درباره حواشی چند روز گذشته تیم ملی/ نقد باشد اما مغرضانه حرف نزنیم

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری برنا، تیم ملی فوتبال کشورمان در پنجره اخیر فیفادی دو بازی خود در مرحله نهایی مقدماتی را مقابل کره شمالی و قرقیزستان برگزار کرد. دو بازی که با نتیجه مشابه ۳ بر ۲ به سود تیم ملی کشورمان به پایان رسید. 

در هر دو بازی تیم ملی کشورمان با دو گل از حریفان پیش افتاد اما در نیمه دوم، دو گل دریافت کرد و در نهایت پیروز بازی شد. نکته عجیب اما اینجا بود که برخی افراد در برخی رسانه‌ها سوای نقد‌های فنی که به تیم ملی داشتند با زبان کنایه و طعنه و طوری که به بیننده القا می‌شد بیشتر تسویه حساب شخصی است تا نقد به تیم ملی، به سرمربی تیم ملی و بازیکنان تیم ملی تاختند. 

قطعا به تیم ملی در دو بازی اخیر نقد فنی بسیاری وجود دارد و حتما کادرفنی تیم ملی و بازیکنان آن بیشتر و بهتر از همه از این ضعف‌ها خبر دارند. مطمئنا هم امیر قلعه‌نویی و هم بازیکنان می‌دانند نقطه ضعف تیم ملی چیست و برای برطرف شدن آن هم برنامه خواهند داشت. از طرفی این حق اصحاب رسانه و پیشکسوتان هست که از عملکرد تیم ملی انتقاد کنند اما انتقاد فنی با تسویه حساب شخصی و نقد مغرضانه فرق دارد. 

هم امیر قلعه‌نویی و هم بازیکنان تیم ملی از نقد منصفانه و فنی استقبال می‌کنند اما وقتی فضای نقد جای خودش را به تسویه حساب شخصی و نقد مغرضانه می‌دهد باید طرف تیم ملی را گرفت. اینکه سرمربی تیم ملی و بازیکنان به اشتباهات خود پی ببرند و سعی در برطرف کردن آن داشته باشند باید انجام شود اما این نقد‌ها باید درست و فنی باشد. 

تیم ملی در آستانه صعود به جام جهانی است و اگر ایرادات فنی برطرف نشود قطعا در جام جهانی و حتی بازی‌های باقی مانده انتخابی به مشکل می‌خوریم. حالا اگر نیت هر منتقدی درست شدن ایرادات باشد باید از آن استقبال کرد، اما اگر نیت از انتقاد کردن چیز دیگری باشد دیگر نمی‌شود اسم آن را نقد گذاشت. 

تجربه ثابت کرده مدیر، مربی و بازیکنی در فوتبال موفق می‌شود که تحمل نقد فنی را داشته باشد و ایراداتش را برطرف کند. اینکه فضا را به سمتی ببریم که به امیر قلعه‌نویی و تیم ملی انتقاد نشود کار درستی نیست اما وقتی فضای نقد جای خود را به چیز دیگری می‌دهد کار دشوار خواهد شد. قطعا همه اعضای تیم ملی از سرمربی تا بازیکن از نقد مبرا نیستند و قابل نقد هستند اما کسی از تسویه حساب شخصی استقبال نمی‌کند. 

نوشته از میلاد اعظمی

انتهای پیام/