستند و ما در شب قدر با توسل به قرآن و ذکر معصومین(ع)، ارتباط میان دو ثقل و قرآن صامت و ناطق را جلوه‌گر می‌کنیم و نشان می‌دهیم و این حقیقت برایمان بازخوانی می‌شود که کتاب خدا و وجود مقدس معصومین(ع) منشأ کمال و سعادت بشر هستند.

وی با اشاره به مضمون آیه ۳۳ سوره انفال «وَمَا کَانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِیهِمْ»، تصریح کرد: خداوند خطاب به پیامبرش می‌فرماید در میان آن‌ها هستی آنان را عذاب نخواهد کرد و در ادامه آیه می‌فرماید: «وَمَا کَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ یَسْتَغْفِرُونَ» یعنی، مادامی که امت به درگاه خدا توبه و استغفار کند، باز خدا آن‌ها را عذاب نکند، امیرالمؤمنین(ع) ذیل تفسیر این آیه در نهج‌البلاغه پیامبر(ص) و استغفار را مایه رحمت الهی معرفی می‌کنند و قائلند حال که وجود مقدس پیامبر را از دست داده‌اید، استغفار را پیشه کنید که مایه جلب رحمت و مغفرت است.

این مدرس حوزه علمیه استان تأکید کرد: انسان با بیکار نشستن به توفیقی دست پیدا نمی‌کند، بلکه برای جلب رضایت و رحمت خدا باید کاری کند، رحمت عام خداوند مشمول تمام عالم می‌شود، اما برای بهره‌مندی از رحمت خاص الهی هر کسی باید تلاش کند و یک راه جلب رحمت خداوند در آیه پایانی سوره مبارکه فرقان آمده و می‌فرماید: «قُلْ مَا یَعْبَأُ بِکُمْ رَبِّی لَوْلَا دُعَاؤُکُمْ» یعنی اگر دعای شما (و ناله و زاری و توبه شما) نبود خدا به شما چه توجه و اعتنایی داشت؟

مولوی ادامه داد: تمام دستوراتی که از سوی خداوند به ما رسیده برای آن است که هدایت و ساخته شویم، فرصت نماز و قرآن و اعمال عبادی که سبب تقرب می‌شوند به برکت وجود مقدس معصومین(ع) به ما انسان‌های عادی نیز اعطا شده است و باید شاکر باشیم که خداوند پیامبر رحمت را فرستاد و نعمت‌هایی چون نماز و روزه و ... را نصیب ما فرمود تا به خودسازی برسیم و اعتلا یابیم.

وی گفت: بندگان توان درک حقیقت شب‌های قدر و حقیقت نماز و روزه و ... را ندارند و برای اینکه در مسیر تربیت انسان کامل و حقیقی قرار بگیریم و به قطب عالم امکان نزدیک شویم، باید فارغ از عدم توانایی در درک حقایق، دستورات را به درستی انجام دهیم و حداکثر بهره را ببریم، بنابراین قطعاً یک بُعد قرآن به سر گذاشتن، احیای شب‌های قدر و توبه خودسازی است که فرد را به سمت امام معصوم غایب حرکت می‌دهد.